Ik weet ook wel dat ik banale zaken aan het overanalyseren ben, maar na de special Basecamp Borstlap wil ik Kaat Borstlap uit Kamp Waes toch graag op het hart drukken dat er meer in het leven is dan presteren en dat ze echt niet minder waard is dan haar broers en zus.
Mijn mening over mensen die zich vrijwillig inschrijven voor martelingen als Kamp Waes is ondertussen wel bekend. Hoewel ik doorgaans weinig medelijden heb met dat soort masochisten, is er van in het begin toch één deelnemer geweest waar ik oprecht mee te doen had: Kaat Borstlap. En dat komt niet alleen doordat ik Borstlap echt een heel grappige familienaam vind.
Vanaf de eerste aflevering was het achtergrondverhaal van Kaat Borstlap een beetje sneu. Ze is de jongste telg in een gezin van vier kinderen die allemaal hyperpresteerders zijn, zowel op atletisch als academisch vlak. Doordat haar oudste broer Dries Borstlap ook meedeed aan Kamp Waes werd zelfs de Special Forces-opleiding een soort familietripje, waardoor alle beproevingen voor Kaat een extra psychologische lading kregen.
Tijdens de eerste aflevering van Kamp Waes ondervroegen de soldaten alle kandidaten om te zien welk mentaal vlees ze in de kuip hadden. Toen Kaat Borstlap de vraag kreeg wat het grootste probleem was waarmee ze al in het leven geconfronteerd werd, antwoordde ze ‘optimistisch blijven in mijn jeugd’ omdat ze altijd in de schaduw van haar broers en zus heeft geleefd en constant druk voelde om even sterk te presteren.
Voer voor complexen, en daar speelden de programmamakers gretig op in. Kaat Borstlap haalde het einde van Kamp Waes en heeft dus alle fysieke en mentale proeven tot een goed einde gebracht, iets wat maar weinigen haar nadoen. Maar Dries Borstlap leek het allemaal nog net iets vlotter klaar te spelen. Waar Kaat soms moeite had met de fysiek slopende uitdagingen, volbracht Dries die met de vingers in de neus. Wanneer broer en zus Borstlap op het einde ontvoerd werden door (gesimuleerde) terroristen en aan uitputtende ondervragingen werden onderworpen, zagen we Kaat daar mentaal zwaarder van afzien van Dries. En wees maar zeker dat de voice-over van het programma geen kans onbenut liet om de prestaties van beide Borstlappen naast elkaar te leggen.
Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, kregen we zondag na de laatste aflevering van Kamp Waes de korte special Basecamp Borstlap voorgeschoteld. Volgens de korte inhoud een ‘inkijk in de unieke dynamiek van hun gezin’. Vlaanderen is nu eenmaal verzot op televisiefamilies.
Daaruit blijkt eerst een vooral dat de Borstlapwelpen die niet in Kamp Waes voorkwamen ook niet de minste zijn. Lars Borstlap is momenteel nummer 178 op de ranglijst van Belgische tennissers, volgens moeder Borstlap zonder al te veel te trainen. Hanne Borstlap heeft dan weer al op heer negende beslist dat ze naar de topsportschool wilde gaan en staat momenteel op nummer drie in de Belgische ranglijst voor polsstokspringen.
‘Tot in de kleinste details is alles wat wij doen een competitie,’ vertelt een enthousiaste Lars Borstlap op een bepaald moment. Je zal maar de jongste zijn in zo’n gezin, het kneusje dat nog net iets minder levenservaring heeft en constant moet opboksen tegen drie hypercompetitieve supermensen. ‘Wanneer de oudste leerde jongleren of een Rubik’s Cube leerde oplossen, dan deed Kaat exact hetzelfde,’ klinkt het. Haar ouders beamen dat het niet makkelijk voor haar moet geweest zijn, maar denken dat ze er ook wel sterker uit is gekomen omdat ze door die constante druk alles sneller leerde dan haar leeftijdsgenoten. Ik stel me echter de vraag of Kaat Borstlap niet gewoon andere talenten had dan de rest van de familie die ze nu misschien niet heeft kunnen ontplooien, en vooral of het echt een gezonde zaak is om op te groeien in een omgeving waar constant gepresteerd moet worden.
Tijdens het kijken naar Basecamp Borstlap waren er een paar momenten waarop ik oprecht een beetje geschoffeerd was. De toon van de volledige special leek speciaal ontworpen te zijn om de persoonlijke twijfels van Kaat Borstlap nog wat te voeden. ‘Kamp Waes was echt iets voor Dries. Sportief is hij heel sterk en mentaal niet te kraken,’ vertellen de ouders Borstlap enthousiast. ‘Toen Kaat zich ook wilde inschrijven, dachten we: oh nee. Fysiek is ze heel sterk, maar toch net iets minder dan Dries.’ Als ouder ken je je kinderen natuurlijk het best en het is een eerlijk oordeel, maar als ik me inbeeld dat de nu al onzekere Kaat die beelden te zien krijgt, krijg ik meteen medelijden.
Heel frappant was de passage waarin de ouders Borstlap vertelden over de studies van hun kinderen. Dries studeert momenteel in Delft. Lucht- en ruimtevaart en robotica, twee masters. In diezelfde stad is ook Lars een master aan het behalen, biomechanical engineering in zijn geval. Hanne kon er dan weer niet bij zijn, want die is momenteel in Amerika aan de universiteit van Princeton aan het studeren. Klinkt allemaal bijzonder prestigieus.
En Kaat? ‘Die studeert in Wageningen.’ Meer kregen we niet te weten.
Kijk, ik weet ook wel dat ik nu banale dingen aan het overanalyseren ben. Ik twijfel er geen seconde aan dat de ouders Borstlap hun vier kinderen allemaal even graag zien, en ik besef dat ik een volledig gezin niet mag psychoanalyseren aan de hand van een tv-special van een halfuur waarin de programmamakers hun eigen narratief proberen te pushen. Maar ik kan er niet aan doen: ik had oprecht een beetje te doen met Kaat Borstlap. Mocht ik in haar schoenen staan, zou deze special niet meteen helpen met mijn zelftwijfels. Via deze weg zou ik haar dan ook graag op het hart drukken dat er in het leven veel meer is dan presteren, en het is niet omdat je broers en zus misschien wat atletischer zijn dat jij daarom minder waard bent.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier