Goede grappen verzinnen is Herwig Ilegems niet gelukt, maar hij slaagde er wel in om een heel eigen wereld neer te zetten.
Herwig Ilegems had vooraf gewaarschuwd dat de eerste aflevering van Duts nogal veel ‘pis-, kak- en sekshumor’ bevatte, maar dat bleek mee te vallen. Het is te zeggen: er werd op een halfuur tijd wel behoorlijk veel gescheten en geneukt, we hebben er alleen erg weinig mee kunnen lachen. Duts gaat over een man die met een kinderlijke blik – en door een bril van confituurglazen – naar de wereld kijkt, en daar hoort dan blijkbaar het soort grappen bij die vooral op de speelplaats van een lagere school populair zijn.
Was Duts daarom een tegenvaller? Neen, dat nu ook weer niet: goede grappen verzinnen is Ilegems niet echt gelukt, maar hij en zijn medewerkers slaagden er wel in om op een halfuurtje tijd een heel eigen wereld neer te zetten, bevolkt door enkele intrigerende mensen en uitgerust met een ietwat bizarre logica. De manier waarop een banale gebeurtenis – de aankoop van een brommer – langzaam maar onvermijdelijk uitmondde in een bloederige climax waarin Walter Duts, die tegelijk de gebeurtenissen in gang zet en ze lijdzaam ondergaat, op zijn gezicht kreeg, was eigenlijk wel sterk.
Met zijn erg spaarzame dialogen, repetitieve scènes en koele en gestileerde look is Duts op zijn minst een reeks die uit de band springt, en het siert Canvas dat ze haar een kans geeft. Als we er in de volgende weken nu ook nog eens mee kunnen lachen, dan zijn we helemaal tevreden.
Stefaan Werbrouck
Wat vond u van Duts? Laat het weten!
