The English, een Britse westernreeks op Disney+, kijkt met een frisse blik naar het genre dat Amerika zijn oorsprongsmythe gaf. Vier dingen die u moet weten.
Het is een wraakwestern met Emily Blunt
Het jaar is 1890, de prikkeldraad is net uitgevonden en het Wilde Westen staat op het punt om gedomesticeerd te worden. In een nog naamloos dorpje in Kansas, bestaande uit één hotel, arriveert Lady Cornelia Locke (Emily Blunt, A Quiet Place), een Engelse aristocrate met een zak geld en een hang naar wraak. Haar lot raakt al snel verbonden met dat van Eli Whipp (Chaske Spencer, Twilight), een voormalige Pawnee Scout in het Amerikaanse leger. Zij redt hem, hij redt haar, waarna ze samen naar het noorden trekken. Hij om een stuk land in Nebraska te claimen. Zij om de dood van haar zoon te vergelden.
Wat er ná de eerste aflevering gebeurt, valt niet na te vertellen. Niet omdat we het niet wíllen, maar omdat we het niet kúnnen.
Het zijn meteen ook de enige twee personages die het einde van de eerste aflevering halen. The English, een zesdelige miniserie, speelt zich af in een immorele, grimmige versie van het Wilde Westen, een uitgestrekt, ruw landschap waar wetteloosheid heerst, iedereen aan zijn laatste dag bezig is en vrijwel alle menselijke interactie eindigt met iemand die in de buik geschoten wordt (en vervolgens gescalpeerd). Het Wilde Westen van Cormac McCarthy, zo u wilt.
De regisseur kent zijn klassiekers
Cormac McCarthy is overigens maar één referentie. The English, een serie van Amazon Prime en de BBC (bij ons te zien op Disney+), is van de hand van Hugo Blick (Black Earth Rising), een Britse regisseur die zijn Amerikaanse westerns kent. Zijn fantasie van de Old West wordt bevolkt door eloquente salooneigenaars die uit Deadwood zijn overgelopen, kleurrijke bandieten die uit de koker van de gebroeders Coen hadden kunnen komen en perfide slechteriken uit het handboek van John Ford (The Searchers) en Clint Eastwood (Unforgiven). Blick is ook niet bang van wat clichés, van de adelaarsschreeuw die elke tien minuten weerklinkt tot de kerkklokken – vintage Morricone – op de soundtrack. (De reeks is ook opgenomen in Spanje, het landschap dat de spaghettiwestern een gezicht gaf.)
Alleen is het deze keer niet de zoveelste gunslinger die door dat universum trekt, maar wel een vrouw in een jurk (met een talent voor boogschieten) en een Native American die beseft dat hij op elk moment vermoord kan worden, puur om de kleur van zijn huid. Dat perspectief levert een zeldzaamheid op: een frisse blik op een genre dat uitverteld leek.
Het verhaal is een onontwarbaar kluwen
Wat er ná die eerste aflevering gebeurt, valt niet na te vertellen. Niet omdat we het niet wíllen, maar omdat we het niet kúnnen. Zo schaars als The English is met woorden, zo kwistig is het met plot, van flashbacks naar het verleden tot een reeks onopgeloste mysterieuze moorden onderweg. Bovendien heeft Hugo Blick een voorliefde voor de kijker hele afleveringen lang in het duister laten over wat er precies aan het gebeuren is. (Waarna je alsnog een online recap moet lezen om te snappen hoe het zit.)
Het vreemde is: echt storen doet dat niet. De reeks had baat gehad bij een paar afleveringen meer, maar dan vooral omdat er zo veel goede personages en scènes in zitten die meer schermtijd hadden mogen hebben. Maar het is vooral de chemie tussen Eli en Cornelia, ergens tussen vriendschap en liefde, die maakt dat de zes afleveringen zo voorbij zijn. Waarbij je achteraf niet om de prestatie van Emily Blunt heen kunt. Wie Sicario én The Five-Year Engagement én The Devil Wears Prada gezien heeft, weet dat zowel broeierige actie als romantiek als humoristische cool haar ligt. Wie die films niet gezien heeft, ontdekt haar veelzijdigheid nu. Emily Blunt in een avondjurk met een shotgun, het is iets bijzonders.
De reeks wil iets vertellen over de VS
Geen genre dat meer met de Amerikaanse identiteit verweven is dan de western, min of meer de stichtingsmythe van de VS. ‘Een hoop leugens waar iedereen het over eens is’, zoals Deadwood het verwoordde. Een idee dat ook Hugo Blick genegen is, zij het dat hij er als Britse buitenstaander net iets meer opuit is om die leugens te ontmaskeren als fantasie. The English gaat niet alleen over de Engelsen in het Wilde Westen, maar ook over de Schotten, de Russen, de Oostenrijkers en de Duitsers die er hun geluk kwamen zoeken. Nagenoeg niemand in de reeks spreekt met een Amerikaans accent, behalve de Native Americans. (Wat geen toevallig detail lijkt.) Nagenoeg iedereen die Eli en Cornelia onderweg tegenkomen, lijkt ook te vinden dat ze het échte Amerika weerspiegelen, telkens vanuit hun eigen belangen, motieven, religie en ethiek. Het is een blik op een hopeloos verdeeld land in de dop.
Op veel vlakken lijkt de reeks dan ook een onderzoek naar de geschiedenis van het Wilde Westen, de mythe van de western en hoe die Amerika vormgaven. In The English is het een land dat gebouwd is op economisch opportunisme, wapengeweld en vooral genocide, waarbij je je na elke nieuwe aflevering meer afvraagt waarom net dat stukje verleden zo lang geromantiseerd is. The English is een verdere revisie van de revisionistische western. Met aan het einde één vraag die blijft hangen: wat als de goeien het voor het zeggen hadden gehad?
The English
Nu te zien op Disney+.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
