De Amerikaanse actrice Julianne Moore toonde haar klasse al ampel in talloze films, maar minder op tv. Alleen al daarom loont het de moeite af te stemmen op het in zeven afleveringen gesplitste Mary & George, een kostuumdrama dat ons meetroont naar het Engeland van de zeventiende eeuw.
Met het non-fictieboek The King’s Assassin van auteur Benjamin Woolley op schoot schreef showrunner D.C. Moore (Killing Eve) zijn aangedikte interpretatie van de historische gebeurtenissen die ene George Villiers in gang zette, aangemoedigd door zijn moeder Mary.
Die Mary Villiers (Julianne Moore) is een edelvrouw van lagere adel die ijskoude aspiraties koestert. Moederliefde zit haar daarbij niet in de weg. Omdat het een publiek geheim is dat koning James I (Tony Curran) de Griekse beginselen omarmt, ziet Mary haar kans schoon om haar adonis-achtige zoon George (Nicholas Galitzine) in te zetten om in de eerste plaats zichzelf uit haar banale bestaan te hijsen. Na een jaar stage over het Kanaal om er zich de Franse etiquette en vrije zeden eigen te maken, is het aan George om een ingang tot hof en vorst te vinden.
De letterlijkheid van dat laatste moeten we hier niet onderstrepen, dat doet de serie zelf ten overvloede. Onbekommerd zet Mary & George seks- en queerpositiviteit in de verf met wild geslachtsverkeer, orgieën en een lesbische relatie. Na alle gerampetamp in Bridgerton is er blijkbaar geen weg meer terug.
Een nobody die zich opwerkt tot de seksuele gunsteling van de Britse monarch, met al het gekonkel en de intriges van dien? De vergelijking met The Favourite van Yorgos Lanthimos ligt voor de hand. George schopt het tot koninklijk adviseur en uiteindelijk hertog van Buckingham. De weg daarnaartoe is – het is nu eenmaal een passend woord – sappig. Een psychologische ontleding van de dubieuze moeder-zoonrelatie hoeft u niet te verwachten, maar dat euvel vangen de snedige dialogen en de donkerkomische toon wel op.
Ook over de historische correctheid dient, ondanks het gefingeerde einde, niet al te veel gemekkerd. Galitzine moest er in dit epos ontegenzeglijk als de knapste man van Engeland uitzien, dat is waarom zijn coupe hedendaags kort blijft en hij ook niet de snor en het puntbaardje van de echte Villiers (zoals Rubens hem omstreeks 1625 schilderde) kreeg. Maar goed: in Mary & George wil u geen geschiedenisles krijgen, wel Julianne Moore de pannen van het dak zien spelen.
