‘Je bent geen beter of gezonder persoon omdat je maar zestig gram pasta per dag eet’

Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.

Onlangs vertelde een koppel me over het dieet dat ze volgden. ‘In tien weken ben ik al tien kilo afgevallen dankzij onze diëtiste. Ze wist bijvoorbeeld te vertellen dat je kunt overleven op zestig gram volkorenpasta per dag.’

Met ontsteltenis hoorde ik het aan, en niet alleen omdat ik net terugkwam van twee hyperongezonde weken op opeenvolgend Dour en de Gentse Feesten. Voor mij is een diëtist een noodoplossing die je inschakelt wanneer de dokter je vertelt dat je over drie maanden dood zult vallen als je je levensstijl niet aanpast. Het koppel in kwestie heeft er daarentegen nooit bijzonder zwaarlijvig of ongezond uitgezien.

Voor hen was het net een hobbyprojectje om zichzelf uit te hongeren en koste wat het kost nog magerder te worden.

Toen ik mijn bedenkingen uitte, was ik tot mijn verbazing bijna de enige persoon aan de tafel die hier vraagtekens bij plaatste. ‘Ze zijn toch goed bezig? Wat kan je erop tegen hebben dat iemand wat gezonder probeert te eten?’

In essentie ga ik akkoord met dat laatste. Alleen stel ik me daarbij voor dat mensen dan meer groenten en minder frieten eten, niet dat ze nog minder eten dan soldaten in de loopgraven. Ik daag je uit om er nu een weegschaal bij te nemen, zestig gram pasta af te wegen en geen knagend hongergevoel te krijgen.

Obsessief calorieën tellen, spartaanse rantsoenen nuttigen, … Ik zeg dit zonder ironie of hyperbool: dit is hoe eetstoornissen beginnen en ik maak me oprecht zorgen om het koppel. ‘Gezond eten’ ziet er volgens mij helemaal anders uit.

Toen ik vroeg waarom ze ondanks hun prima gezondheid toch de nood voelden om te diëten, klonk het antwoord: ‘Omdat ik graag fysiek capabel ben.’ Ik proefde daarin een venijnige kern van morele superioriteit die impliceerde dat ik niet fysiek capabel ben, omdat ik regelmatig hedonistische hoeveelheden pasta in mijn mond stouw. Het was tegelijk een absurd en veelzeggend antwoord. Absurd, omdat de man altijd al fysiek capabel is geweest, ook zonder streng dieet. Veelzeggend, omdat die morele superioriteit nog steeds veel te veel mensen richting nutteloze diëten drijft. Afslanken wordt nog steeds als een bewonderenswaardig doel beschouwd, hoe gezond de persoon in kwestie ook is. Nog al te vaak worden we op Instagram gebombardeerd door fitnessgoeroes die je toeschreeuwen dat je een luie papzak bent als je geen vijf dagen per week in de gym staat en niet al je calorieën compulsief bijhoudt. Mensen denken dat ze gezond bezig zijn als het cijfertje op hun weegschaal elke week lager wordt, terwijl de wetenschap al lang heeft aangetoond dat slankheid en gezondheid helemaal geen synoniemen zijn. Maar iedereen blijft applaudisseren.

Mijn advies? Eet dat rijkelijk gevuld bord pasta. Je gaat er heus niet van sterven en je bent geen betere of gezondere persoon door het jezelf te ontzeggen.