Na acht weken, drie onverwachte exits en een heuse live-finale is De Mol eindelijk ontmaskerd, en dat voor een live-publiek van maar liefst tienduizend mensen. Wij trokken naar Paleis 12 om er de sfeer op te snuiven en ontlokten een eerste reactie van de hoofdrolspelers. ‘Ik was al een hele week zenuwachtig voor die finale.’
Het lijkt haast alsof het WK voetbal met enkele maanden vervoegd is. Op de esplanade voor Paleis 12 drummen duizenden mensen in de rij voor eten en drinken, om de gezonde spanning voor de wedstrijd te verzachten met frietjes en bier. Straks zullen ze op groot scherm, én live, de finale volgen. Op hun borst dragen ze trots de kleur van hun favoriet: geel, blauw of roze. Met een lichte twijfel prikken we een roze pin door ons hemd. Het moet wel Yens zijn, toch? De nonchalante man in het bananenkostuum die op speelse wijze zijn medekandidaten van De Mol om de tuin leidde? Sportcommentator Frank Raes lijkt het alvast met ons eens te zijn, wat ons binnen de context van onze gekozen metafoor geruststelt. Blind Gekocht-interieurontwerper Bart Appeltans heeft dan weer een blauwe pin op zijn borst gespeld. Uma? Dat hij het maar bij decoreren houdt. We zien weinig gele pins die de immer enthousiaste Sven verdenken. Premier Alexander De Croo lijkt onbeslist wanneer we hem passeren. Als zelfs de eerste minister door iedereen om de tuin geleid wordt, kunnen we misschien wel van een officiële regeringscrisis spreken.
Als er ooit van een De Mol-mania gesproken kon worden, dan is dat wel vandaag. Voor de jubileumeditie van het populaire spelprogramma huurde Gilles De Coster zomaar even Paleis 12 af, zodat hij zijn vriendenkring kon uitbreiden met maar liefst tienduizend nieuwsgierige speurders die live de finale wilden volgen. Het evenement was in een mum van tijd uitverkocht. Op de rode loper draven oud-kandidaten op als ware filmsterren. We overdrijven niet als we zeggen dat sommige voormalige deelnemers zelfs met security gebaat zouden zijn. Sven Uyttersprot, de uitbater van een croquebar die vorig jaar net naast de winst greep in de finale, geraakt geen meter vooruit zonder aangeklampt te worden voor een selfie met enthousiaste kijkers. We volgen de troep veteranen naar de vip-lounge, waar bekend en bezoldigd Vlaanderen met een glas champagne hun pronostieken met elkaar deelt. We vermoeden dat mediaminister Benjamin Dalle zelfs illegale weddenschappen op poten zet. Aangezien dat niet de onderzoeksreportage is waarvoor we gekomen zijn, zal u ons maar gewoon zonder enige bewijslast op ons woord moeten vertrouwen.
Voor de tiende editie konden de deelnemers van de voorbije negen seizoenen natuurlijk niet ontbreken. We lopen de 72-jarige Niki De Boeck tegen het lijf, die in het gezegende jaar 2000 net naast de overwinning greep in Frankrijk. De kranige zeventiger popelt van enthousiasme over de finale. ‘Ik vond het weer een fantastisch seizoen met geweldige kandidaten’, zegt Niki. ‘Hoe alles vandaag technisch in beeld wordt gebracht, was bij ons nog niet mogelijk. Ik ben zeer benieuwd naar wat ze met de finale hebben gedaan.’ Haar mol? ‘Na het vertrek van Philippe was ik ervan overtuigd dat het Emanuelle was, maar nu denk ik dat het Sven moet zijn. Hij was aanvankelijk zo introvert, sinds de keuze voor een nieuwe mol is hij helemaal open gebloeid.’ Ook voormalig finaliste Annelies Cooymans, die in Zuid-Afrika de winst overliet aan Davey Van Rode, heeft haar ogen gericht op de copywriter uit Denderleeuw. ‘Hij heeft een beetje het gezicht van een sfinx en geeft weinig prijs, maar ik vind dat hij wat gedraaid is sinds de keuze voor een nieuwe mol’, glimlacht ze. ‘Het was een bewogen en bizar seizoen. Een mol die forfait geeft, twee mensen die door blessures uitvallen, een nieuwe mol, een live-finale… Het is hoe dan ook fijn om iedereen terug te zien. Ik geef elk jaar een groot mollenfeest bij mij thuis, en elk jaar komt daar tien man bij. Het is alsof je iedereen al jaren kent.’
