Tv-tip: in ‘Dept. Q’ waagt de maker van ‘The Queen’s Gambit’ zich aan ‘nordic noir’

Zes films zijn er al gemaakt rond de razend populaire politiethrillerreeks Serie Q van de Deense schrijver Jussi Adler-Olsen. Voor een nieuwe, negendelige Netflix-reeks verplaatst The Queens’s Gambit-maker Scott Frank het wedervaren van afdeling Q van de Kopenhaagse recherche, die zich over cold cases buigt, naar het Schotse Edinburgh. Deze keer geeft Matthew Goode gestalte aan Carl Morck (nu met o in plaats van ø), de volledig uit sarcasme opgetrokken en derhalve sociaal incapabele detective die veel vaker zijn superioriteitscomplex dan zijn penning tentoonspreidt. Kortom, een hufter. Al zijn er verzachtende omstandigheden. Neergekogeld worden tijdens het werk zal geen pretje zijn, zeker niet als de zaak onopgelost blijft en je je schuldig voelt voor je collega die in dezelfde schietpartij verlamd raakte. Bovendien leeft Morck samen met een tienerzoon op wie hij geen vat heeft, moet hij dik tegen zijn zin in therapie, en botert het – uiteraard – niet met zijn vrouwelijke overste (Katie Dickie uit Game of Thrones). Daarenboven krijgt hij als enige lid van het nieuwbakken department alsnog kantoorhulp Akram Salim (Alexej Manvelov) opgedrongen, een doortastende immigrant die weinig loslaat over zijn verleden bij de Syrische politie.

Voor Morck het goed doorheeft, komt ook de tot binnendienst verplichte agente Rose (Leah Byrne) het team van kwibussen vervoegen. ‘Alle drie zijn ze op hun eigen manier geschift’, vertelde Jussi Adler-Olsen ons ooit. Hoewel Scott Frank als regisseur en schrijver best trouw blijft aan die drie persoonlijkheden, veroorloofde hij zich qua verhaal en invulling veel vrijheden. Zo legt hij zijn ensemblecast flink wat knetterende dialogen in de mond. Een prima tegengewicht is dat voor het aan nordic noir verplichte, vale kleurenpalet. De zaak waarin de Q’s zich vastbijten, draait om een openbare aanklager die vier jaar geleden spoorloos van een ferryboot verdween. Hoe briljant Morck vroeger ook was in zijn werk, het is geinig om te zien hoe hij nu soms verbouwereerd achter zijn overijverige collega’s aanstrompelt.

Tot slot van deze briefing nog een vrij nutteloos punt, al liet het ons bij de eerste afleveringen niet los: probeer bij de aanblik van Matthew Goode (u zag hem misschien al in The Offer, The Crown of The Kings’s Men) maar om níét aan Günther Lesage te denken. Succes!