Actrice Anouck Luyten (‘Groeien & Bloeien’, ‘Lisa’): ‘Ik zou het leuk vinden om zelf eens de touwtjes in handen te hebben’

Op die manier lijkt Anouck Luyten (33) een beetje op Silke, haar fictief personage in Groeien & Bloeien, de nieuwe sitcom van de VRT. ‘Al denk ik niet dat ik zo irritant ambitieus ben, het komt hoe dat het komt’, glimlacht ze.

Afgelopen zaterdag verscheen de eerste aflevering van de nieuwe sitcom Groeien & Bloeien, een coproductie van de VRT en het productiehuis De Mensen. Spannend, want de nieuwe familiereeks maakt komaf met de onophoudelijke herhaling van Boma en co. En doet hierdoor veel stof opwaaien.

De vergelijking met F.C. De Kampioenen is snel gemaakt. Al is dat niet helemaal terecht. Lotte Vermeir, netmanager van VRT 1 en VRT Canvas zei hierover het volgende in een interview met De Morgen: ‘Er ligt over die reeks een dikke laag nostalgie. Je kan zo’n programma gewoon niet één op één vervangen. Daarom proberen we het nu met een aantal programma’s die op datzelfde brede familiepubliek mikken. Groeien & Bloeien is er daar één van.’

Hoe dan ook, verschillende online recensies en reacties van kijkers tonen aan dat de herhalingen van F.C. De Kampioenen best nog even mogen doorgaan op de buis. Ook al blijft men op die manier teren op oude glorie. Niettemin trok de eerste aflevering van Groeien & Bloeien wel de aandacht, met een huidige telling van een mooie 887.257 kijkers. ‘We streven naar een warme feelgood-reeks voor het hele gezin. Ik hoop dat de kijkers ons ook zien als een warme ploeg, deze keer geen voetbalploeg weliswaar’, zegt Anouck Luyten met een knipoog. 

Bij de VRT vonden ze dat het hoog tijd was voor een nieuwe frisse lentebries. En die brengt ons tot het lokale tuincentrum in Rektem, waar familie Versmissen met alle liefde en een gezonde portie chaos de zaak probeert recht te houden. Aan het roer staat Frank, gespeeld door Ben Segers. Hij wordt bijgestaan door onder andere zijn zoon Klaas, ofwel Francisco Schuster, die sinds het succes van #LikeMe een eerste grote rol te pakken heeft. Anouck Luyten, vooral bekend van De Kotmadam en telenovelle Lisa, staat sinds zaterdag in de schoenen van Silke. Ze speelt de ambitieuze dochter van Frank, een rol waarin ze zichzelf duidelijk terugvindt. 

Op welke manier voel je een connectie met Silke?

Anouck Luyten: Silke streeft ernaar om alles goed te doen. Ze is heel ambitieus en verlangt op een bepaald moment ook naar erkenning van haar vader. Op die manier is het personage heel herkenbaar voor mij. Ook het decor van het tuincentrum waarin ze zich bevindt, doet me denken aan mijn kindertijd. Mijn ouders hebben een kledingzaak in Berlaar, waar ik vroeger af en toe een handje hielp. Hoewel ik niet dezelfde weg heb gekozen als Silke door in de zaak van mijn ouders te blijven werken, vind ik wel dat ik iets authentieks van mezelf kan overbrengen. En omdat Silke ook een humoristische toets heeft, vind ik het een heel leuk personage om te spelen. Verder is het natuurlijk geweldig om te werken met acteurs zoals Ben Segers. Ik heb veel geleerd van hem.  

Wat heb je dan allemaal geleerd?

Luyten: Goede vraag. Ik heb daar eigenlijk nog nooit zo concreet over nagedacht. Het was vooral een leuke samenwerking omdat er ruimte was voor feedback. Ik zei tegen hem: ‘Als je denkt dat er iets anders beter is, mag je dat gerust zeggen.’ Soms merk je bij anderen iets op en denk je bij jezelf: dat zou echt goed zijn als je dat zou doen. Wat ik vooral bij Ben bewonder is zijn vermogen om op een sympathieke en effectieve manier samen te werken. En toch de ruimte in te nemen die hij nodig heeft om zijn rol te kunnen vormgeven. Ik wil niet zeggen dat ik dat niet doe. Maar ik heb zeker nog iets te leren op dat gebied. 

