‘Bouw de VRT verder af en er zullen een paar politici winnen, maar vooral heel veel tv-kijkers verliezen’

Paul Baeten is schrijver van romans en tv-reeksen – vorig jaar nog Twee zomers op Eén. Elke week bijt hij zich hier vast in maatschappij en popcultuur.

Ik werk niet voor de VRT, ik werk soms wel samen met de VRT. Ik denk niet dat er een ander Vlaams bedrijf is waarover meer meningen bestaan. Elke keer als daar iemand een mail stuurt of iemand ontslagen of aangenomen wordt, is het nieuws. Nu ja, ‘nieuws’. Het staat op alle websites die zich branden met de naam van wat ooit een krant was en nu een variant op Dag Allemaal is.

Ik weet niet hoeveel mensen er voor de VRT werken, maar het zijn er ongetwijfeld minder dan het aantal ‘VRT-kenners’ dat graag in de media komt met een mening. Iedereen die ooit die toeristenrondleiding gekregen heeft of als stagiair een half sportverslag gemonteerd heeft in 1992 mag dan zijn of haar (meestal zijn) gedacht geven.

De grappigste dingen komen dan naar boven. Dat ze de ‘jongerenzenders’ Stubru en MNM zouden moeten verkopen, ‘want dat is meer iets voor een commerciële speler’. Dat snap ik echt niet. Ten eerste omdat de jongste luisteraar van Stubru in Rillaar woont, Geert Van Baele heet, net 43 geworden is en Pearl Jam echt de max vindt. En ten tweede omdat alle programma’s op de radio gepresenteerd worden door dezelfde vijf mensen die allemaal Lia of Wouter heten. Ook dat idee dat de VRT gewoon moet ‘informeren en opvoeden’ of some bullshit. Wie vindt dat uit? Weten zij dan niet van de uitvinding van het internet?

Wat de politiek tegen een sterke VRT heeft, heb ik ook nooit begrepen. Dat de nieuwsredactie een rood nest zou zijn, is dat het? Blijkbaar is het vooral een verlaten nest omdat iedereen met burn-outs en vergevorderde ziektes thuis zit. Kortom: een gewone redactie.

Dat ze Niels Destadsbader aannemen om hem dan in een paar matige programma’s hier en daar een volkse scheet te laten brouwen, daar heb ik ook niks over te zeggen. Dat geld hadden ze beter aan Sergio gegeven voor een programma waarin hij frituren recenseert of Tom Waes leert fietsen in 26 afleveringen.

Ik kwam in tv op binnen een traditie om kwaliteitsvolle televisie voor een groot publiek te maken. Veel daarvan gebeurde op Woestijnvis voor dat een kostenpost van Base werd. Het staat eender welke commerciële speler al decennialang compleet vrij om hetzelfde te doen. Maar dat gebeurde heel lang totaal niet en sinds enkele jaren soms. De reden is niet dat ze minder geld hebben of niet de juiste mensen kunnen betalen, het probleem is een ander beeld op wie je denkt te moeten bereiken.

Als je programma’s maakt waar een half, een heel of anderhalf miljoen mensen naar kijken, dan is de enige goeie manier om iets te maken: je daar geen bal van aantrekken. Om zeker niet te denken dat de gemiddelde kijker een idioot is. Om er nooit van uit te gaan dat alles wat snijdt, raakt, iets nieuws probeert of ambitie heeft te ‘moeilijk’ is voor de gemiddelde Vlaming. En nu denk jij: huh? Waarom zou je dat denken? Wel, ga maar eens overal een programma pitchen en ontdek het zelf.

Een van de plekken waar er wel geluisterd wordt naar dat soort betere ideeën in Vlaanderen, is de VRT. Bouw dat verder af en er zullen misschien een paar politici winnen maar vooral heel veel tv-kijkers verliezen.