Het najaar van Julie Van den Steen: ‘Radio combineren met tv, zou dat geen halfzegat werk opleveren?’

Dit najaar keert presentatrice en VTM-coryfee Julie Van den Steen niet alleen terug naar haar oude liefde, radio. Ze valt ook in de armen van een nieuwe crush: acteren. Meteen als leading lady in de komische kerstserie Single Bells.

Sinds ze tien jaar geleden nationaal kwam piepen in De Grote Peter Van de Veire Ochtendshow op MNM is Julie Van den Steen nooit lang uit beeld gebleven. Zeker na haar overstap naar VTM in 2019 bouwde ze een brede tv-carrière uit. Afgelopen voorjaar presenteerde ze samen met Koen Wauters nog de shiny floorshow Sing Again. Wie dat een hoogtepunt wil noemen, mag er de precisering ‘voorlopig’ niet bij vergeten. Want in de donkere dagen die komen, belooft Van den Steen te blinken in de nieuwe romcomserie Single Bells op VTM. Als debuterend actrice staat ze naast Frank Focketyn, Marleen Merckx, Ruth Beeckmans, Lize Feryn, Jelle De Beule en ander doorgewinterd volk.

Voor het zover is, nestel je je weer achter de radiomicrofoon.

Julie Van den Steen: Vanaf september presenteer ik op vrijdagavond op Qmusic, met Bert De Kock als cohost. Ik heb hem jaren geleden leren kennen bij MNM. Hij is meer dan een TikTokker: hij speelt mee in de nieuwe K3-film en heeft afgelopen zomer samen met Ulrike D’hauwer drie weken op Qmusic tijdens de avondspits gepresenteerd. We voelen elkaar heel goed aan dus ik kijk er hard naar uit. Want – en dit is geen perspraat – hij is een superfijne en getalenteerde gast.

Ook jij scoort aardig op TikTok en Instagram. Waarom wil je nog altijd zo graag radio maken? Is dat medium voor de digitale generatie niet even oubollig als lineaire tv?

Van den Steen: Omdat het me heel scherp houdt. Dat heb ik vorig najaar weer gemerkt, toen ik tijdens mijn tijdelijke invalbeurt bij MNM ook opnames had voor Sing Again. Bij radio is weinig of niets gescript. Je presenteert spontaan, in het moment. Dat is heel fijn. Toen ik vijf jaar geleden overstapte naar VTM kreeg ik ook daar de kans om radio te maken. Maar ik wilde dat niet meteen combineren met televisie. Uit angst, misschien onterecht, dat ik de dingen maar halfzegat zou doen.

Binnenkort zien we je voor het eerst als actrice. Waarom klopten de makers van Single Bells bij jou aan voor de rol van een langdurige single?

Van den Steen: Geen flauw idee. (lacht) Dat zou je aan hen moeten vragen. Het was niet de eerste keer dat ik een auditie deed, maar vroeger koesterde ik niet zoveel ambities om te acteren. Ik wilde niet te veel ballen in de lucht houden. Ook nu dacht ik er gewoon weer de spannende ervaring van een auditie aan over te houden. Twee weken later kreeg ik te horen dat ik de hoofdrol van Mina kreeg, een eeuwige vrijgezel voor wie haar familieleden een date zoeken voor kerstavond. Ik was trots op mezelf, al kon ik het eerst moeilijk geloven. Ik heb lang gedacht dat ik door een verborgen camera was beetgenomen. (lacht)

Hoe kijk je terug op de draaiperiode?

Van den Steen: Die was best pittig, want ik moest er bijna altijd zijn, en dan nog vaak ’s nachts. Maar bovenal was het een van de fijnste dingen die ik al heb mogen doen.

Toe maar.

Van den Steen: Ik stond er tussen alleen maar goeie acteurs én superfijne mensen. Gek genoeg voelde het alsof ik in dit fictieproject het meest mezelf kon zijn, ook al speel ik wel degelijk een rol. Net als bij radio werk je op de set met een hele ploeg samen, en ik ben echt een teamplayer. Maar omdat het zo’n lang en intensief project was, leek het tijdens de draaidagen alsof we vier maanden op kamp waren. (lacht) De sfeer, de flow, het allemaal samen moe zijn: daar heb ik echt van genoten. Er was chemie, ook wanneer de camera’s uit stonden. Dat ik een sucker ben voor Kerstmis, was een mooie bonus. Nu, na vier maanden onder kerstlichtjes en boven een kerstdiner was ik het wel een beetje beu. Zelfs ik, die mijn kerstboom al vóór Sinterklaas bovenhaal en laat staan tot Valentijn.

Radio maken en acteren waren jeugddromen voor jou. Check en check! Nu zingen nog?

Van den Steen: Die droom zal ik moeten opgeven, want dat kan ik nu eens écht niet. (lacht)