Tv-tip: Pedro Elias zet zijn zoektocht als hypochonder verder in ‘Patiënt Pedro’

In april sleepte Pedro Elias een prijs in de wacht op het podcastfestival van De Standaard met zijn podcast Topdokters:Patiënt Pedro, waarin hij als fulltime hypochonder zijn lichaam liet scannen op alle mogelijke ziektes en kwaaltjes. Het verdict? Het bleek allemaal tussen zijn oren te zitten. In de tv-reeks Patiënt Pedro zet Elias zijn parcours verder. ‘Ik moest met mijn angsten aan de slag gaan’, zegt de presentator. ‘Aangezien ik geen patiënt én maker tegelijk kon zijn, hebben documentairemakers Ann Dieudonné (Topdokters, Ooit vrij en de podcast Topdokters:Patiënt Pedro) en Bart Lauwereins (Strafpleiters) mijn zoektocht op een erg respectvolle manier vastgelegd. De reeks bevat dezelfde ingrediënten als de podcast: mijn mama en echtgenote die optreden als voices of reason, en mijn welbekende openheid.’

Vond je het moeilijker om open te zijn nu je plots een cameraploeg in je nek had?

Pedro Elias: Ja, maar toch schaamde ik me meer toen een geluidsman van de podcast aanwezig was bij mijn prostaatonderzoek. (lacht) Maar ik wist dat ik in een heel veilige omgeving zat en elk moment kon beslissen om ermee te stoppen. De reeks toont hoe ik anderhalf jaar therapie volgde bij de gerenommeerde psychiater Damiaan Denys en therapeute Masja Messelink, maar ook hoe ik na zo’n heftige therapiesessie de grapjas uithang in De ideale wereld. Ik wilde tonen dat ik meer ben dan mijn angsten en paniekaanvallen. Denys is heel blij met de docu, omdat hij toont hoe de psychiatrie echt is: een zoektocht vol trial-and-error. Ik leerde omgaan met mijn angsten en aanvaarden dat pijn bij het leven hoort.

Steeds meer bekende gezichten vertellen openlijk over hun kopzorgen, van Stromae tot Selah Sue.

Elias: Door over mentale problemen te praten in mijn podcast, merkte ik hoeveel mensen daar iets aan hebben. Mijn mama had nog nooit een woord met haar buurman gewisseld, tot die plots zei: ‘Mijn zoon heeft het ook soms moeilijk.’ Ik ben blij dat ik door aan mezelf te werken ook iets goeds kan doen voor anderen. Ik wil voor de duidelijkheid niet de dalai lama van de mentale gezondheid worden, maar ik hoop dat mensen zich in de reeks kunnen herkennen en dat dat hen troost kan bieden.