Waarom op het tweede album van violist Elisabeth Klinck een bromvlieg beland is

Op haar tweede album Chronotopia klinkt Elisabeth Klinck iets toegankelijker
Milena Maenhaut
Milena Maenhaut Journalist bij Knack Focus

LEEFTIJD 29

LOCATIE Brussel

INSTAGRAM @elisabethklinck

IN HET KORT Violist. Heeft een sterke tweede plaat gemaakt. Voor fans van Mabe Fratti en Marina Herlop.

Elisabeth Klinck speelde al viool nog voor ze kon lezen. Haar vader, een violist, had haar een klein viooltje gegeven om te voorkomen dat ze als peuter met die van hem zou gaan lopen. Zo’n vijftien jaar later, op het einde van de middelbare school, was de keuze waar ze zou gaan studeren dan ook snel gemaakt: het conservatorium. Alleen: de wereld van de klassieke muziek – waarin je waarde wordt afgemeten aan hoeveel uren je die dag hebt geoefend – was niet de creatieve vrijhaven waarop ze had gehoopt.

Tijdens de pandemie vond ze die wél. Via het collectief Zuidpark kwam ze per abuis in de theaterwereld terecht. ‘Ik heb het gevoel dat mijn artistieke leven toen pas echt begon’, vertelt ze daarover. Ze probeerde van alles uit, ging ook producen en werkte samen met onder meer Miet Warlop, Lieselot Siddiki, Benjamin Abel Meirhaeghe en Valgeir Sigurðsson – met die twee laatsten vormt ze de band Isabelle Lewis.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Klincks eerste plaat, Picture a Frame, verscheen in 2023 op Hallow Ground, het Zwitserse label van onder meer Kali Malone waarbij ze terechtkwam dankzij ‘een e-mail vol kleurtjes en emoji’s’. Waar Picture a Frame nog een experimentele mix van viool en soundscapes was, is haar nieuwe album toegankelijker. Chronotopia heet die, en ze nam die net zoals haar debuut op in de Pyreneeën. Als je goed luistert, hoor je een bromvlieg die Klinck en haar muzikale klankbord Oscar Claus ‘een half uur tevergeefs achterna hebben gezeten’, en die dan maar op de plaat is beland. Maar bovenal hoor je een in tokkelende snaren en zachte vocals gegoten reflectie op tijd. ‘Ik ben opgegroeid met een fixatie op tijd – een half uur dit oefenen, tien minuten dat oefenen. Maar tijd is relatief. In mijn muziek ga ik op zoek naar andere manieren van tijdsbeleving. Zoals in een droom. Of in het moment net voor je in slaap valt.’

EEN WILLEKEURIGE QUOTE ‘”Ik heb geen tijd”, zegt iedereen voortdurend. Dat is fucking weird. Als je geen tijd hebt, ben je dood.’

IN CONCERT Elisabeth Klinck speelt op 09.09 in Ancienne Belgique, Brussel, op 13.09 in Labiomista, Hasselt, op 27.09 in De Koer, Gent en op 30.09 in Stuk, Leuven.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Expertise