Moet ik de passage van Bart De Pauw in ‘De Tafel van Gert’ zomaar normaal vinden?

Het eerste interview met Bart De Pauw in zeven jaar was een evenement op commerciële televisie. Is dat geen rare manier om met zo’n gevoelig onderwerp om te springen?

Het zal vandaag ongetwijfeld het voornaamste onderwerp geweest zijn op de werkvloer, aan de schoolpoort, of bij de kapper: gisterenavond is Bart De Pauw bij Gert Verhulst aan tafel geschoven om voor het eerst in zeven jaar een interview te geven. Bijna een uur lang kreeg hij de ruimte om zijn kant van het verhaal te doen en uit te wijden over het grensoverschrijdend gedrag waarvoor hij door meerdere vrouwen beschuldigd werd. Speciaal voor deze gelegenheid was er zelfs niemand anders in de studio uitgenodigd, zodat enkel de vragen van Verhulst het verhaal van de gevallen televisiemaker konden onderbreken.

Uiteraard is er vandaag in de pers al veel inkt gevloeid over deze passage. Sommigen vonden dat Verhulst een goeie interviewer was die de juiste vragen stelde, anderen vinden dan weer dat De Pauw veel te weinig weerwoord kreeg en zichzelf kritiekloos in een slachtofferrol kon wentelen. Iedereen heeft wel een eigen mening over hoe oprecht het schuldinzicht van De Pauw is, en of hij al dan niet een tweede kans verdient.

Waar iedereen het wel over eens is: dit was een evenement. De uitzending van De Tafel van Gert werd dan ook met veel aplomb aangekondigd. Eindelijk zou dé Bart De Pauw de stilte doorbreken. Ik weet niet of De Pauw zelf naar Verhulst is gestapt, of als Verhulst De Pauw heeft moeten overtuigen om langs te komen, maar ik ben er zeker van dat ze bij GoPlay een fles champagne hebben ontkurkt toen het interview bevestigd werd. Dit zou groots worden. Hét televisiemoment van de maand waar iedereen een mening over zou hebben. ‘Een bijzonder aflevering met maar één gast, Bart De Pauw, blij dat je er bent’, zo kondigde Verhulst het zelf aan in het begin van het programma. Ik twijfel er niet aan dat Verhulst er héél blij mee was.

Uiteraard heb ik zelf ook gekeken. Deels uit professioneel plichtsbesef, deels uit morbide nieuwsgierigheid. En een heel uur lang heb ik me vrij tot zeer ongemakkelijk gevoeld. Grensoverschrijdend gedrag is een maatschappelijk heel belangrijk thema, en Bart De Pauw was ooit een geliefd televisiegezicht dat heel bruusk van zijn sokkel is getrokken. Het is logisch dat de zaak De Pauw de gemoederen doet oplopen. Net daarom vond ik het zo bevreemdend om zo’n gevoelig thema aangekondigd te zien worden als een soort sportmatch. Alsof het ging om de terugkeer van een gepensioneerde worstelaar, en niet om iemand die meerdere veroordelingen wegens grensoverschrijdend gedrag op zijn strafblad heeft staan en zich daarover komt verdedigen. Is dit echt iets dat we in een commerciële talkshow moeten uitpraten?

In het midden van het interview werd er even een pauze genomen om over te gaan naar de reclame. De jolige jingle van De Tafel van Gert sleurde me na een halfuur interview plots weer naar de realiteit: dit is een entertainmentsprogramma waarmee de makers vooral winst proberen te maken. Is het echt verantwoord om uitgerekend hiervan hét platform te maken om een gevoelig onderwerp als de zaak De Pauw lang en breed uit te smeren?

Tijdens het interview vertelde De Pauw meermaals dat hij wel zijn excuses wilde aanbieden aan zijn slachtoffers, maar dat die voorlopig niet openstonden voor een gesprek. Frustrerend. Maar als die vrouwen momenteel geen behoefte hebben aan die conversatie, is het dan echt een goed idee om hen te passeren en die excuses in primetime voor heel Vlaanderen uit te spreken, maar al te goed wetende dat het hele land het er de volgende dag over zal hebben? Ik denk er het mijne over.