The Beaches is terug, en het is weer met een break-upplaat. Er is leven na Brett, die twee jaar geleden het onderwerp was van Blame My Ex. En wie krijgt nu de schuld? Vrouwen. ‘Toen ik mannen datete, was er minder drama.’ Dat belooft voor Pukkelpop.
‘Heeft iemand een bieropener?’
Vier uur ’s middags, Madame Moustache. We zitten in de kitscherige rokersruimte van het Brusselse danscafé aan de Vismarkt. Er is veel zebraprint, er is een potsierlijk standbeeld van een hond. Voor The Beaches, het Canadese viertal dat van feesten zijn handelsmerk gemaakt heeft, is het de ideale setting voor de eerste pils van de dag. En ik scoor punten: ik heb al tien jaar een opener van een baksteenmerk aan mijn sleutelbos hangen. ‘You’re such a cool girl’, klinkt het.
De locatie is niet gekozen voor het bier. Later op de dag spelen ze hier een dj-set om hun nieuwe plaat No Hard Feelings te promoten. Zitten zoal in de mix: ABBA, Guess van Charli XCX en Good Girls Go Bad van Cobra Starship en Leighton Meester. Al wordt de belangrijkste track die avond Last Girls at the Party, hun hedonistische ode aan het morsige nachtleven.
Sinds de band in 2023 viraal ging op TikTok weten ze goed genoeg wat goede pr kan betekenen. Vóór Blame Brett, een disstrack over Jordan Millers ex-lief Brett, had hun label hen laten vallen en bestonden hun fans uit enkele verdwaalde Canadese mannen. Plots haalden ze miljoenen streams, trokken ze op wereldtournee en was ‘Brett’ een zomer lang de pispaal van iedere vrouw met een gebroken hart. Met hun Last Girl at the Party-feestconcept, dat deze zomer ook langs New York en Montréal trok, hopen ze dat momentum vast te houden. ‘Het concept klonk goed, maar blijkt lastiger in realiteit. We moeten heel veel promo voeren met stevige katers.’
Niet dat daar veel van te merken valt. Het Canadese viertal zal het hele gesprek lang op elkaar inspelen met inside jokes en anekdotes over hun favoriete lippenbalsem (tepelcrème blijkt de heilige graal te zijn). Ook op hun dertigste zijn ze prima gewapend tegen feestmarathons.
Jullie doen jullie reputatie van The Last Girls at the Party eer aan.
Jordan Miller: Yeah, we stonden altijd al een beetje bekend als de mensen die het feest op gang trekken en vervolgens nodeloos lang blijven plakken. We zijn de vrouwen die om vier uur ’s ochtends nog in de lobby bier… (begint luidkeels te hoesten)
Eliza Enman-McDaniel: Oh nee, nu geeft ze in haar eigen mond over! (lacht)
Jordan Miller: Nee! Dat was een stofje dat rechtstreeks mijn luchtpijp in vloog. In ieder geval, op een gegeven moment hadden we het gevoel dat we een nummer moesten schrijven over hoe we geregeld uit de club gegooid worden. Zeker na dat incident met Kings of Leon.
Vertel.
Kylie Miller: Het was een Halloweenfeestje. Dus we hadden geen idee wie de Kings of Leon precies waren, want iedereen was verkleed. Lang verhaal kort: het is wild geworden, we hebben dingen gezegd waarover we ons diep schamen en voor we het wisten, was het zo laat dat enkel nog de opruimploeg aanwezig was.
Jordan Miller: Je weet dat het een goed feestje is als je plots rondom je kijkt en iedereen weg is.

Hoe ging het schrijfproces verder? Jullie vorige album verscheen nadat jullie label jullie had laten vallen. Nu moeten jullie terugkeren na een virale hit.
Jordan Miller: Het was totaal anders. Blame My Ex was het eerste album dat we onafhankelijk schreven. Dat was eng, maar het maakte ons ook meester van ons eigen creatieve universum. Ons virale moment was een zegen, maar ook een vloek. De druk die hit te evenaren is immens.
Kylie Miller: Bovendien wilden we het ijzer smeden als het heet was en zo snel mogelijk een nieuwe plaat uitbrengen. Maar doordat we bijna twee jaar op tournee waren, hadden we weinig om over te schrijven. Dus zijn we maar van het padje gegaan. Ik ben bijvoorbeeld gedumpt, aan het begin van een drie uur durende autorit. Daarna ben ik terug ingetrokken bij mijn ouders.
Leandra Earl: Ik heb een polyamoureuze vrouw gedatet, een open relatie gehad… Allemaal in naam van de kunst. (lacht)
Het valt op dat deze plaat opvallend meer queer is dan Blame My Ex. Hebben jullie daar veel discussies over gehad?
Jordan Miller: Het ging gewoon vanzelf. Leandra bleef maar opdagen met maffe dateverhalen.
