Ik ga naar Sicilië en ik neem mee? Kattenvoer, als seizoen twee van ‘The White Lotus’ een referentie is

Nadat ze de liefde vonden en het Hawaïaanse hotelpersoneel emotioneel leegzogen, trekken fanfavorieten Tanya en Greg naar Sicilië om er te overnachten in het plaatselijke The White Lotus-filiaal. De enige twee terugkerende acteurs over het tweede seizoen van de HBO-reeks, straatkatten met prut in de ogen en op je 61e de chouchou van het internet worden.

Het was een van de beste reeksen van 2021, goed voor lofbetuigingen, een oneindige stroom aan memes en twintig Emmy-nominaties, waarvan er onlangs tien werden verzilverd. Dus ja, het viel enigszins te verwachten dat The White Lotus een tweede seizoen zou krijgen. De satirische HBO-reeks van Mike White heeft zich intussen ontpopt tot een anthologieserie waarbij elk seizoen zich afspeelt in een ander filiaal van de gelijknamige hotelketen, maar het concept blijft gelukkig grotendeels hetzelfde: steek een groep rijke, immorele Amerikanen die elkaar niet kunnen uitstaan een week lang in een poepchic hotel en kijk wat er vervolgens gebeurt. Mogen deze keer elkaar en het hotelpersoneel het leven zuur maken in Sicilië: een bevriend koppel dat niet zo bevriend blijkt, drie generaties mannen die tijdens een familiecrisis op zoek gaan naar hun roots, twee lokale besties die erin slagen om zich in ieders leven te mengen én Tanya (Jennifer Coolidge) en Greg (Jon Gries), de (voor zover wij weten) enige personages uit het eerste seizoen die terugkeren.

Dat is geen toeval. De tragikomische, bizarre en onzekere Tanya werd dankzij Coolidge’ weergaloze vertolking de fanfavoriet van het eerste seizoen. Het koppel blijkt intussen getrouwd en ziet zich nu al genoodzaakt om hun huwelijk nieuw leven in te blazen met Vespa-tochtjes en iets te veel aperitivo. Al komen opdringerige insecten, discussies over macarons, professionele beslommeringen en een gloednieuwe assistent die moet worden afgewimpeld roet in hun pasta alle vongole gooien.

Het is geen geheim dat Mike White The White Lotus begon te schrijven met Coolidge in gedachten. Was het toen al duidelijk dat jullie zouden terugkeren voor een eventueel tweede seizoen?

Jennifer Coolidge: Helemaal niet. Dat was voor ons een even grote verrassing als voor de fans, maar ik ben blij dat we het verhaal van Tanya en Greg wat verder mochten uitpluizen. Hun relatie begon heel romantisch op Hawaï, maar er is duidelijk veel gebeurd in de tussentijd. Hun liefde is er niet minder complex op geworden, en dat leidt tot een paar verrassende wendingen.

Jon Gries: Klopt. Maar om eerlijk te zijn keken we er vooral naar uit om op een Vespa door Sicilië te cruisen.

Coolidge: Sicilië is betoverend. Zelfs tussen de opnames door waande ik me in een film.

Gries: Hopelijk mogen we de volgende keer naar de Malediven. Of naar Bali. Om te surfen.

Tanya en Greg lijken op hun Vespa weggereden uit een ietwat bizar postkaartje. The White Lotus heeft wel vaker iets weg van een levend schilderij.

Coolidge: Dit seizoen is Mikes liefdesbrief aan Sicilië. Sommige makers kondigen met veel poespas aan dat ze de mooiste plek ter wereld hebben uitgekozen, terwijl achteraf blijkt dat het hun tweede keuze of simpelweg een praktische overweging was. Mike is zijn eigen locatiescout en wordt écht verliefd op een plek. Zo draagt hij niet alleen de hele reeks op zijn schouders als bedenker, schrijver en regisseur, maar wilde hij ook per se Italiaans leren om beter met de crew te communiceren.

