Het jaar dat Zwangere Guy een eigen serie maakte

Sinds Zwangere Guy de drank inruilde voor een gezonde levensstijl, gaat het de Brusselse rapper zowel privé als professioneel voor de wind. Deze herfst werd hij vader en volgende week lanceert hij Putain,een dijk van een serie op Streamz. ‘Als ik ergens voor ga, dan gá ik.’

Een televisieserie over de moeilijke jeugd van Zwangere Guy: sceptici vragen zich misschien af of dat nog nodig is. Op al zijn platen rapte het Brusselse hiphopfenomeen over hoe hij als veertienjarige van huis wegliep om niet meer terug te keren. Ook in de pers en op zijn sociale media getuigde de muzikant meermaals over hoe hij logeerde op de sofa van vrienden, stopte met school en bouwvakker werd om pas veel later de muziek in te rollen.

Alleen bewijst Putain dat zijn verhaal nog lang niet uitgemolken is. Integendeel zelfs. Samen met Frederik Daem, Deben Van Dam en Nadège Bibo-Tansia – die instaan voor regie en scenario – leverde Zwangere Guy als bedenker en een van de twee showrunners Vlaamse fictie van de bovenste plank af. Het verhaal draait rond Gigi die thuis wegloopt wanneer zijn moeder opnieuw een relatie aanknoopt met haar destructieve ex en in haar drugsverslaving hervalt. Putain biedt niet alleen een ontroerend rake analyse van de vriendschappen en familiebanden van het hoofdpersonage, de reeks portretteert in dezelfde beweging onze hoofdstad op een manier die even rauw als liefdevol is. En dan hadden we het nog niet eens over de gedurfde filmische keuzes van Deben Van Dam, de slimme humor en de bijzondere soundtrack, uiteraard van de hand van Zwangere Guy.

Gorik van Oudheusden is zichtbaar opgetogen wanneer hij die feedback hoort. ‘Zalig’, straalt hij terwijl hij in de zetel ploft. ‘Je vond het dus echt goed ofwa?’ Niet dat hij zelf twijfelt aan de kwaliteit, maar hij is uiteraard benieuwd naar de eerste reacties van kijkers.

Het blijft nog steeds wennen aan het nieuwe postuur van de rapper. Sinds hij dertig kilo is afgevallen, oogt hij niet alleen jonger, maar ook vele malen zachter. Vlaanderen leerde Van Oudheusden in 2014 kennen via de Brusselse Nederlandstalige hiphopformatie Stikstof (gestileerd als STIKSTOF) als stoere bonk die geen blad voor de mond neemt. Al gauw kwam de woordkunstenaar met eigen albums op de proppen waarin hij zijn woede jegens zijn stiefvader, zijn moeder of de toestand van de wereld an sich uitte.

Bijna drie jaar geleden stopte Van Oudheusden met drinken. Jarenlang verzette hij dagelijks grote hoeveelheden alcohol, een gewoonte die hij aanleerde in de bouw. Nooit stond hij nuchter op het podium. Sinds hij het roer omgooide, kookt de rapper bijna elke dag een verse maaltijd en geniet hij van stabiliteit en regelmaat. ‘Ik fret mijn eigen minder op’, grijnst hij in onversneden Brussels. ‘Ik wil me focussen op de real deal.’ Met zijn moeder herstelde hij het contact. Zijn obsessieve trekje kan hij kwijt in het sporten. ‘Ik kom aan zo’n twaalf sessies per week: twee keer lopen, bijna elke dag yoga en vier krachttrainingen.’

○ ○ ○

De fysieke en mentale metamorfose van Zwangere Guy ging hand in hand met het maakproces van Putain. ‘Ik had mij in mijn vorige leven niet op die serie kunnen smijten’, zegt hij. ‘Zonder de drank ben ik creatiever, heb ik een betere focus en werk ik tot in de puntjes af waaraan ik begonnen ben: ik pluk op alle vlakken de vruchten van mijn gezondere levensstijl.’

De tiendelige reeks is het resultaat van vier jaar hard werk. Van Oudheusden kreeg het idee op reis in Malawi toen de zoveelste lockdown zich aankondigde en zijn geplande optredens in het water vielen. Voor de muzikant is live optreden zijn lust en zijn leven, een serie bedenken was een manier om de tegenslag te lijf te gaan. ‘Ik ben iemand die muziek maakt om te spelen’, legt hij uit. ‘Toen het nieuws kwam dat mijn shows weeral werden afgelast, werd ik gek. Ik dacht dat ik nooit meer een concert zou kunnen geven. Ik heb toen contact opgenomen met Frederik Daem. Filmsets waren wel toegelaten dus ik stelde voor om een serie te maken. (lacht) We hebben Deben erbij betrokken en zijn meteen beginnen te schrijven.’

