Paul Baeten
‘We kunnen in dit land streng en rechtvaardig zijn. Behalve als het over verkrachtingen gaat’
Paul Baeten is schrijver van romans en tv-reeksen – vorig jaar nog Twee zomers op Eén. Elke week bijt hij zich hier vast in maatschappij en popcultuur.
Onlangs reed ik 50 in een zone 50 maar een briesje wind duwde me een halve meter per uur boven de limiet en hoppa: boete. Op een traject dat van Oostende tot Hasselt loopt, houden ze je ook in de gaten en als je gemiddeld 120,8 per uur reed: boete.
Maar je gaat me niet betrappen op uitspraken in de stijl van Jean-Marie Dedecker. Ik vind te snel rijden ook dom en, los van haast onmogelijk in de verkeersknoop die Vlaanderen is, ook gewoon onnodig gevaarlijk. Bovendien is er een draagvlak voor het beleid: mensen zeggen graag dat ze voor strenge controles zijn terwijl ze rustig hun pintje drinken voor ze naar huis rijden.
Wij zijn zo’n volk met de taal en simpele blik van een oude schoolmeester. Wij denken dat streng altijd beter is. De regels zijn de regels. Potje breken is potje betalen. Wie zijn gat brandt, moet op de blaren zitten.
Dus met de snelheidscontroles bewijzen we het toch maar mooi: we kunnen in dit land streng en rechtvaardig zijn.
Behalve als het over verkrachtingen gaat.
Elke week staan er in onze kranten stukken over verkrachters, soms ook moordenaar-verkrachters. Elke week blijf ik haperen.
Ik ben geen jurist en snap dus per definitie niks van ons rechtssysteem. Maar ik heb wel twee ogen, ook al zitten ze achter een brilletje. En nooit moet ik zo vaak in die ogen wrijven als wanneer ik zie met wat voor straffen mensen wegkomen na verkrachting. Let wel: dit gaat over veroordelingen. De feiten zijn geconstateerd en bewezen. ‘Man verkrachtte vriendin 4 keer per dag waar kinderen bij staan: halve dag prison en morgen geen snoep.’
Ik vind dat een van de meest wraakroepende falingen binnen ons gerechtelijk systeem. Ik vind dat op verkrachten even zware straffen zouden moeten staan als op moorden, en dat we na al die jaren het excuus ‘de gevangenissen zitten vol’ niet meer zouden mogen aanvaarden als excuus om straffen de facto te verlichten of ongedaan te maken als het over dat soort zaken gaat.
Als je in Bertem 130 per uur rijdt, dan valt de week erna een boete in je bus. Als je de hele intimiteit, de mogelijkheid tot vertrouwen en affectie, de lichamelijke integriteit en mogelijk de mentale gezondheid van iemand wegpakt voor eigen plezier of als zuivere act van agressie, dan kom je ervan af met: een schorsing, een tik op de vingers, een preek van de rechter, een boze mail, een overplaatsing. Of als het echt een zware straf mag zijn: een ontslag, zoals onlangs bij die Leuvense professor.
Mensen worden ontslagen omdat ze een banaan stelen of vier keer te laat kwamen voor hun shift. Als je iemand verkracht, dan moeten ze je opsluiten. Iedereen zou moeten weten: iemand verkrachten staat gelijk aan jouw einde aan deelname aan de vrije maatschappij. Geen maar, geen gezeik. En zeker geen straffen die een mens met gezond verstand eerder zou verwachten voor een fietsdiefstal, op de tram rijden zonder abonnement of het ongeoorloofd bewandelen van het gras in het park. Stop alstublieft deze waanzin, voor alle daders en alle slachtoffers.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier