Noa Tambwe Kabati over ‘Kameleon’: ‘Geef kleur een kans, en je krijgt iets krachtigs terug’

U kent Noa Tambwe Kabati als Moyo in wtFock of als de getroebleerde tiener die in Nowhere een kaalgeschoren Koen De Bouw terug op het rechte pad kreeg. In Kameleon geeft hij vorm aan Chris, een personage dat erg dicht bij hemzelf ligt.

Malik Mohammed en Noa ­Tambwe Kabati kennen elkaar al lang. ­Tambwe Kabati leert zijn toe­komstige ­regisseur kennen als ­danser. Daarna als mentor bij jongeren­project Let’s Go Urban. Later werden ze vrienden en collega’s. ‘Sinds Kameleon zijn we broers’, grijnst hij. Toch was er geen vriendjespolitiek bij de casting gemoeid. ‘Ik had de rol eerst niet gekregen’, ­vertelt Tambwe Kabati. ‘Ik wist dat hij bezig was met Kameleon. Toen er audities waren, zei hij dat ik zeker een self-tape moest sturen. Dat heb ik gedaan, maar het was niet mijn beste werk. Als bij wonder mocht ik later toch terug­komen. Ergens ben ik blij dat het zo ­gegaan is. Het ­bevestigt dat ik de rol echt ­verdiend heb.’

In Kameleon vertolkt Tambwe Kabati de rol van Chris, een naïeveling die droomt van een ­carrière op het witte doek, maar het moet stellen met reclamespotjes voor een ‘paard-time job’, opgenomen terwijl hij op een paard zit. ‘Die verblindende ambitie ken ik goed. Mijn vader nam me als kind vaak mee naar de cinema. Toen ik die filmposters zag, wist ik: daar wil ik ook op staan.’ Ook het Kiel is hem niet vreemd. Hij ging er naar school. ‘Ik moest mij niet inbeelden hoe het was om Chris, Kofi of Blackson te zijn, want ik ken hen. Ik spreek hun taal. Ook ik ben geweigerd op feestjes. En ik heb ook vrienden moeten aansporen om weg te blijven van foute types en om als ze talent hebben, dat ook te gebruiken.’

Dat advies volgde hij zelf goed op. Tambwe Kabati is niet alleen ­acteur. Hij danst en loste als Izaï al twee singles. ‘Ik wil plezier maken en me uitdrukken in zo veel mogelijk ­vormen. Mijn ouders hebben me daarin gepusht. Kies een baan die je leuk vindt en je hoeft geen dag in je leven te werken, klinkt het gezegde. Kameleon is daar het perfecte voorbeeld van. Nooit dacht ik: shit, ik moet vroeg op.’

Dat had deels te ­maken met de set: zowel de regie als de cast bestond uit een erg divers team. ‘Ik heb nog nooit slechte ervaringen op set gehad, maar dit voelde toch als een ander soort thuiskomen.’ Tambwe Kabati ontkent niet dat Vlaamse televisie nog vaak erg wit kleurt, maar hij hoopt dat de diversiteit niet de meest unieke factor is aan de reeks. ‘Anthony Nti vertelde me ooit: “We hoeven niet steeds te praten over wat er niet is. Laten we samen gaan voor wat er wel kan zijn en mooie dingen maken.” Kameleon bewijst dat als je kleur een kans geeft, je iets krachtigs terug krijgt. Ik hoop dat meer makers de kans krijgen om hun verhaal te vertellen en het er uiteindelijk niet toe doet of iemand van kleur is of niet.’