Warren Ellis over ‘Wild God’, zowaar een vrolijke Nick Cave-plaat

Na een trilogie die gekenmerkt werd door rouw, vinden Nick Cave en zijn Bad Seeds het licht terug op Wild God. ‘Het was tijd’, zegt Caves rechterhand Warren Ellis.

‘Vakantie? Nee, daar ben ik niet zo goed in.’

Het is half augustus, hartje zomer. Twee minuten voor de afspraak zit Warren Ellis al klaar, achter zijn scherm. Hij is stipt. En een harde werker. ‘Als ik pauze neem, krijg ik al snel het gevoel dat ik minder relevant word. Misschien leer ik vakantie beter waarderen als ik ouder word (volgend jaar wordt hij zestig, nvdr.).’

Een paar dagen eerder was Warren Ellis op de Australische première van de documentaire over het dierenreservaat dat hij in Indonesië oprichtte, Ellis Park, waarvoor hij de soundtrack maakte. En begin juli bracht hij Love Changes Everything uit, een nieuw album van de Dirty Three, zijn instrumentale trio dat sinds 2012 niets meer had uitgebracht. Nu staat hij de pers te woord om over weer een ander project te praten: Wild God, het nieuwe album van Nick Cave & The Bad Seeds dat vrijdag uitkomt.

Warren Ellis werkt al een tijdje samen met de Australische rocksjamaan. Hij was voor het eerst te horen op de bestseller Murder Ballads (1995). Sindsdien is de multi-instrumentalist een onvervangbaar lid van de Bad Seeds. Hij is Caves belangrijkste luitenant, herkenbaar aan zijn lange druïdenbaard. Ze maakten samen het album Carnage in 2021 en componeerden een groot aantal soundtracks – dit jaar nog voor de biopic van Amy Winehouse. Ellis was uiteraard betrokken bij de laatste releases van de Bad Seeds, in het bijzonder bij de trilogie die in 2013 begon met Push the Sky Away en in 2019 werd voltooid met Ghosteen. Door het verlies van twee zonen werden Nick Caves liedjes steeds somberder. Maar nu, vijf jaar later, kiest hij op Wild God voor een levendiger geluid.

Cave uitte onlangs zijn bezorgdheid over de impact van AI op muziek. Artificiële intelligentie zou volgens hem ‘alles in handelswaar veranderen’ omdat het voorbijgaat aan de ‘artistieke strijd’ die nodig is om meer te maken dan louter een consumptieproduct. Is muziek maken voor Cave en Ellis, productieve kunstenaars wier samenwerking zo vanzelfsprekend lijkt, dan nog altijd een strijd? ‘Het blijft een inspanning. De grootste uitdaging is keuzes maken en je eraan houden. Of het goed of slecht is, maakt niet uit. Je moet vertrouwen hebben in het proces. En werken. Sorry, dit is geen ingewikkeld of origineel idee. Maar het is zoals dit interview: als je niet was komen opdagen, was er niets gebeurd. Er gebeurt niets als je niets doet.’

Op nieuwjaarsdag 2023 nam Nick Cave een blanco vel papier en besloot hij nieuwe liedjes te schrijven. Na drie maanden riep hij de band bij elkaar en nodigde ook Radiohead-bassist Colin Greenwood uit, met wie hij op tournee was geweest. Ze kwamen samen in de Soundtree-studio in Londen. Het resultaat van die sessies zijn de nummers die nu samen Wild God vormen. Toegegeven, een vrolijkere plaat maken was niet moeilijk na het gitzwarte Ghosteen. Maar toch hebben we Nick Cave & The Bad Seeds zelden met zo veel verve iets horen omarmen dat klinkt als … vreugde. Warren Ellis: ‘Ik denk dat sommige bands met plezier steeds weer dezelfde plaat maken. En dat is prima. Maar dat is niets voor ons. Het vorige album dient altijd als kader voor wat we níét willen doen op het volgende.’

In dit geval betekent dat een afscheid van de lange, introspectieve tracks. Wild God bevat extatische Arcade Fire-achtige koorzangen, vocoder en zelfs gefluit. ‘Voor mij is deze plaat een grote explosie. De laatste paar albums, vooral Skeleton Tree en Ghosteen, waren erg naar binnen gericht, bijna meditatief. Nu is Nick klaar om iets nieuws te doen.’ Ook de band krijgt meer ruimte om zich uit te drukken. De soms dorre, minimalistische landschappen van Ghosteen maken plaats voor levendige, bijna euforische nummers. Na de furie van de eerste albums en de verwoesting van de laatste, zijn Nick Cave en zijn Bad Seeds op zoek naar een derde, meer gastvrije weg. ‘Een grote verandering’, zegt Ellis. ‘Maar ik denk dat het tijd was, ook al was het soms ongemakkelijk.’

Op Red Hand Files, de website die Nick Cave heeft gelanceerd om vragen van fans te beantwoorden, vertelt hij over zijn samenwerking met Warren Ellis: ‘We hebben iets dat we de wall of shame noemen. Dat is wanneer iemand met een idee komt dat duidelijk suckt en we er niet in slagen om er iets mee te doen. Als we die wall of shame niet regelmatig bereiken, doen we ons werk niet goed. Dan komen we niet verder dan wat comfortabel is.’ Zijn luitenant met de druïdenbaard bevestigt: ‘Dat is zo mooi aan samenwerken met Nick. Hij laat je risico’s nemen. Zelfs als dat betekent dat je plat op je gezicht valt. Je voelt je kwetsbaar, wordt nerveus en begint te twijfelen. Maar dat is meestal een goed teken. Als je te zelfverzekerd bent, mis je de spanning en de verrassing. En dat is wat je uiteindelijk wilt overbrengen op de luisteraar.’