‘Intrigerend’, noemt oud-mol Elisabet Haesevoets de jubileumeditie. ‘Sinds mijn seizoen geniet ik elk jaar nog meer van het programma. Het was een jaar vol onbedoelde plottwists, maar opnieuw erg goed gemaakt. Mijn oog valt voorlopig op Uma. Op een forum las ik dat in de befaamde fluittaal gezegd werd dat zij de mol is. Ze bracht bovendien het minste geld binnen, follow the money.’ Of zo’n live-finale iets voor haar geweest zou zijn? ‘Natuurlijk! Ik vond het bij ons al heel chic dat we de finale in Kinepolis bekeken met een heel publiek. Toen ik voor die volle zaal werd onthuld als mol gaf me dat al kippenvel, laat staan voor een publiek van tienduizend mensen.’
Glitterbom
In de zaal weerklinkt intussen het nodige rumoer. Het publiek lijkt er klaar voor. We worden naar goede gewoonte dan ook vakkundig gemanipuleerd door de makers. Heroïsche muziek, Gilles De Coster die eerst door het publiek en vervolgens uit een rookwolk de bühne opstapt, een indrukwekkende grafiek en lichtspel: er werd aan alles gedacht om van de jubileumeditie een knaller te maken. Dat laatste mag u zelfs best letterlijk nemen. Hoewel de glitterbom thuis op het scherm misschien weinig om het lijf heeft, barst er een luid gejoel uit wanneer een tsunami aan confetti neerdwarrelt op het publiek.
We nemen notities in ons schriftje, waardoor we merken dat Lennart Driesen, der Maulwurf aus Deutschland, ons gek aankijkt vanop de rij achter ons. ‘Ik heb dit jaar met een heel andere blik gekeken’, vertelt de Kempenaar. ‘Doordat je het zelf al eens hebt meegemaakt, weet je wat er allemaal achter de schermen gebeurt. Die twee blessures waren dikke pech, en dat Philippe afviel was niemands schuld. Ik geloof niet dat het een foute casting was, er zijn honderden factoren om rekening mee te houden. Het was nog steeds een fantastisch seizoen. Ik ben ook wel gezond jaloers op deze finale, ja. (lacht) Zo’n ontknoping als deze, zorgt hoe dan ook voor kippenvel. Ik ben even benieuwd als jij.’
Het productiehuis heeft er duidelijk alles aan gedaan om er een echte show van te maken. Dat kandidaat Sven zich meteen ook ontpopt tot een ware ster die met het publiek speelt en de ene oneliner na de andere lanceert, is alleen maar dankbaar materiaal voor een tv-maker. Een drumsolo, een tapdansoptreden en een mislukte goocheltruc later mag De Mol eindelijk uit haar hol kruipen. Vanuit het rookgordijn zette de 26-jarige Uma na vijf maanden wachten eindelijk haar masker af. De 30-jarige Sven mag zichzelf voor een uitbundig Paleis 12 de winnaar noemen. Hij neemt 26.390 euro mee naar huis, het startkapitaal voor een kinderboerderij die hij samen met zijn vriendin wil openen. Of een huwelijksfeest, ook al zit dat live-aanzoek er tot grote spijt van het publiek niet in.
‘Ik ben sprakeloos’, zegt de copywriter wanneer we hem na de finale even aan zijn mouw trekken. ‘Het is onbeschrijflijk om voor tienduizend man te winnen. Waanzin. Als die spot ineens op jou brandt, gaan er zoveel emoties door je heen. Ik besefte eerst niet dat ik gewonnen had.’ De voorbije vijf maanden waren slopend, aldus Sven. ‘Je vertrekt in La Gomera met het idee dat je juist zit, maar na een tijd sluipt de twijfel er toch in, zeker als je dan ook alle afleveringen ziet. Die laatste maanden waren niet goed voor mijn hoofd. Maar toch heb ik niet getwijfeld en alles op Uma gezet.’
