Een oma en haar kleindochter die hun innige band in inkt laten vereeuwigen. Een vrouw die de herinnering aan haar sterrenkinderen levend wil houden. Een ex-voetballer wiens bovenarm naar zijn favoriete metalband moet verwijzen. Vanuit zijn tattooshop in Mol laat homo empaticus Tijs Vanneste in een nieuwe Canvas-reeks bedaard treffende tranches de vie opborrelen.
De voorbije tien jaar hebben tattooshops definitief hun plaats gevonden in de Vlaamse dorpsstraat.
Tijs Vanneste: Vroeger waren tattoos iets voor bikers en zware rockers, maar dat taboe is helemaal weg. En maar goed ook. Tattoos zijn een manier om jezelf te uiten, om te laten zien: dit ben ik. De meeste mensen die bij mij komen, laten niet zomaar een mooi plaatje zetten, maar zoeken iets met betekenis, met symboliek. Ze hopen iets achter zich te laten, iets te bevestigen of hun leven ergens naartoe te leiden. Ik werk carte blanche: mensen vertrouwen mij dus om toch op redelijk prominente wijze hun verhaal te vertellen. Ik blijf dat na al die jaren eervol vinden.
Je hoort wel eens dat de tatoeëerder een surrogaatpsycholoog is geworden zoals een cafébaas of kapper. In de reeks toon jij volop medeleven en mensenkennis.
Vanneste: Mijn klanten noemen het soms therapie, ja. Maar een psycholoog probeer ik niet te zijn. Als tatoeëerder zoek ik naar een evenwicht: ik voer de dromen van mensen uit, maar ben ook kunstenaar. Ik heb jaren gestreefd naar technisch vernuft. Daar ben ik niet vals bescheiden over, ik weet wat ik kan. Maar ik weet intussen ook dat ik daar mijn voldoening niet uit haal. In De tattooshop is het tatoeëren maar een kapstok om het over ménsen te hebben. Zo zie ik mezelf ook: een mensenschilder.
Bedank je soms vriendelijk voor een opdracht?
Vanneste: Iets wat ik niet verstandig vind, of niet mooi, zal ik nooit zetten. Persoonlijk voel ik me niet goed bij dingen in de hals of op het gezicht. Let wel: ik oordeel nooit over andere mensen. Maar ik ben wel op mijn hoede voor wie bij mij komt omdat ik toevallig een BV ben. Sowieso heb ik jaren geleden al een klantenstop ingevoerd.
Alle zes afleveringen zijn ingeblikt. Hoe kijk je erop terug?
Vanneste: Ik vind het zalige, rustige televisie. Met de focus op warmte en menselijkheid, niet op technische uitvoering. De kijker heeft er niets aan om mij grote, indrukwekkende werken te zien zetten. Dan zou ik maar wat aan het masturberen zijn op Canvas. (lacht)
Vanaf woensdag 06.09, VRT Canvas en VRT Max
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
