Tobias Cobbaert schrijft wekelijks over wat hem wakker houdt. Of net niet.
Ik maak er al zo’n vijftien jaar een sport van om de slechtst mogelijke films te zien. Het begint intussen een beetje te voelen alsof ik op dat vlak alles al wel heb meegemaakt. Maar af en toe duikt er nog eens een prutswerkje op dat me met verstomming slaat en mijn passie voor rommel nieuw leven inblaast. Onlangs kreeg ik weer zo’n stroomstoot, in de vorm van War of the Worlds.
Ja, dat is een verfilming van het klassieke H. G. Wells-verhaal waarin de wereld aangevallen wordt door aliens in gigantische, driepotige machines. Nee, ik heb het niet over de Spielberg-film met Tom Cruise. Op Amazon Prime is sinds kort een nieuwe interpretatie te bekijken, met Ice Cube in de hoofdrol. De rapper speelt een veiligheidsexpert die in naam van de overheid de bevolking bespioneert. Vanuit zijn bureau is hij getuige van de alieninvasie, en met behulp van beveiligingstechnologie probeert hij de aarde te redden. De hele film is vanop zijn computerscherm te volgen, zoals in films als Unfriended (2015) en Searching (2018).
Er zijn veel redenen waarom deze War of the Worlds een ongeziene flop is. Ice Cube kan niet acteren, en terwijl hij duizenden mensenlevens in een vingerknip uitgewist ziet worden, kijkt hij enigszins verrast toe alsof hij net een pak melk heeft laten vallen. De hele film lang haalt hij absurde technologische trucjes boven, zoals inbreken in overheidsmeetings door een willekeurig paswoord te laten genereren dat toevallig het juiste is. Het hele format van de film houdt absoluut geen steek, en wordt nog absurder wanneer de aliens alle netwerken ter wereld plat leggen, maar Ice Cube zonder problemen in contact kan blijven met alle belangrijke personages.
Maar het allergrappigste, en tegelijk de reden waarom de film een zure nasmaak achterlaat, is dat War of the Worlds één grote advertentie is voor Amazon. Eén van de personages is een koerier voor Amazon en zorgt ervoor dat het logo van Jeff Bezos’ bedrijf constant in beeld komt. Datzelfde personage is de grote redder wanneer hij een belangrijk voorwerp laat leveren door een drone van Amazon, waarbij hij benadrukt dat dit de toekomst van pakjesleveringen wordt. Ik zou het sluikreclame noemen, maar het is allemaal te schaamteloos en opzichtig om de ‘sluik’ te laten staan.
Ik zou het sluikreclame noemen, maar het is te schaamteloos en opzichtig om de ‘sluik’ te laten staan.
Op het einde neemt de film een standpunt in, tégen overheidssurveillance. Ice Cube keert de overheid de rug toe en kan geen vrede meer nemen met de manier waarop de regering de onlineprivacy van de bevolking schendt. Ongelooflijk cynisch in een film die eigenlijk dient om Amazon te promoten, een bedrijf dat er alles aan doet om zo veel mogelijk data op te slorpen om je zo veel mogelijk producten aan te smeren die je niet nodig hebt. Met deze War of the Worlds lijkt Jeff Bezos je te willen overtuigen dat hij begaan is met je onlineprivacy, terwijl iedereen ondertussen wel weet dat het omgekeerde waar is.
Om die reden zou ik War of the Worlds bijna een sinistere film vinden. Maar ik trek me op aan de gedachte dat hij te rampzalig is om ook maar iemand naar Bezos’ kamp te trekken.
