De alternatieve MIA’s, zo zou je de fonkelnieuwe Red Bull Belgium: The Vinyl Frontier Awards kunnen omschrijven. De drie beste debutanten van het afgelopen jaar volgens die VFA? Zwoele Balthazar-offshoot Warhaus, de luidruchtige Leuvense boerkes van Brutus, en het eigenzinnige instrumentale collectief Paper Hats.
Warhaus – We Fucked A Flame Into Being: ‘Ik wilde een plaat maken die ik tot mijn pensioen in stijl kon spelen’
‘Een award winnen? Dat is niet de reden waarom ik muziek maak, maar het is wel plezant om bevestiging te krijgen’, dixit Maarten Devoldere, de blonde frontman van Balthazar, lief van Sylvie Kreusch en bezieler van Warhaus.
Je won in de categorie Beste Debuut. Voelde dat nog als debuteren, aangezien je al drie platen hebt uitgebracht met Balthazar?
MAARTEN DEVOLDERE: Toch wel. Ik wilde iets anders doen dan bij Balthazar en daarom moest ik echt van alles opnieuw ontdekken. Ik voelde me vaak terug zestien, me zenuwachtig klaarmakend voor een optreden in een of ander jeugdhuis. Met Balthazar heb ik al Vorst aangedaan, maar toch was ik met Warhaus in de AB Club – met een capaciteit van zo’n 250 man – strontnerveus.
Wat wilde je bereiken met We Fucked A Flame Into Being?
DEVOLDERE: Wel, mijn grootste idolen vertellen een verhaal op hun platen. Als je bijvoorbeeld naar Blonde On Blonde van Bob Dylan luistert, voelt het alsof je in een bepaalde fase van zijn leven stapt en even mag meekijken. Dat wilde ik ook doen: mijn verhaal brengen, van begin tot einde. Een album maken dat ik tot mijn pensioen in stijl kan spelen.
Warhaus kwam wel met een houdbaarheidsdatum.
DEVOLDERE: In december kruipen we met Balthazar inderdaad terug in de studio. We willen Balthazar heruitvinden, maar hoe dat gaat klinken, weet ik nog niet. Tot dan wil ik nog zoveel mogelijk spelen met Warhaus. In september doen we Rusland aan, binnen enkele weken zelfs Japan.
BRUTUS – BURST: ‘Natuurlijk heeft Brutus nog groeimarge, anders zouden we niet langer bestaan’
‘Wij zijn Brutus, drie boerkes uit Leuven’, zo leidde zangeres en drumster Stefanie Mannaerts de albumreleaseshow van Brutus’ loodzware debuutalbum in. Dat was twee maanden geleden in een uitverkochte AB Club. Sindsdien overrompelde het trio ook Kopenhagen en Londen, Bern en Berlijn. ‘Het buitenland reageerde enthousiaster dan ik ooit had durven dromen.’
Waaraan heb je dat succes te danken?
STEFANIE MANNAERTS: Moeilijk te zeggen. We hebben ons alleszins weinig beziggehouden met netwerking en businessplannen, en echt gefocust op de muziek. We wilden er zeker van zijn dat BURST de beste plaat was die wij op dat moment konden opnemen. Wat ook hielp: tekenen bij een Engels label. Zo krijg je toch gemakkelijker voet aan de grond in de UK.
Is er nu nog groeimarge voor Brutus?
MANNAERTS: Absoluut, anders zou Brutus niet langer bestaan. We hebben al veel nieuwe ideeën voor de volgende plaat. En ondertussen neem ik ook zangles, want vroeger werd ik na élk optreden hees.
Je drumt en zingt tegelijk. Wat doe je het liefst?
MANNAERTS: Drummen. Op ketels slaan en zo keiveel lawaai maken, beter wordt het toch niet? Dat komt vanuit een soort oerinstinct. Techniek is dan niet zo belangrijk, maar wel de drive.
Met een Vinyl Frontier Award op zak, mikken jullie nu op een MIA?
MANNAERTS: (lacht) Awards zijn heel tof, maar niet ons doel. Onze prioriteit ligt op spelen, fucking hard werken en zo beter worden. Want het is niet dat wij onze nummers schijten, hè.
Paper Hats – PH02: ‘We willen geen compromissen sluiten. Daarom zijn we verrast door ál die positieve reacties’
Het was even onduidelijk welk Paper Hats-lid ons te woord ging staan. Yannick Desmet mocht uiteindelijk de honneurs waarnemen: ‘Maar dat had evengoed Mich Leemans kunnen zijn. Of Glenn Croughs, het creatieve brein van de groep. Of zijn vrouw, Ann Verbruggen, een geweldige muzikante. We zijn een collectief. Al tien jaar dikke vrienden en zes jaar Paper Hats.’
Hebben jullie dan zes jaar aan debuut PHO2 gewerkt?
YANNICK DESMET: Van in het begin schreven we muziek, maar nooit met de bedoeling om een plaat op te nemen. We zijn heel kritisch voor onszelf. Maar bij deze collectie nummers hadden we zoiets van: ‘dit is écht goed, daar moeten we iets mee doen.’
En een half jaar later hebben jullie al een eerste award beet.
DESMET: De max. We zijn nochtans nog steeds verrast door al die positieve reacties. Want we hebben nooit stilgestaan bij wat hip of populair is. We willen geen compromissen sluiten. De muziek moet grooven en goed aanvoelen, dat is het enige wat voor ons telt. We kijken daarom op naar Soulwax. Die mannen doen gewoon waar ze zin in hebben en blijven daardoor innoveren.
Wat brengt de toekomst?
DESMET: Er staan nog enkele optredens op de planning. We zijn ook één nieuw nummer aan het opnemen. Maar we zullen ons vooral niet laten opjagen: we gaan niet snel-snel iets nieuws uitbrengen omdat we nu een beetje in de spotlight staan. We zullen pas iets releasen als we er volledig achterstaan. Dat is denk ik ook de kracht van PHO2: we hebben er onze tijd voor genomen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