Leandra Earl: Ik heb veel gehuild. Op den duur voelden onze schrijfsessies een beetje als een therapiesessie aan. Als queer vrouw daten is zo anders. Toen ik mannen datete, was er niet zo veel drama. De queer gemeenschap is geweldig, zeker, maar het is ook lastig omdat iedereen bevriend is met hun ex. Ik ben nog maar vijf jaar uit de kast, maar ik voel me op veel vlakken nog een tiener in die relaties.
In het verleden werden jullie nog beticht van queerbaiting – impliceren dat je queer bent als marketingstrategie.
Leandra Earl: Yeah, we remember. Dat had er vast veel mee te maken dat ik nog in de kast zat en Kylie gebruikte als mijn dekmantel. Jordan praat tegenwoordig ook meer over haar biseksualiteit.
‘Ik krijg dm’s van vrouwen die na een huwelijk van veertig jaar uit de kast willen komen.’
‘Can’t be your gold star, cause I just got this far’, zingen jullie op Lesbian of the Year. Voelen jullie druk om een spreekbuis te zijn voor de queer gemeenschap?
Leandra Earl: Ja, absoluut. Toen we op tournee waren met Girl in Red (Noorse singer-songwriter, nvdr.) had een fan een bordje gemaakt voor mij met ‘Lesbian of the Year’ op. Om een of andere reden is dat blijven plakken. Daardoor lijk ik een superzelfverzekerde lesbische vrouw, terwijl ik in realiteit extreem angstig ben en van de ene break-up in de andere rol. Ik krijg zelfs dm’s van vrouwen die na een huwelijk van veertig jaar uit de kast willen komen en vragen wat ze moeten doen. Weet ik veel! Get a therapist, girl.
Kylie Miller: Eigenlijk ben je een beetje de lesbische Dr. Phil (Amerikaanse televisiepsycholoog, nvdr.).
Leandra Earl: Ja! Letterlijk. Lesbian Dr. Phil wordt onze volgende single. (algehele hilariteit)
Het impostersyndroom keert vaak terug op de plaat. In Jocelyn manen jullie fans aan om jullie niet op een voetstuk te zetten.
Leandra Earl: Jocelyn is Lesbian of the Year, maar dan niet lesbisch.
Jordan Miller: Het is onze verontschuldiging aan al onze fans die na Blame My Ex naar ons opkeken. Als ik heel eerlijk ben, was ik nog met Brett aan het praten toen het nummer viraal ging. We zijn ook in bed beland. Tezelfdertijd vertelden mensen me hoe ze door hun break-up raakten dankzij dat nummer. Ik voelde mij zo’n leugenaar. Dus ik ben door onze Instagramvolgers gegaan en heb ik een willekeurige fan gezocht tegen wie ik sorry kon zeggen. Dat werd Jocelyn, die een doctoraat heeft in politieke wetenschappen en in een studentenclub zit. Ik heb haar een beetje gestalkt.
‘Als ik heel eerlijk ben, ben ik nog met Brett in bed beland toen Blame Brett viraal ging.’
En weet zij dat?
Kylie Miller: Nee. Maar ze volgt ons ook niet meer. Wat ons maar een klein beetje kwetst.
Wat is jullie verder bijgebleven van jullie virale moment?
Kylie Miller: We zijn blij dat we eindelijk het publiek hebben kunnen bereiken dat we voordien maar niet beetkregen. Maar het is nu ook duidelijk hoe TikTok je carrière kan overheersen.
Leandra Earl: Aanvankelijk was ik ook een stukje mee verantwoordelijk voor onze sociale media en hield ik onze cijfers in de gaten. Viraal gaan was verslavend. Ik herinner me nog hoe ik mijn Spotify-app maar bleef refreshen. Ik ben blij dat we nu iemand vast in dienst hebben daarvoor. Ik kan niet zo goed om met de haatberichten.
Kylie Miller: Dat is nog een les: negeer de YouTubecomments, daar zitten de vieze mannen. In Me & Me zingen we ‘I’d rather be dead than with 99% of all men’. Daar zijn zo veel incels op afgekomen.
Leandra Earl: ‘Wie gaat er jullie toilet repareren?!’ vroegen ze. Waarop ik: ‘Mijn lesbische vrouw.’ (lacht)
No Hard Feelings
Uit via Awal Records op 29.08.
The Beaches
Spelen op 17.08 op Pukkelpop.
The Beaches
Leden Jordan Miller (zang, bass), Kylie Miller (gitaar), Leandra Earl (keyboards, gitaar) en Eliza Enman-McDaniel (drums).
Opgericht in 2009 in Toronto, Canada.
Genoemd naar een buurt in hun thuisstad.
Worden in 2022 gedropt door hun label.
Nemen wraak met de wereldhit Blame Brett, een virale middelvinger naar een gelijknamige rockster.