Zes gore streken van Mötley Crüe die wellicht níet in hun Netflixfilm zullen zitten

‘Het ongelooflijke verhaal van ’s werelds beruchtste band.’ Zo wordt The Dirt aangekondigd, een Netflixfilm over de Amerikaanse hardrockband Mötley Crüe. Er staat niet: ‘Heel veel smeerlapperij, gore shit en zielige toestanden van een bende kinderachtige rockers’, wat een correctere omschrijving zou zijn. Enkele voorbeelden daarvan, voor het geval die de film niet gehaald hebben.

The Dirt (geregisseerd door Jeff Tremaine, de man verantwoordelijk voor vier Jackass-films) is gebaseerd op de gelijknamige autobiografie van de groep uit 2001. Het boek, dat de periode van begin jaren tachtig tot eind jaren negentig bestrijkt, had zijn titel niet gestolen. Laat u dus niet vangen door de voorspelbare trailer vol rock-‘n-rollclichés. De enige, maar dan ook de énige manier waarop Netflix deze waargebeurde orgie van drugs, geweld, decadentie en veel, héél véél vrouwonvriendelijke situaties in deze politiek correcte MeToo-tijden op een breed publiek kan loslaten, is door flink te knippen in het originele verhaal. Daarom: fragmenten waarvan wij héél verbaasd zouden zijn dat ze film hebben gehaald.

‘Small-town dysfunctional losers who somehow became rock stars’, zo beschrijft bassist Nikki Sixx de band die hij met zanger Vince Neil, gitarist Mick Mars en drummer Tommy Lee in 1981 opricht. Hun ground zero is de Sunset Strip in Los Angeles, waar de band meteen een aanhang scoort bij de hoertjes, would-be-actrices en groupies die de vele clubs en concertzalen daar afschuimen. ‘Dick buzzards’, penisgieren, noemde Vince Neil hen. Een van die gieren heet Honey, een lingeriemodel op wie Lee stapelverliefd wordt. ‘Ik volgde haar de badkamer in om coke te snuiven’, vertelt hij. ‘En het volgende wat ik me herinner, is dat ik de morgen daarop uit haar badkamer kwam.’

En daar stopt de romantiek niet. Honey vraagt de drummer ten huwelijk. De verlovingsringen heeft ze betaald door sekspolaroids van hun beiden te verkopen aan een boulevardblad. Het komt niet goed: tijdens een hoogoplopende ruzie kegelt Lee zijn aanstaande bruid uit een limousine en slaat hij haar op straat met de vuist vol in het gezicht. ‘Ze zou elk van ons zo ver krijgen’, sust een man van de platenfirma die ook in de wegrijdende limo zit. ‘Maar misschien moet iemand haar tanden mee helpen zoeken.’

Vince, Tommy en Nikki nemen twee groupies mee naar een hotelkamer. ‘De blondine zat met gespreide benen op het bed, en dat bracht ons op ideeën. Tommy kwam uit de badkamer met een tube tandpasta, dus…’ Maar daarmee waren de geperverteerde geesten van Mötley Crüe nog niet bevredigd: ‘How about the fucking phone?’ oppert iemand. Waarop het boek een beschrijving offreert van een meisje met de hoorn van een telefoontoestel halverwege haar vagina, een telefoon waarmee ze room service bellen. En uiteindelijk ook de moeder van het meisje. Met een telefoon die zit waar een telefoon niet hoort te zitten. ‘Die nacht verloren we alle respect. Niet voor die meisjes, maar voor onszelf’, aldus Nikki Sixx.

‘We dachten dat we dierlijk gedrag tot een kunstvorm hadden verheven. Maar toen ontmoetten we Ozzy.’ Aldus begint het hoofdstuk waarin Mötley Crüe, in het jaar des Heren 1984, op tournee trekt in het voorprogramma van Ozzy Osbourne, wiens morele kompas zo mogelijk nog meer doorslaat. Zoals die keer dat hij in een hotel eerst de tas van een oud vrouwtje steelt, in een van haar jurken aan het zwembad paradeert, met een cocktailrietje een rij mieren opsnuift en vervolgens op het trottoir pist en zijn eigen urine oplikt. Daarna daagt hij Nikki Sixx uit om hetzelfde te doen, maar nog voor die de kans krijgt om zijn plasje naar binnen te werken snijdt Osbourne hem de pas af. ‘Daar zat hij, op handen en voeten, voor mijn neus, mijn pis aan het oplikken.’ Santé!