Van de nood een deugd maken, heet dat. Al betekent dat niet dat de rapper het project stiefmoederlijk behandelde. Half werk staat niet in het woordenboek van stormram Van Oudheusden: ‘Als ik ergens voor ga, dan gá ik.’ Idem dito wat zijn kompanen betreft. Voor Putain moesten alle puntjes op de i.

Putain heeft een opvallend sterke maar ook jonge en onbekende cast, het gevolg van een uitzonderlijk auditieproces.

Gorik van Oudheusden: Inderdaad. We zochten niet alleen goede, jonge acteurs, ze moesten ook authentiek Brussels kunnen. We konden deze reeks niet maken met mensen die doen alsof ze een Brussels accent hebben. Zulke spelers vind je niet snel op toneelscholen. Het is bovendien niet evident om hier Nederlandstaligen te vinden. We zijn dus drie en half jaar bezig geweest met street castings waarbij we jongeren op straat aanspraken. Ik deed daarnaast oproepen op mijn Instagramaccount en we plakten Brussel vol met posters, net als heel veel scholen. Vervolgens waren er intensieve castings: elke woensdagmiddag en elke zaterdag. Deben spiegelde zich aan de cast van de Braziliaanse film Cidade de Deus over een drugswijk in Rio de Janeiro. Zij hebben hun acteurs op dezelfde manier gevonden.

Je speelt zelf de rol van de vader van Gigi en geeft zo gestalte aan je eigen vader. Je toont hoe hij wel probeert om voor zijn zoon te zorgen, maar uiteindelijk hopeloos faalt.

Van Oudheusden: Voor de duidelijkheid: Putain is gebaseerd op mijn jeugd, maar het blijft fictie. De vader van Gigi is iemand die eigenlijk geen kind kan opvoeden. Zulke ouders zag ik geregeld rondom mij, maar mijn eigen pa was er wel degelijk voor mij. Hij bood me direct een bed aan toen ik thuis vertrok, maar hij woonde op veertig kilometer van Brussel en dat vond ik te ver. Ik zag het niet zitten om mijn vrienden achter te laten. Hij nam me wel mee op pad en hielp me uitzoeken wat ik wilde doen. Zo reed hij met mij naar een abattoir om te testen of ik slager wilde worden zoals hij, of naar de cadetten om te zien of het leger iets voor mij was. Hij zag een danser in mij – wat ik toen heel zot vond – en toonde me de kunstschool. De autorit in de derde aflevering is daar dus wel op gebaseerd, maar ik heb een heel andere vader gehad dan Gigi.

Je bent binnenkort ook te zien in een vaderrol in de film Come Back met Veerle Baetens –

Van Oudheusden: (onderbreekt) Ja zeg, ik hoop dat ze me binnenkort eens een andere rol voorschotelen. (lacht) Nee hoor, wat ik doe in Come Back is iets totaal anders dan in Putain. Ik speel in die film een zacht eitje.

Maar de vraag is: betekent jouw nieuwe leven ook een switch van de muziek naar een acteercarrière?

Van Oudheusden: Muziek blijft voor mij de core. Het is wat ik het beste kan en het liefste doe. Ik ben dan ook een nieuwe plaat aan het inblikken. Ik mis het om op te treden dus ik kijk uit naar de release. De stap naar acteren voelde tegelijkertijd natuurlijk aan. Op het podium stappen is ook een beetje performen: je moet entertainen en je vergroot bepaalde aspecten van jezelf of maakt ze kleiner. Ik ben bovendien niet bang om me te smijten. Alle grote voorbeelden uit de rap hebben geacteerd: 2Pac, Eminem, 50 Cent, DMX en Ludacris. Ik ben iemand die zegt ‘ik kan dat’ en gewoon springt. (lacht)

○ ○ ○

Dat muziek zijn eerste en grootste liefde is, blijkt ook uit de soundtrack die Van Oudheusden voor Putain ontwikkelde. Aanvankelijk vatte de rapper het plan op om alle nummers zelf te schrijven. ‘Ik wilde tien ambient songs opnemen, maar dat bleek onbegonnen werk. Zoals zo vaak waren mijn plannen veel te groot en te wild.’