Gries: Mike heeft een ongelooflijk oog voor schoonheid. Ik sta geregeld met open mond toe te kijken. Eigenlijk moet ik hem eens uitnodigen bij me thuis, gewoon zodat hij mijn interieur kan fiksen. (lacht) Als hij het regisseren ooit beu wordt, zou hij een fantastische interieurarchitect zijn. Al zie ik dat niet meteen gebeuren. Mike had al een indrukwekkende carrière, maar The White Lotus is toch een beetje zijn coming-out als genie. En die van Jennifer. De wereld lijkt eindelijk klaar voor die twee.

Coolidge staat bekend als een bedreven improvisator. Hoe beïnvloedt dat jullie interactie?

Gries: Naast Jennifer acteren is altijd een genot, omdat je nooit weet wat er zal gebeuren. Ze kan een scène plots omgooien en de grond onder je voeten laten verdwijnen. Dan hang je daar samen te bengelen in de lucht, en moet je haar maar zien bij te benen. (lacht) I love it. Het houdt je alert. Ik heb me in ieder geval geen moment verveeld. (tegen Jennifer) We hebben ook veel plezier beleefd met de straatkatten in Taormina, toch?

Coolidge: Jon is een kattenman. Ik zweer het: ze verafgoden hem.

Gries: Tijdens zowat elk vrij moment klommen we naar de top van de stad om er de katten te voederen.

Coolidge: Daar heb ik de echte Jon leren kennen. Hij loopt er met zijn windjack bij als een badass die weggelopen is uit James Bond en overlaadt je met de ene intellectuele beschouwing na de andere. Maar dan grijpt hij naar zijn jaszak, verwacht je dat hij een fles wijn of een sigaret gaat bovenhalen en heeft hij plots een blik kattenvoer vast. Voor je het weet zit je Siciliaanse straatkatten te verzorgen.

Gries: We haalden zelfs de prut uit hun oogjes.

Coolidge: (droog) Ik ken niet veel heteromannen die zo in elkaar zitten.

Bij seizoen één waren er nauwelijks verwachtingen, nu lijkt de hele wereld fan van Tanya en Greg. Heeft die onverwachte hype iets veranderd op de set?

Gries: Bedoel je dat we arrogant zijn geworden?

Coolidge: Ik ben er in ieder geval niet zelfverzekerder op geworden. Wees gerust: mijn onzekerheid overwint alles.

We bevinden ons nochtans in een Jennifer Coolidge Renaissance. Het internet aanbidt je, je won onlangs je eerste Emmy en je lijkt actiever dan ooit. Heb je het gevoel dat je nu pas de erkenning krijgt die je verdient?

Coolidge: Ik ben in ieder geval blij verrast. De wereld zit gek in elkaar. Ik heb jarenlang gewacht op een rol waarin ik mijn tanden kon zetten, maar die kwam maar niet. Niemand durfde het risico nemen, omdat iedereen me kende van mijn golddiggerrollen en ze niet wisten of ik iets anders kon. Op den duur begon ik er zelf aan te twijfelen. Tot er één iemand passeerde die wél in me geloofde, ik me eindelijk mocht bewijzen en de bal aan het rollen ging. Daar ben ik Mike ontzettend dankbaar voor, want als het was mislukt had hij HBO op zijn dak gekregen.

Gries: In zekere zin heeft Jennifer hetzelfde voor mij gedaan. Mike twijfelde tussen mij en een andere acteur die evenzeer geschikt was voor de rol van Greg. Hij heeft onze auditietapes aan Jennifer laten zien en haar laten beslissen. De rest is geschiedenis. Ik heb dus veel geluk gehad. Zeker omdat ik covid had toen ik auditie deed.

Coolidge: (dramatisch) Wat!? Waarom heb je niets gezegd? (nog dramatischer) Oh my god, ik had besmet kunnen raken!

Gries:(rustig) Ik was al lang genezen toen de opnames begonnen.

Coolidge: (onverstoorbaar) Ik kan niet geloven dat je zomaar even dit bommetje dropt. Ongelofelijk. We hadden toch die andere kerel moeten nemen.