Mötley Crüe heeft voor hairspray gedaan wat Buddy Holly voor de nerdbril betekende. In het zog van Mötley Crües glammetal volgen andere geföhnde hardrockers als Poison, Skid Row en Cinderella. Wanneer begin jaren negentig Nirvana en co. een nieuw gitaartijdperk inluiden, zijn die op slag passé, dino’s in make-up en leren broek. De manier waarop Mötley Crüe probeert aan te klampen is tekenend. Met een nieuwe zanger, John Corabi, in de gelederen beginnen ze aan een vijfde album. ‘Ik dacht aan een oude Bowie-, Sister of Mercy-achtige vibe’, zo klinken diens aanwijzingen in de studio. ‘En ook een beetje Nine Inch Nails.’ ‘Maar maak het weelderig als Oasis’, is Tommy Lees bijdrage. Een bende has-beens die krampachtig hip probeert te zijn, niemand wil dat zien. En ook niet horen, blijkbaar. Het album wordt een flop en Corabi ruimt onder druk van de platenfirma opnieuw plaats voor Vince Neil.

Tommy Lee heeft er al een Hollywoodhuwelijk – met actrice Heather Locklear – op zitten wanneer hij in 1995 Pamela Anderson ontmoet. Na vier dagen vraagt hij haar ten huwelijk. Drie jaar later gaat Lee door het dak tijdens een ruzie en mag hij zes maanden brommen wegens huiselijk geweld.

De poëtische brieven die hij vanuit de cel schrijft, blijven u hopelijk bespaard in The Dirt. Voorbeeldje: ‘Mijn cel is een eenmansduikboot. Zorgen zijn zelfmoord van de ziel.’ Of deze: ‘Ik herinner me hoe we elkaar vroeger zagen. Bij de schommel boven de piano. En jij tjirpte elk prachtig woord. Als een vogeltje.’ Tommy Lee, de dan 36-jarige drummer met swastikatattoo op de arm, wil gewoon wandelingen maken, bij zonsondergang. Hemzelf en Pamela beschrijft hij als ‘gevangenen van onze eigen bekendheid’. Het puberaal geslijm werkt: wanneer Lee na zes maanden vrijkomt, gaan hij en Anderson opnieuw samenwonen.

Achttien jaar nadat hun relaas van te veel losbandige seks, te veel gratis drugs en te veel halfslachtige rock-‘n-roll is verschenen – láng voor sociale media en hashtags – zullen de heren van Mötley Crüe alsnog de rekening gepresenteerd krijgen. Een eerste voorsmaakje daarvan staat in Rolling Stone, dat Nikki Sixx confronteerde met een passage uit het boek waarin hij met ‘a thin, tan, huge-breasted girl’ seks heeft in een bezemkast. Niks buitengewoons. Tot Sixx, zonder medeweten van de rondborstige deerne, zijn maatje Tommy Lee erbij betrekt. ‘Als ik het zeg, begin je haar te neuken. (…) Ik stond vlak achter Tommy. Hij neukte haar terwijl ze mijn haar vastgreep en riep: “Oh, Nikki! Nikki!”‘

Nadat beide heren hun pret hebben gehad, duwt Sixx een onbekende jongeman de kast in, hij sluit de deur en vertrekt. De dag nadien herinnert hij zich niks van het hele voorval. Tot de dame in kwestie hem opbelt, en vertelt dat ze verkracht is. Onderweg naar huis, al liftend. ‘Initieel was ik opgelucht, want dat betekende dat niet ik haar had verkracht’, aldus Sixx. ‘Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik besefte van wel, eigenlijk.’ Vandaag, in Rolling Stone, doet de oude rocker plots alsof zijn neus bloedt. Hij zat midden een afkickperiode toen het boek geschreven werd, klinkt het excuus, en het bewuste verhaal is ‘waarschijnlijk’ heel erg opgesmukt of verzonnen, staat in een officieel communiqué. Het valt af te wachten of met die uitleg de kous af is.