Sommige series zijn goed. Andere zijn gewoon slecht. En dan heb je reeksen die zo schabouwelijk zijn dat ze uniek entertainment bieden.
Al van bij het begin hoort De buurtpolitie tot die laatste categorie. Niet enkel door het knullige acteerwerk van zowel de vaste cast als de amateurfiguranten, maar ook door de onvoorstelbare verhaallijnen. Ooit moest de serie een inkijk geven in het dagelijkse leven van de politie en onze vrienden in het blauw in een positief daglicht stellen. Alleen lukte dat niet zo goed omdat De buurtpolitie het meest incompetente korps aller tijden is. Als kijker heb je de zaak altijd drie scènes vroeger opgelost, en de agenten krijgen de dader steevast per toeval te pakken. Echt politiewerk krijg je nooit te zien.
Naarmate de seizoenen vorderden, werd het steeds onduidelijker voor wie de reeks nu eigenlijk bedoeld was. Enerzijds speelden de verhalen steeds meer in op kinderen, met luchtige zaken en verhalen over fidget spinners. Anderzijds bleven Erik en Brigitte gruwelijke moorden onderzoeken. Niet alleen waren veel details nogal bizar, de hele reeks zat vreemd ineen. Zo werd in dezelfde aflevering een verkrachtingszaak opgelost én volgden Floor en Obi een gans die hen naar haar vastgelopen moeder escorteerde.
Hoe zouden de boeven toch te werk gaan? Rechercheur Erik komt er later achter dan jij.
Echte verhalen: de buurtpolitie vips, de spin-off waarin in elke aflevering een Bekende Vlaming in beeld komt, is zo mogelijk nog vreemder. In dit tweede deel van het eerste seizoen gaan agenten Vince en Indy praten met tiktokkers Timon Verbeeck (bekend van ‘ma stobbe’, kinderwoord van het jaar 2021) en Elias Verwilt (bekend van zijn deelname aan The Social House), die overlast veroorzaken door luide filmpjes te maken. Een ideale verhaallijn voor jong en oud: de kinderen herkennen hun TikTok-helden, en de ouders kunnen beamen dat die filmpjes echt wel luid en irritant zijn.
In een andere aflevering worden Vince en Indy dan weer opgetrommeld door Els de Schepper omdat een van haar schilderijen gestolen is. Alle respect voor Els, maar welk kind kirt van herkenning wanneer haar naam op het scherm verschijnt? Ik kan maar één logische conclusie trekken: De buurtpolitie is gemaakt op maat van mensen die genieten van hoe raar en knullig de reeks is. ‘What the fuck doet Els de Schepper hier nu weer in’ is exact de reactie waar de makers op mikken.
Dat gevoel werd nog versterkt toen ik me na de eerste twee afleveringen weer enorm beduveld voelde. Wanneer De Schepper vertelt dat ze haar huis recent kocht, haar eten regelmatig uit de koelkast verdwijnt en er nergens inbraaksporen zijn, leg je als kijker snel zelf de puzzel. Toch wordt het mysterie pas op het einde opgelost. Dat geldt ook voor de verhaallijn van een oude vrouw bij wie ingebroken wordt terwijl ze op de begrafenis van haar man is, de tiende in een rij inbraken die allemaal tijdens begrafenissen plaatsvonden. Hoe zouden de boeven toch te werk gaan? Rechercheur Erik komt er later achter dan jij.
Het ding is: De buurtpolitie weet dat je de zaak al lang opgelost hebt en dat je het acteerwerk afgrijselijk vindt. Jij weet dat De buurtpolitie dit weet. Kijken naar De buurtpolitie is een ironisch spelletje waarin je geniet van de opzettelijke knulligheid van de serie. En opnieuw laat ik me met veel plezier vangen. In tijden van verveling is De buurtpolitie uw vriend.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