Er werd vorige zomer gefilmd in Herentals naast de vaart, hoe verliepen de opnames? 

Luyten: Meestal als je op verplaatsing filmt, moet je stoppen als er bijvoorbeeld een vliegtuig passeert. Nu moesten we stoppen als er een boot passeerde (lacht). Ook de natte zomerdagen van vorig jaar hebben het ons niet gemakkelijk gemaakt. Maar ik heb me echt geamuseerd. We hebben snel gefilmd, vind ik persoonlijk. Het heeft ons ongeveer 40 dagen gekost om de serie op te nemen. Het tuincentrum, dat ze trouwens helemaal hebben opgebouwd voor de serie, voelde gaandeweg meer en meer aan als een tweede thuis. Dus de sfeer zat heel goed. Bij aanvang van de opnames kende ik dan ook bijna iedereen al. En er zijn ook vriendeschappen gesmeed, zoals Francisco die net als in de serie echt wel mijn broer is geworden. 

Kijkers vergelijken het met F.C. De Kampioenen, voel je hierdoor druk? 

Luyten: Ja, ik voel daardoor wel een bepaalde druk maar ik zie Groeien & Bloeien zeker niet als een opvolger. Als je met een eerste seizoentje in zijn kinderschoenen daarnaast moet gaan staan, is het pretentieus om te zeggen dat we hopen om hetzelfde pad te bewandelen. Daarvoor is het alleszins veel te vroeg. Ik snap dat er wordt vergeleken met F.C. De Kampioenen, aangezien het herkenbare ingrediënten zijn. Elke aflevering draait rond dezelfde familie, maar telkens met een ander onderwerp. Er gebeurt iets waardoor ze in een put terechtkomen, die ze (soms) zelf gecreëerd hebben. Meestal mijn vader met zijn goede ideeën (knipoog). Tegen het einde van de aflevering is de put wel gedicht, om de volgende aflevering weer iets anders voor te hebben. Ik hoop ook dat de kijkers vooral doorhebben dat we een warm team zijn, een warme familie, en dat ze ook onze verhalen willen horen. 

Afgelopen jaren was er veel controverse rond bepaalde afleveringen van F.C. De Kampioenen. In Groeien & Bloeien merken we dat er eenvoudige en gemakkelijke humor wordt toegepast. Denk je dat de woke-cultuur* een grote invloed heeft op de humor in Vlaamse sitcoms tegenwoordig? 

Luyten: De VRT heeft natuurlijk een verantwoordelijkheid om televisie te maken voor een zo breed mogelijk publiek. En dat heeft soms zijn implicaties. In het algemeen vind ik dat we onze scherpte niet mogen verliezen. In het geval van Groeien & Bloeien willen we een warme feelgood-reeks voorleggen waar het volledige gezin naar kan kijken. Logisch dat de humor dan familievriendelijk is, natuurlijk. 

Wat bedoel je met ‘we mogen onze scherpte niet verliezen’? 

Luyten: We mogen niet te voorzichtig worden. Ik vind dat humor en empathie hand in hand moeten gaan. Grappen die vroeger grappig waren mogen nog steeds even grappig zijn, al is het belangrijk dat we een juist kader scheppen. Ook vind ik dat humor op een bepaalde manier mag worden heruitgevonden. Soms heb je een grap wel gehad. Het is gemakkelijk om steeds in Vlaamse klei te blijven dabben. We mogen soms ook een beetje vooruitstrevend zijn. Hoe dat precies moet, weet ik niet. Ik ben dan ook geen schrijver. In elk geval hoop ik dat we met Groeien & Bloeien iets verfrissend naar buiten brengen. 

Schuilt er diep vanbinnen een stand-upcomedian in jou? 