Daarom hoor je niet enkel Zwangere Guy op de plaat. De rapper stelde een opvallend eclectische mix samen van Belgische artiesten die even eigengereid als hij hun ding doen binnen genres als electro, metal, drum-‘n-bass of kleinkunst. ‘Mensen denken al snel dat je als rapper enkel naar hiphop luistert’, vertelt Van Oudheusden. ‘Maar wie mij kent, weet dat ik een fervente muziekliefhebber ben. Je kan de soundtrack zien als een wandeling door mijn platenkast. Ik zag het ook als een kans om met muzikanten samen te werken die ik minder makkelijk in de arm neem als rapper, maar die ik wel geweldig vind.’

Net als de acteurs van Putain gaat het vaak om minder bekende namen. Een bewuste keuze?

Van Oudheusden: Ik zal niet ontkennen dat we aanvankelijk aan Stromae en Angèle dachten, dat is logisch als je een serie over Brussel maakt. Maar dan stuit je op zo’n grote bedragen dat ik heb besloten om vindingrijk te zijn. Ik moet zeggen dat ik die grote namen totaal niet mis. De artiesten van de soundtrack representeren Brussel evengoed voor mij: hun mélange is typisch voor deze stad.

Voor de mooie track Equinox werkte je samen met Gala Dragot en ook namen als Brutus of Forsissies prijken op het lijstje. De meest onverwachte artiest is misschien wel Vera Coomans van Madou.

Van Oudheusden: Daar hoort een goed verhaal bij. Nosedrip, zowat de beste dj van het land, wees me op Madou omdat de groep toen onverwachts een nieuwe single had uitgebracht. Ik heb Vera’s naam gedropt bij mijn manager en minder dan twee uur later belde hij mij terug: ‘Weet je met wie ik in de biowinkel sta?’ Vera Coomans bleek op vijfhonderd meter van mijn deur te wonen. Gelukkig maar, want ze heeft geen telefoon. (lacht) We hebben met Engel samen een heel mooi nummer geschreven.

Veel van de lyrics gaan ofwel over eenzaamheid, ofwel over verbinding. In het nummer Loin d’ici zing je ‘Ge kunt zo hard gaan als ge wilt, enkel samen keert het tij’. Is dat ook de onderliggende boodschap van Putain, waarin Gigi het hoofd boven water houdt dankzij zijn vriendschappen?

Van Oudheusden: Voor een deel wel. Gigi is niet kansloos als hij op zijn veertiende op straat belandt dankzij de mensen rondom hem, maar ook omdat hij niet bang is om zijn handen vuil te maken. Hij heeft een hustler state of mind. In steden ga je bovendien snel naast elkaar leven. Hoewel je hier met veel bent, kan je je snel alleen voelen. In Brussel komen en gaan er dagelijks zoveel mensen die amper naar elkaar kijken of met elkaar communiceren.

Ook de Brusselse daklozen kregen een prominente rol in Putain. Zij hebben minder geluk dan Gigi.

Van Oudheusden: Je kunt geen realistisch en authentiek beeld schetsen van Brussel als je dat niet toont. Zodra je hier buitenkomt, kom je daklozen tegen. Als ik op stap ben met vrienden van buiten Brussel, reageren ze vaak geschokt. De drugsproblematiek is echt schrijnend.

○ ○ ○

Dat brengt ons naadloos bij zijn prille vaderschap. Op het moment van het interview is zijn dochtertje zeven weken en Van Oudheusden bekent dat hij met dat fragiele wezentje op zijn arm meer weerzin voelt ten aanzien van wat er misloopt in de hoofdstad. ‘Het draait hier op zoveel vlakken vierkant. Brussel is een vuilbak. Je voelt je een gerecycleerd blikje icetea dat duizend keer vertrappeld werd’, zegt hij fel.

Tegelijkertijd smelt hij wanneer hij over zijn oogappel spreekt. ‘Ik doe dit eigenlijk nooit tijdens interviews, maar fuck it’, zegt hij terwijl hij zijn telefoon bovenhaalt en een foto toont van de eerste lachjes van zijn baby. ‘Niet te geloven hè, zie je die ogen?’

De rapper stelt alles in het werk om zo veel mogelijk thuis te zijn bij vrouw en kind. ‘Dit is een ongelooflijk mooie periode die ik van dichtbij wil beleven. Je kunt maar één keer voor het eerst vader worden.’ Al geeft hij ook toe hoe uitputtend het kan zijn. ‘Die vermoeidheid hakt er wel in, ja. De offers die je maakt zijn enorm. Hoe lang je met zo’n boeleke op uwen arm rond kunt blijven lopen. (blaast)’

Haar naam houdt hij voorlopig nog uit de pers: ‘Ik ben er nog niet uit, wie weet vermeld ik het wel eens in een songtekst. Sowieso vind ik het super dat mijn nieuwe plaat uit zal komen ter ere van haar eerste verjaardag.’
Van Oudheusden geeft toe dat hij voor haar komst bang was om te falen als vader. ‘Daarom heb ik me intensief afgevraagd wat een goede papa is. Ik ben blij dat ik haar structuur kan bieden, net als een stabiele situatie waarin je niet hoeft te stressen over geld. Ik wil ook een gezonde papa zijn die niet naar de drank stinkt en een paar dagen per week verdwijnt. Ik ben misschien niet meer die stoere muzikant met een rock-‘n-rollbestaan, maar dat hoeft ook niet. Ik wil de kachel zijn in huis en ben blij dat ik daar de tools voor heb.’

