In deze tijden van prestigieuze tv-series durven makers weleens te beweren dat ze geen reeks, maar een heel erg lange film afgeleverd hebben. Vaak is dat gewoon onzin: Game of Thrones noemde zichzelf een film van 73 uur, maar er werkten wel negentien verschillende regisseurs aan mee en het productieproces van een film is trager én duurder. Alfonso Cuaróns Disclaimer* kan die claim uitzonderlijk wel hard maken.
‘Ik weet niet hoe ik tv moet regisseren’, zei de Mexicaanse filmmaker achter Roma, Gravity en Y tu mamá también op het filmfestival van Venetië, waar de reeks in première ging. ‘Dus heb ik het benaderd als een film.’ Tweehonderd dagen duurde het om de ambitieuze thriller over een documentairemaakster in te blikken. Cuarón regisseerde de zeven afleveringen en de oogverblindende lange takes zijn het werk van twee cinematografen, onder wie Cuaróns vaste creatieve partner Emmanuel Lubezki.
In Disclaimer*, een adaptatie van Renée Knights gelijknamige roman, speelt Cate Blanchett Catherine Ravenscroft, een succesvolle documentairemaakster die in Londen woont met haar rijke echtgenoot Robert (Sacha Baron Cohen op zijn sulligst) en haar onverschillige zoon Nicholas. Vlak nadat ze een prestigieuze award gewonnen heeft, krijgt ze een boek genaamd The Perfect Stranger. Twee uur later staat ze in de keuken met een brandend boek. ‘Dit gaat over mij’, zegt ze. Voor het eerst in twintig jaar is er geen ontsnappen aan het geheim dat ze dacht verdoezeld te hebben.
Cuarón maakte de radicale keuze om de ondergang van Catherine te vertellen uit drie perspectieven: de eerste persoon (Kevin Kline, over wie we vanwege spoilerredenen weinig kunnen zeggen, vertelt vanuit de ik-vorm), de tweede persoon (Cate Blanchett vertelt vanuit de jij-vorm) en de derde persoon (alle personages rondom Catherine). Met zin voor experiment fileert Cuarón genuanceerd de kracht van verhalen en de soms vileine manier waarop we die inzetten om de waarheid te onthullen of net te vervormen. Cuarón weet misschien niet hoe hij tv moet maken, maar hij weet wel nog altijd hoe hij op een scherm kan provoceren en excelleren.
