Tv-tip: Netflixdocu ‘Is that black enough for you?!?’ focust op Afro-Amerikaanse bijdrages aan film

In dezelfde week dat Black Panther: Wakanda Forever de bioscopen bestormt, focust een Netflixdocumentaire op de Afro-Amerikaanse bijdrage aan de film, meer bepaald tijdens de jaren 1970. Die wordt u onder meer in herinnering gebracht door acteurs als Zendaya, Laurence Fishburne, Whoopi Goldberg en Samuel L. Jackson, regisseurs als Charles Burnett en Mario Van Peebles en natuurlijk door filmfragmenten en de bijbehorende legendarische muziek van een Curtis Mayfield of Isaac Hayes.

Regisseur en filmcriticus Elvis Mitchell ontleende de titel van zijn docu aan een strijdlustige quote uit Cotton Comes to Harlem (1970), een vroege zogenaamde ‘blaxploitationfilm’. Met die term worden vaak de films van zwarte makers uit die periode, veelal actieprenten bevolkt door coole helden, getypeerd. ‘Ik heb niets tegen dat woord,’ aldus Mitchell in Variety, ‘maar een tijdperk dat films als Killer of Sheep (1978), Lady Sings the Blues (1972), Blazing Saddles (1974) en Symbiopsychotaxiplasm (1968) voorbracht, kun je niet tot die ene neerbuigende term herleiden.’ (En mocht u zich afvragen waarom hij Mel Brooks westernkomedie hier vernoemt: onder andere omdat die mee werd geschreven door de legendarische zwarte stand-up comedian Richard Pryor.)

Eigenlijk wilde Mitchell eerst een boek over dit onderwerp schrijven, maar hij ving naar eigen zeggen bot bij ‘iedere uitgever die je je kunt voorstellen’. De steun van Steven Soderbergh, die de documentaire samen met David Fincher produceerde, deed alles in een stroomversnelling belanden. Soderbergh was zelf cameraman voor de eerste opname: een interview met de legendarische acteur, zanger en activist Harry Belafonte, die meteen de strafste soundbites levert. Belafonte kon vooral de stereotiepe, betuttelende rollen die hem destijds werden aangeboden niet langer aanvaarden en keerde de filmwereld in de jaren zeventig de rug toe. ‘Fuck it. I’m going to Paris’, zoals dat hier klinkt. Figuren als Belafonte, maar ook Diana Sands en Rupert Crosse, krijgen en passant een welverdiend eerherstel. En u kunt weer een pak titels aan uw must-seelijstje toevoegen.