Sinds Niels Destadsbader in augustus 2021 van VTM naar de VRT is verkast, gaf hij mee gestalte aan programma’s zoals Zomerhit (naast Siska Schoeters op Radio 2 en VRT 1), The greatest dancer van Vlaanderen (jurylid) en De warmste week (host). Maar het bleef wachten op de zelfgedragen show waarvoor hij uiteindelijk aan de Reyerslaan was binnengehengeld. Met het muziekprogramma Ik vraag het aan is het zover. Op het gecapitonneerde leer van een stel gepimpte chesterfields hoort Destadsbader vijf bekende Vlamingen uit over waarom een liedje hen na aan het hart ligt. Waarna een eveneens Vlaamse artiest – de gasten weten niet wie – dat nummer voor hun neus alle eer probeert aan te doen. Tussendoor vertolkt Destadsbader zelf ook een door een publiekslid gekoesterde song.
Zo gesmeerd als je zingend de studiovloer komt binnengewandeld, en passant je gasten introduceert én het publiek animeert: in je dromen moet je dat al duizend keer hebben gedaan.
Niels Destadsbader: Het zou raar zijn om van jezelf te zeggen dat je daarvoor geboren bent, maar ik voel me er alleszins heel goed bij. Ik wilde het opzet van het programma niet eerst zeven minuten lang uitleggen, om daarna het eerste gesprekje te hebben en dan pas het eerste liedje. Vandaar mijn idee om als introductie te zíngen waar het om gaat.
Je komst naar de VRT was controversieel. Speculaties over jouw loon gooiden olie op het vuur van aangekondigde besparingen. Ondertussen kon je zonder eigen show je waarde moeilijk bewijzen. Stond je te trappelen om de critici een poepje te laten ruiken?
Destadsbader: Zo zit ik niet in elkaar. Ik ben vooral blij dat ik het geluk in mijn werk heb teruggevonden. Ik ben niet snel onzeker, maar als men twee jaar op dezelfde nagel blijft kloppen en er dingen bij sleurt die er niets mee te maken hebben, denk je dat iedereen tegen je is. Nu hoop ik dat de kijkers even gelukkig worden van dit programma als zij die het gemaakt hebben. Hopelijk krijgt het zelfs een vervolg.
Welk liedje kleeft voor altijd aan jóúw ribben?
Destadsbader: When Susannah Cries van Espen Lind katapulteert mij terug naar de schuimparty in Deerlijk en mijn allereerste slow. Het meisje in kwestie was een kop groter dan ik. De mooiste drieënhalve minuten uit mijn jeugd, want ik kon niet beter liggen met mijn hoofd. (lacht) Alleen hebben we niet gekust, zo ver ben ik niet geraakt. Letterlijk noch figuurlijk.
Vanaf woensdag 31.01, VRT 1, 20u40
