Zes tv-tips voor deze week: Kamp Jeroom, Dying For Sex en meer

Wat mag u niet missen op televisie? Knack Focus gidst u door het aanbod. Deze week: Kamp Jeroom, Dying for Sex, Pulse, The Bondsman, Gone Girls en Night is Not Eternal.

De comeback van ‘Kamp Jeroom’

SPEL – Het tweede seizoen werd aangekondigd toen het eerste nog liep en het format werd verkocht aan Nederland: Kamp Jeroom mag zich stilaan een klapper noemen. Wat begon als een spin-off van De slimste mens gaat nu op eigen benen staan, want de kandidaten bestaan niet meer uitsluitend – maar toch nog altijd vaak – uit juryleden van die quizshow. Verder werd er niet gemorreld aan de formule: opnieuw wroeten BV’s zich in de garageboxen van een nagebouwde parkeergarage doorheen absurde proeven, onder het sardonische oog van spelmeester Jeroom Snelders. ‘Onze grootste nachtmerrie is dat zo’n duo een opdracht perfect uitvoert.’ (Kurt Blondeel)

Lees het volledige interview hier.

‘Dying For Sex’ is kinkyer dan u denkt

SERIE – ‘Het klinkt misschien melig, maar iederéén heeft een bucketlist.’ Een jonge vrouw krijgt terminale borstkanker, gooit vervolgens haar leven om en vindt het geluk in haar laatste momenten. Werkelijk alles aan de korte samenvatting van Dying for Sex klinkt als iets waar u liever met een grote bocht omheen loopt. Maar we stellen u gerust: dit is geen comedy over kanker. Het is er eentje over seks – en dan vooral de niet zo vanilla variant, waarbij al eens een zweepslag of een furry aan te pas komt. Als vrouw en als slachtoffer van seksueel geweld had Molly zich er al lang bij neergelegd dat ze nooit met een partner zou klaarkomen. Zeker niet nu haar ietwat waardeloze echtgenoot telkens moet huilen bij het aanzicht van haar geamputeerde borsten. Via haar stuntelige maar kwetsbare zoektocht naar een orgasme, slaan New Girl-bedenkers Liz Meriwether en Kim Rosenstock taboes over seksualiteit, seksueel trauma, bdsm en monogamie aan gruzelementen. En mocht dat u nog niet overtuigen: in Molly herkent u Michelle Williams, in haar vreemdste, maar grappigste rol tot dusver. (Lien Delabie)

‘Pulse’: Alweer een ziekenhuisdrama

SERIE – Wat, alweer een ziekenhuisdrama? Yep, maar deze keer op Netflix. Pulse komt na The Pitt (HBO), Berlin ER (Apple TV+) en Doc (bij ons op Streamz), die stuk voor stuk in dit nog prille jaar zijn uitgekomen. Voor een vergelijkende studie (vreemdste ziektebeeld, meest ingewikkelde romance, onmogelijkste afdelingshoofd…) is het nog wat vroeg, maar we geven al mee dat deze reeks zich afspeelt op de dienst spoedgevallen van een groot ziekenhuis in Miami, waar in de eerste aflevering een affaire aan het licht komt, tussen Danny (Willa Fitzgerald) en haar chef Xander (Colin Woodell). Xander wordt geschorst, maar de komst van een orkaan houdt hem nog even aan boord. Terwijl het ziekenhuis overspoeld wordt met slachtoffers en stroomonderbrekingen het opereren bemoeilijken, moeten de twee en hun collega’s zich zowel professioneel als emotioneel staande zien te houden. Dat klinkt wellicht niet nieuw, maar misschien bent u na 21 seizoenen (448 afleveringen!) van Grey’s Anatomy wel toe aan iets nieuws? (Nicolas Quaghebeur)

In ‘The Bondsman’ keert Kevin Bacon terug uit de dood

ACTIE – Horror, actie en spanning in een voordeelpakket, dat belooft de nieuwe Prime Video-reeks The Bondsman. De premisse is zo simpel dat je je afvraagt of er echt niemand eerder op het idee was gekomen. Kevin Bacon speelt Hub Halloran, een vermoorde premiejager die van de duivel een tweede kans krijgt en allerlei demonisch schorremorrie dat uit de hel is losgebroken tot de orde moet roepen. Terwijl hij zich met pistool, bijl of kettingzaag van die taak kwijt, daagt het hem langzaamaan waarom zijn eigen ziel zo verdoemd was dat hem geen normaal gezinsleven en carrière als countryzanger waren gegund – dromen die hij nu misschien wél kan realiseren. Maar wacht, hoort die tragikomische familieverhaallijn eveneens bij dat voordeelpakket? Jazeker. Showrunner Erik Oleson (Carnival Row, Daredevil) gaat er prat op dat u nooit zult kunnen voorzien wanneer er een geinig, een emotioneel dan wel een bloederig tafereel aankomt. (Kurt Blondeel)

‘Gone Girls’: De enige docu over een seriemoordenaar die u moet zien

DOCUREEKS – Alweer een docureeks over een seriemoordenaar op Netflix? Yep, maar deze is gemaakt door Liz Garbus. De bekroonde documentairemaakster (What Happened, Miss Simone?, The Fourth Estate) keert terug naar de zaak die als basis diende voor haar fictiedebuut Lost Girls (2020), waarin de zoektocht van een moeder naar haar vermiste dochter nieuw licht werpt op een reeks onopgeloste moorden. In 2023 wordt Rex Heuermann, een 59-jarige architect, gearresteerd voor een gedeelte van de feiten waarop Lost Girls gebaseerd is, maar Garbus richt haar camera liever op iets anders. Terwijl Heuermann op zijn proces wacht, spreekt ze met de nabestaanden van de slachtoffers en gaat ze de gerechtelijke stappen na die tot de arrestatie hebben geleid. Het is niet evident om een sereen beeld te schetsen van deze zaak – het gaat over een reeks moorden op sekswerkers, geef toe dat u de omineuze commentaarstem in uw hoofd zo al kan horen – maar Liz Garbus is de geknipte vrouw voor de job. (Nicolas Quaghebeur)

In ‘Night is Not Eternal’ kiest een mensenrechtenactivist voor Trump

DOCU – Het was een van de opvallendste vaststellingen na de laatste verkiezingen in de Verenigde Staten: nooit eerder stemden zo veel etnische minderheden voor Donald Trump. Ook Rosa María Payá had op hem gestemd, mocht ze niet in Cuba wonen. Ze is de dochter van Oswaldo Payá, een mensenrechtenactivist die vijf keer genomineerd werd voor de Nobelprijs voor de Vrede, vanwege zijn inzet voor de democratisering van Cuba. Na zijn dood in 2012, in verdachte omstandigheden, nam Rosa María Payá de fakkel over. Zeven jaar lang werd ze op de voet gevolgd door documentairemaker Nanfu Wang, die in 2019 wereldwijd aandacht kreeg voor One Child Nation, over het autoritaire regime in China. Haar recentste werk Night is Not Eternal zou over vriendschap gaan, en een gedeelde strijd voor democratie, maar slaat een andere richting in wanneer Payá plots op het podium verschijnt naast Trump. Zo transformeert Wangs portret van een activiste gaandeweg tot een genuanceerde film over hoe het antwoord op wat vrijheid is zelden zo hapklaar is als gehoopt.