Wie is Yeat, de rapper die ons op huiveringwekkende wijze meeneemt naar het jaar 2093?

Afgelopen vrijdag bracht Yeat, na een angstaanjagende aanloop, zijn vierde studioalbum 2093 uit. De 23-jarige rapper, die zijn eigen taaltje bedacht en bekend werd door het geluid van een bel, lijkt nu de toekomst te voorspellen. Wat maakt hem precies een van de meest interessante artiesten binnen de moderne hiphopwereld?

Naar eigen zeggen zou Yeat op elfjarige leeftijd buitenaardse wezens hebben ontmoet. ‘Soms denk ik dat ik niet eens van hier ben, omdat ik dromen heb over andere planeten’, vertelde hij tijdens een interview met het Duitse tijdschrift 032C. Of Yeat echt buitenaardse roots heeft is betwistbaar, maar het zou zijn mysterieuze persoonlijkheid wel verklaren. Zijn interesse in het buitenaardse is dan ook een belangrijk terugkomend thema in zijn muziek. Dat is wederom te merken op zijn langverwachte album 2093, waarbij de Amerikaanse rapper je meeneemt naar een toekomstige dystopische wereld. Terwijl Yeat vooral populair is bij de jeugd, blijft hij voor velen een raadselachtig figuur. Hoog tijd om een beetje duidelijkheid te scheppen.

Doorbraak

Hij groeide samen met zijn Roemeense moeder en Mexicaanse vader op in Californië. Van jongs af aan was hij gefascineerd door het maken van muziek. Naast zijn vader, die in een bandje speelde, was de Amerikaanse rapper T-pain een van zijn grootste inspiratiebronnen. Toen Yeat dertien jaar was begon hij zelf muziek te maken in een bescheiden huisstudio van vrienden in Portland. Dat deed hij destijds onder de naam Lil Yeat, wat later gewoon Yeat werd, een naam die hij verzon toen hij onder invloed van LSD was.

Na zijn middelbareschooltijd in Portland verhuisde hij voor een korte tijd naar New York, met als doel zijn muzikale carrière van de grond te krijgen. Daar ontmoette hij ook Weiland, een Amerikaanse muzikant en producent die bekend staat om zijn plugg-trapbeats (al maakt hij tegenwoordig meer retro-synthpop). Weiland speelde een cruciale rol in de muzikale ontwikkeling van Yeat, die lang niet tevreden was met zijn eigen muziek. In een interview met het YouTube-kanaal Kids Take Over vertelde hij dat Yeat de enige artiest is aan wie hij zijn ‘engineering presets’ overdroeg. Door de betere productietechnieken op zijn computer nam de rapper meer muziek op, wat resulteerde in verschillende nieuwe projecten zoals het album Wake Up Call (2019) en de daaropvolgende ep Different Creature.

Op de grote doorbraak van Yeat moesten we wachten tot de zomer van 2021. Het nummer Gët Busy, geproduceerd door Nederlandse producers Flansie en Skimayne, dat later op het album Up 2 Më verscheen, ging viraal op TikTok. Yeat rapt over het geluid van een bel, waarbij hij zegt ‘‘I know this song was already turnt, but here’s a bell’. Het nummer trok de aandacht van verschillende grote artiesten. Onder meer Drake, Lil uzi Vert en Gunna waren fan. Ook Money Twërk en Sorry Bout That, die verschenen op de voorafgaande LP 4L, vergaarden die zomer vooral bij de jeugd veel populariteit.

Hoewel hij vaak de kritiek krijgt dat zijn albums overladen zijn – 2 Alivë, Lyfë en Aftërlyfe bevatten allemaal meer dan 20 nummers – blijft zijn succes toenemen. In 2022 kwam het tot een opmerkelijke samenwerking met de meest recente Minions-film genaamd Minions: The Rise Of Gru. Yeat lanceerde Rich Minion, wat wellicht zijn meest kindvriendelijke nummer is tot nu toe, samen met een muziekvideo van Lyrical Lemonade, het door Cole Bennett opgerichte multimedia-platform dat zich richt op hiphopmuziek en -cultuur.

Meer dan een TikTok-rapper

Yeat ontpopte zich tot een van de meest opvallende figuren in de groeiende golf van rage, een subgenre van trapmuziek. De term komt van Miss the Rage, een baanbrekend nummer van Playboy Carti en Trippie Red dat uitkwam tijdens de coronalockdown. Terwijl Yeat duidelijk geïnspireerd is door de rappers die de voorbije jaren zijn opgestaan met dit nichegenre, weet hij toch een eigen unieke atmosfeer te creëren rond zijn muziek.