Oefening in flexibiliteit
We treffen een vermoeide, maar gelukkige Gilles De Coster in de coulissen van Paleis 12. ‘Het plan was superambitieus en heel gewaagd’, zegt hij terwijl hij zich aan een tafeltje neerploft. Er parelen nog enkele kleine zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. ‘We hebben de lat zo hoog mogelijk gelegd. Het publiek was zo liefdevol en had maar een doel: zich amuseren. Dat maakte dat ik eigenlijk geen stress had. Een fantastische afsluiter van onze jubileumeditie.’
Dat het een bewogen seizoen was, hoef je De Coster niet te vertellen. ‘We hebben geleerd dat we veel flexibeler zijn dan we zelf denken’, lacht hij. ‘Er is van alles niet gelopen hoe we het wilden, maar op reis heb je eigenlijk geen tijd om te vloeken, je moet gewoon een oplossing zoeken. Na Ankes ongeluk hebben we de oefening gemaakt: kan het spel nog doorgaan? Het antwoord was ja, en als je ziet wat we vandaag hebben gedaan, ben ik daar heel blij om. Ik zou het zeker begrijpen als er kijkers last hadden van alles wat gebeurd is. Geloof me: wij ook. (lacht) We konden er nu eenmaal niets aan veranderen.’
Over de nieuwbakken mol Uma heeft de presentator alleen maar lof. ‘Er was bijna geen twijfel, maar het waren de gesprekken die ons over de streep trokken. Ze heeft dat fantastisch gedaan. Uma is een mol die er plezier in vond en het positieve ervan kon onderstrepen. Dat was belangrijk na Philippe die het net moeilijk had met die rol. Ze komt met heel veel weg, is heel slim. Ze snapte op korte tijd heel goed alle proeven en hoe ze te saboteren. Sven is ook een verdiende winnaar, een slimme gast die altijd alles doorhad. Ik hou er ook gewoon van om in zijn nabijheid te staan. Vanavond bleek hij bovendien een waar podiumbeest, alsof hij ineens Chris Martin was. Hij verdient het honderd procent. En Yens was een gedroomde finalist, met zijn heerlijke droge humor. En zijn verdacht-zijn bij de kijker.’
Nog lichtjes verdwaasd door wat haar net overkomen is, grijnst kersverse mol Uma van oor tot oor. ‘Dit was echt surreëel, je kan dat niet vatten. Toen we voor het eerst dat podium opliepen, was ik echt sprakeloos. Ik was al een hele week zenuwachtig voor de finale, maar heb uiteindelijk een knop omgedraaid. Ik droom er al mijn hele leven van om op zo’n podium te staan, als kind wilde ik actrice worden’, zegt ze. ‘Dit is een droom die is uitgekomen. Jammer dat ik bewust een fout moest maken bij het drummen. Als ik had geweten dat ik buitenspel gezet zou worden, had ik het foutloos kunnen spelen, het was me bij de generale repetitie nog gelukt. Maar ik wilde niet riskeren dat er tweeduizend euro in de pot zou komen.’ (lacht) Het was een onwezenlijke ervaring, besluit de leerkracht godsdienst. ‘Maar het was ook heel moeilijk om zo te moeten liegen tegen vrienden en familie. Ze waren ervan overtuigd dat ik het niet kon zijn. Mijn papa zei me: als jij het bent, dan ken ik mijn eigen dochter niet. Slik. Als ik mezelf bezig zag, dacht ik nochtans: dat is nu toch overduidelijk?’
Afsluiten met een Bijbelse wijsheid besluiten we maar niet te doen, gezien Uma’s povere kennis over de vier evangelisten. ‘Of wist ik ze wel?’ grijnst ze. ‘Dat is een vraag die onbeantwoord gaat blijven. Of misschien ontdek je het wel volgende week?’
Eens een Judas, altijd een Judas.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