Alleen als het over de politiek gaat, vangen we een glimp op van de boze Gorik van weleer. Politici krijgen van hem geregeld de wind van voren, zowel op als naast het podium. Ook in het nieuwe nummer Overtreders horen we hoe hij het niet kan laten: ‘30 kilo minder, fuck Filip De’, scandeert hij. Geen wonder dus dat hij niet blij is met de politieke stand van zaken in eigen land en met de verkiezing van Trump in de VS.

‘Ik vind het onbegrijpelijk dat extreemrechts blijft groeien. Wat scheelt er toch met die kiezers? (schudt het hoofd) Ik ben politiek echt volledig lost. Als je ziet dat zo’n Elon Musk nu een hoge functie heeft gekregen: the more money you’ve got, the higher you get. Die man heeft zich gewoon ingekocht.’

‘Ik spreek nu in eigen naam, want misschien zijn mijn collega’s er niet blij mee als ik dat zeg, maar ik zie Putain als onze manier van verzet tegen dat politieke klimaat. Ik wil tonen dat communiceren met elkaar key is. Ik wil liefhebben plaatsen tegenover al dat haten en die verzuring.’

Wat is het eerste dat de politiek zou moeten doen volgens jou?

Van Oudheusden: Mensen met problemen moeten veel beter begeleid worden. Daar zijn middelen voor nodig, net als voor psychologische steun. Pas op, ik ben geen linkse soldaat, maar je moet liefde geven aan je mensen en investeren in de jeugd. Ik ben daar zelf het levende bewijs van. Ik ben met school gestopt in het tweede middelbaar, maar werd geholpen door een sociaal assistente die me vertelde dat ik voor drie euro in plaats van dertien naar de AB kon. Dat is omdat de overheid daarin investeerde. En ook zij werd betaald om met ons te babbelen. Dankzij haar zag ik Starflam en wist ik plots wat ik wilde doen met de rest van mijn leven. Wat mij betreft mogen ze voor elke klas een betaalde therapeut voorzien, want ook leerkrachten zijn overbelast. Investeren in de jeugd is voor mij een politiek standpunt geworden.

Weet je, ik woon in Schaarbeek, maar je kan het evengoed carbeek noemen. Het is de wijk met de meeste auto’s waar het wildst gereden wordt. Mensen worden kwaad als er parkeerplaatsen verdwijnen. Een vriendin van me is lokale politica en ze vertelde me dat de helft van onze buurt geen nieuw park wil. Zij vinden niet dat de stad daar leefbaarder van wordt. Je kan dat onbegrijpelijk vinden tot je naar hun argumenten luistert. ‘Jullie fietsers kruipen na acht uur ‘s avonds in jullie huizen en dan komen de drugsverslaafden iedereen lastig vallen en voor overlast zorgen’, zeggen ze. Het zijn dat soort verhalen die we moeten horen zodat we elkaar leren begrijpen.

Misschien moet je bij wijze van volgende transformatie een overstap naar de politiek overwegen? Er hebben al partijen aan je mouw getrokken.

Van Oudheusden: (lacht luid) Gelijk de Sioen? No way. Dan is mijn muzikale repertoire om zeep. Zie je mij al ‘Politici praten veel, maar doen niets voor de straat / Ze zitten veilig in hun stoelen, wij zoeken eten op de maat’ rappen, om vervolgens te vragen (zet hoog stemmetje op): ‘hey lieve fans, stem op mij’? Nee, ik deel mijn mening met mijn kunst en verover op die manier harten. Ik zou ook met te veel mensen in gesprek moeten gaan, dan word ik conflictvermijdend.

Gorik van Oudheusden die conflictvermijdend wordt? Dat lijkt me sterk.

Van Oudheusden: Oké, ik geef het toe, ik haat conflictvermijdende mensen. (lacht) Ik houd van wrijving. Maar geloof me, politiek is niets voor mij. Ik heb voor alle duidelijkheid niets tegen andere muzikanten die voor de politiek kiezen, maar ik moet mijn verhalen kunnen delen op mijn manier.