Luyten: Ik krijg die vraag vaker (lacht). Maar het is niet echt een prangende vraag die ik aan mezelf stel. Ik kan me voorstellen dat ik het leuk zou vinden. Al vind ik het een gek idee om zelf voor een zaal te staan en een onemanshow te geven. Ik vind het indrukwekkend hoe stand-upcomedians zo een show invullen met hun eigen humor. Maar momenteel heb ik zelf nog niet dat kotszakje nodig om mijn humor in kwijt te krijgen. Ik vind het prima om met het materiaal van anderen aan de slag te gaan. Maar het kriebelt soms wel om eens iets niet in functie van iemand anders te doen. Ik zou het wel fijn vinden om zelf eens de controle te hebben. Of dat zich ooit vertaalt in een stand-upcomedy-set? Wie weet. Maar nu toch nog niet. 

Zelf een reeks schrijven is misschien een optie? 

Luyten: Ik zoek een vorm om mijn creativiteit kwijt te kunnen. En dat zet zich wel uit in verschillende creatieve ideeën. Maar ik zoek nog het juiste platform, en dat zal met kleine stapjes gaan. Of ik ooit zelf een scenario zal schrijven, weet ik niet. Ik heb op dat gebied geen ervaring. 

Je experimenteert ook met muziek, wat hoop je daarmee te bereiken?

Luyten: Ik zie dat eerder als mijn uitvalsbasis, een plek waar ik volledig mijn ding kan doen. Ik heb muzikale ideeën, maar dat blijft altijd in een embryonale fase. Dus ik kan daarover niet veel vertellen. Hoe zich dat verder gaat uiten, zal zich laten blijken in de toekomst. 

Waarom ben je gestopt met lesgeven in het deeltijds onderwijs, voelde dat dan niet aan als een uitvalsbasis? 

Luyten: Ik ben ermee gestopt toen ik met de telenovelle Lisa begon. Het was op dat moment niet helemaal mijn ding meer. Ik vind het nog steeds leuk als ze me vragen voor een interim hier en daar. Hoewel sommige het werken in korte projecten als actrice zien als een onzekerheid, voelt dat voor mij net als luxe. Mezelf verbinden aan een schoolsysteem (diepe zucht), daar word ik benauwd van.

Ervaar je dan nooit onzekerheden als actrice?

Luyten: Voor mij was de telenovelle Lisa een keerpunt. Ik heb nog nooit zo hard gewerkt als tijdens de coronaperiode. De rol van Katja in Lisa was dus echt een zegen. Het feit dat ik ook een vast personage speelde, gaf me een gevoel van zekerheid. Vooral ook omdat het een project was van 2,5 jaar. En toen kwam Groeien & Bloeien op mijn pad. Het blijft natuurlijk een onzeker wereldje waarbij je van rol tot rol springt. Maar op dit moment  vind ik dat eigenlijk niet zo erg. Integendeel, ik vind het best een bevrijdend gevoel wanneer ik een project heb afgerond. Dat is voor mij een moment om even op adem te komen en te kunnen bekijken aan wat ik vervolgens behoefte heb. Natuurlijk zou ik financiële zekerheid willen vinden. Dus ik hoop stiekem uitvinder te worden van iets dat mij een berg geld oplevert (grinnikt). Zodat ik daarnaast kan blijven verder spelen en klooien als actrice (lacht ironisch).

Het is je gegund! Aan wat heb je nu dan behoefte op vlak van acteren?

Luyten: Als ze me opbellen om te vragen om morgen auditie te komen doen voor een nieuwe rol? Met plezier uiteraard. Ik acteer enorm graag. Het is vervelend dat ik niet de talenten heb om zelf iets op poten te zetten. Of misschien heb ik die gewoonweg nog niet ontdekt bij mezelf. Terwijl ik voel dat ik mijn creativiteit op verschillende manieren kwijt moet, vind ik het op dit moment niet erg om afhankelijk te zijn van andere mensen die mooie ideeën willen uitwerken.