Sketchshow-ster Tim Robinson is die vriend van wie u hoopt dat hij niet meekomt naar een etentje

De absurde sketchhumor van Tim Robinson in I Think You Should Leave is niet voor iedereen, maar misschien wel voor u.

Het is een sketchshow

Sinds deze week kunt u op Netflix terecht voor het tweede seizoen van I Think You Should Leave, een Amerikaanse sketchshow. Toegegeven, niet meteen het hipste tv-genre, maar I Think You Should Leave brengt geen variété met pruiken en pointes. De allereerste sketch van seizoen één, dat in 2019 verscheen, maakte dat al heel snel duidelijk. Een man wil na een sollicitatiegesprek de ruimte verlaten, maar trekt aan de deur in plaats van ertegen te duwen. Eerder dan zijn foutje toe te geven blijft hij er met een gewrongen grimas aan trekken. Een shot dat een volle minuut wordt aangehouden, oncomfortabel lang, tot de deurlijst breekt, de scharnieren het begeven en hij naar buiten wandelt met de woorden: ‘Ik hoop snel iets van u te horen.’ Sociale schaamte, absurde twists en grappen die ver voorbij de clou gerekt worden: het is waar I Think You Should Leave zijn humor zoekt.

Kan zijn dat u dat grappig vindt. Kan zijn van niet. I Think You Should Leave heeft een hoge hit-or-missfactor. (Gelukkig duurt een aflevering maar een kwartier en weet u snel of het iets voor u is.) Maar wie het grappig vindt, vindt het héél grappig. ‘Comedyperfectie’, schreef Vulture over seizoen één. ‘ Silliness met haar eigen logica’, aldus The New York Times. ‘Is dit de grappigste Netflix-reeks tot nu toe?’ vroeg The Guardian zich af. Zeker in de Angelsaksische pers is I Think You Should Leave uitgegroeid tot hét sketchprogramma van de laatste vijf jaar.

De maker is een mislukte Saturday Night Live-acteur

De reeks wordt geproduceerd door Andy Samberg, bekend van Brooklyn Nine-Nine, maar dé man achter I Think You Should Leave is Tim Robinson (foto), bedenker, schrijver en hoofdacteur. Nochtans niet meteen een gezicht om een reeks aan op te hangen. Robinson is vooral bekend als de enige acteur ooit die één seizoen mee mocht spelen in Saturday Night Live en vervolgens gedegradeerd werd tot schrijver, achter de schermen. Hij is ook geen charismatisch figuur: Robinson heeft eerder de uitstraling van de vriend van uw beste vriendin van wie u hoopt dat hij níét mee komt naar de etentjes. Niet omdat het een slechte gast is, maar gewoon omdat hij zo vermoeiend kan zijn. En zo aanwezig.

U kent het type.

Alleen: dat imago werkt wonderwel bij de underdogreeks die I Think You Should Leave wil zijn. Fijne anekdote: een van de inspiraties was een ontmoeting die Robinson had met een man in een paashaaspak. ‘Mijn vrouw en ik stopten even in een winkelcentrum, waar we een paashaas zagen staan, omsingeld door kinderen’, vertelde Robinson aan The Ringer. ‘Hij keek naar ons en plots hoorden we een gedempte stem zeggen: “Ik probeer naar mijn auto te raken.” Zijn werkdag zat erop, hij was op weg naar huis en hij was de omstanders aan het smeken om hulp.’ Een sociaal onhandige stumper raakt verstrikt in een situatie die steeds verder escaleert: het is een premisse die u vaak gaat zien terugkeren in I Think You Should Leave.

Het is cringe

Het nieuwe woord voor ’tenenkrullend’ sinds het cringe is om ’tenenkrullend’ nog te gebruiken. Sociaal ongemak en de dingen die mensen doen om gezichtsverlies te vermijden zijn de basis van nagenoeg elke sketch. Er is het snobistische lief dat voor de eerste keer mee komt naar de spelletjesavond en bij Time’s Up! uitsluitend obscure jazznamen opschrijft. Er is de man die een nummer op de begrafenis van zijn moeder brengt en dat net iets te veel als een artistiek moment de gloire ziet. Er is de vrouw die blijft voortborduren op een grap van een collega tot iedereen in stilte naar de grond staart.

De pijnlijke herkenbaarheid van héél specifieke situaties dus, waarmee I Think You Should Leave ergens in de traditie van The Office en de ‘I’ll get me coat’-sketch uit The Fast Show zit . Alleen: de sketches stoppen daar niet. Altijd komt er een absurde twist, altijd wordt de grap opgerekt. Eén voorbeeld: een sketch waarin een man op een feestje blijft polsen of de gastheer blij is met zijn cadeau ontaardt wanneer hij vraagt om het kasticket te mogen opeten (zodat het cadeau zeker niet ingeruild kan worden). Vervolgens krijgt hij buikpijn, waarna hij claimt dat de gastheer zijn handen niet voldoende heeft gewassen na het toiletbezoek en eist dat een andere gast ook een kasticket eet zodat het voor alle aanwezigen duidelijk is dat gebrekkige handhygiëne de oorzaak is van zijn buikpijn. (Uiteindelijk valt er een dode.) Dat leest als waanzin, het is net de sterkte van I Think You Should Leave: nooit weet je waar een sketch naartoe gaat, maar achteraf houdt alles op een rare, rare manier wel steek.

Het is onverwacht relevant in deze tijden

Seizoen één dateert van 2019, maar kreeg een onverwacht tweede leven eind vorig jaar, toen het door de Amerikaanse pers aangehaald werd als dé tv-reeks die het presidentschap van Trump definieerde. Twee sketches, door het internet tot memes gefileerd, zaten daar voor veel tussen. De eerste gaat over een focusgroep voor een automerk waarin een oude, verwarde man idiote suggesties als ‘Ik wil een stuur dat niet uit het raam vliegt terwijl ik rijd’ en ‘Ik wil een auto die niet stinkt’ opwerpt. Aanvankelijk probeert de rest van de groep hem respectvol te negeren, tot hij een van de andere panelleden begint te pesten en met een geslaagde bottle flip iedereen achter zich schaart. Opnieuw: houdt steek als je het ziet.

De tweede sketch draaide om een hotdogvormige auto die op een winkel ingereden is. De omstanders gaan naarstig op zoek naar de dader, terwijl een man in een hotdogpak blijft herhalen dat ‘de dader ieder van ons zou kunnen zijn’. Incompetente mensen die met een speelplaatsattitude het pleit winnen of idioten die de realiteit negeren en omstanders proberen te gaslighten: geen idee of het écht de bedoeling was, maar er zit een interessante analyse in I Think You Should Leave van de absurde logica die het politieke klimaat, niet alleen in de VS, beheerst. (Meerdere Republikeinse politici werden al bestookt met memes van Tim Robinson in een hotdogpak met als onderschrift ‘We’re all trying to find the guy who did this’.) ‘Twee jaar geleden schreven we dat de reeks niet bijzonder goed was’, excuseerde Wired zich. ‘We betreuren die fout. I Think You Should Leave had gelijk over alles.’