Een element dat de muziek van Yeat onderscheidt, is het gebruik van een zelfbedachte taal: het zogenaamde Yeat-ese. De rapper houdt ervan om zelf woorden uit te vinden. Bonka, twizzy, tonka, luh en crank zijn bijvoorbeeld woorden die frequent terugkomen in zijn teksten, maar niet bepaald terug te vinden zijn in traditionele Engelse woordenboeken. Ook het gebruik van de umlaut is kenmerkend voor het Yeat-ese. Zijn taalgebruik is zo uniek dat er zelfs een speciale vertaalmachine is ontwikkeld om het taaltje te kunnen begrijpen.

Over het algemeen is het makkelijk te begrijpen waarom sommige mensen de muziek van Yeat niet snappen. Hij is dan ook geen goede rapper, en voor verhalende teksten ben je bij hem aan het foute adres. Maar Yeat begrijpt hoe hij zijn stem moet inzetten. Zie zijn flows en adlibs als een extra instrument die naadloos versmelten met de buitengewone beats van zijn muziek. Yeat blijft evolueren en experimenteren. En dat wordt beloond. Het nieuwe album 2093, zijn beste werk tot nu toe, is het bewijs dat hij meer is dan slechts een underground SoundCloud- en TikTokrapper.

Akelige albumcampagne

Normaal stond er een deluxe versie van zijn derde studioalbum Aftërlyfe op de planning, maar Yeat liet dit plan varen. In plaats daarvan krijgen we nu het album 2093, dat al sinds november op mysterieuze wijze wordt geteased. De aanloop naar dit album benadrukt niet alleen Yeats creatieve visie, maar ook zijn mysterieuze persona als artiest.

In november 2023 worden kort achter elkaar drie akelige reclamespots gepubliceerd op Instagram. De video’s zijn schijnbaar gemaakt met de hulp van AI. Ze werpen een nogal angstaanjagende blik op een dystopische wereld uit het jaar 2093, waar het zogenaamde Lyfestyle Corporation onder andere mensen onsterfelijk wil maken en via ultramoderne security de privacy van alle burgers wil opheffen.

Begin dit jaar zien we het jaartal 2093 opduiken op verschillende historische monumenten over de hele wereld. Van het Empire State Building in New York tot de Arc De Triomphe in Parijs, de Big Ben in Londen en zelfs het Hollywoodteken, allemaal worden ze verlicht met het jaar 2093. Slechts drie dagen voor de albumrelease verschijnt er opnieuw een mysterieuze video met de boodschap: ‘Hij hoort je. Hij weet wat je wilt. Jouw geduld en loyaliteit zullen beloond worden. Terwijl onze CEO je voorbereidt op een nieuw hoofdstuk, herinneren we je eraan dat de klok tikt. De tijd nadert. Het begin van 2093’. De dag later, zien we beelden van een enorme graancirkel van wat een teken zou moeten zijn van 2093 op een boerderij in Kansas. Je zou haast vergeten dat er een Amerikaanse rapper achterzit. De Instagrampost waar Yeat de albumhoes op deelde had in geen tijd bijna 1 miljoen likes én meer dan 250 duizend comments. Van een hype gesproken.

Welkom in 2093

Tijdens het nieuwe album 2093 dompelt Yeat je onder in een futuristische wereld vol duisternis en aggresiviteit. In dat wereldje zijn ook Lil Wayne, Future en op de deluxe versie die een dag later uitkwam zelfs Drake te horen. En ze stellen zeker niet teleur. Bij de eerste luisterbeurt voelt dit aan als een enorme kloof tussen zijn eerdere werk. Yeat vindt zichzelf helemaal opnieuw uit met een soort cyberpunk-geïnspireerd trapalbum. Al kregen we tijdens het nummer Nun id Change van het vorige album Aftërlyfe al een voorproefje van deze evolutie te horen.

Het hoogtepunt van dit album is ongetwijfelt de indrukwekkende productie. Door de duidelijk aanwezige bombastische beats en dreigende electronische geluiden, doet het een beetje denken aan de productie van Yeezus, het zesde studioalbum van Kanye West. Maar ook invloeden van bijvoorbeeld Whole Lotta Red van Playboy Carti zijn hoorbaar.

De aggresieve synths en hypnotiserende melodiën creëren een zinderend, futuristisch sfeertje. Het klinkt als de toekomst. Als het jaar 2093. Yeat slaagt er nu wel in om een meeslepende belevenis te creëren, iets wat bij zijn vorige albums minder goed lukte. Al blijft het gevaar van eentonigheid ook tijdens 2093 op de loer liggen. Het aantal nummers, 24 op de deluxe-versie, is toch weer een beetje overdreven. Hoe dan ook: de cijfers liegen niet. Het album behaalde meer dan 21,9 miljoen streams op de eerste dag op Spotify en werd daarmee Yeats grootste albumdebuut tot nu toe.

Hoewel velen, met uitzondering van zijn loyale fanbase, het succes van Yeat niet begrijpen, is hij absoluut geen schande voor hiphop. Of dit de toekomst van rap is, valt nog te bezien. Maar de opvallende artiest uit Portland zet in ieder geval een grote stap in zijn carrière.