Tv-tip: Eindelijk is seizoen 3 van ‘Atlanta’ ook bij ons te zien, inclusief het bijrolletje van Matteo Simoni

Vorig jaar kwam het langverwachte derde seizoen van Atlanta, de bekroonde hitserie van Donald Glover alias Childish Gambino, uit in Amerika. De Belgische fans moesten nog even geduld oefenen: de reeks is nu pas te bekijken op Disney+. In seizoen 3 trekken rapper Paper Boi (Brian Tyree Henry) en zijn manager en neef Earn (Glover) op tournee door Europa, waar ze in de Amsterdamse concertzaal Paradiso ontvangen worden door een gestresseerde stagemanager gespeeld door Matteo Simoni.

Naar verluidt liet je collega-acteur Bruno Vanden Broecke zijn innerlijke Donald Glover bovenhalen om de rol te strikken.

Matteo Simoni: (lacht) Klopt, Bruno en ik waren ten tijde van de audities aan het schrijven aan een nieuw project dus hebben we samen een auditietape ingeblikt. Van de twintig audities die je als acteur doet, raak je er misschien bij eentje binnen. Ik was dus erg vereerd. Enkele weken later stond ik al op de set met Glover. We hebben samen drie scènes gedraaid, waarvan er twee en een halve zijn overgebleven. Ik was onder de indruk van de grootsheid van de productie. We hadden verschillende lezingen en fittings, maar eenmaal op de set hebben we ons gewoon geamuseerd.

Wat brengt Paper Boi en Earn naar Paradiso?

Simoni: Naast shows in Londen en Parijs doet Paper Boi tijdens zijn Europese tourne ook Amsterdam aan. Zonder al te veel te spoilen: de zwarte rapper treedt op in Paradiso net op de dag dat Sinterklaas toekomt in de stad. Aangezien veel mensen in het publiek verkleed zijn als Zwarte Piet – inclusief blackface – weigert hij op te treden. En als stagemanager begin ik daardoor helemaal te flippen.

En zo schopt de zwartepietendiscussie het tot in de States.

Simoni: Glover speelt het in mijn ogen erg slim en toont hoe zo’n traditie overkomt in de ogen van een buitenlander. Als acteur heb ik al wel in enkele internationale producties meegespeeld, maar Donald was de eerste ster met wie ik op de set stond. Hij daagde me uit als speler, was heel respectvol en allesbehalve arrogant. Hoewel je merkt dat hij niet zomaar zijn ziel op tafel legt, hebben we ook even gesproken over onze dochters en zijn muziek. Als ik elke tien jaar zoiets mag doen, ben ik een gelukkig man.