Waarom Charli XCX jaloers is op Lorde

En drie andere dingen die u moet weten over Brat, de nieuwe plaat van Charli XCX.

De plaat dient om op te raven

Toen Charli XCX Brat aan­kondigde, zei ze dat ze ‘geboren was om dance­muziek te maken’. ­Meteen ­erna ­dropte ze haar eerste ­single Von Dutch, een banger die de draak steekt met navel­staarderige celebrity­cultuur. Later volgden Club Classics, B2b en 360, stuk voor stuk ­minimalistische clubtracks. ­‘Elektronische clubmuziek is wat mij het meest levend doet voelen. Er zit verdriet, schoonheid en stilte in. Het is mijn nachtmerrie om naar een popshow of een band te gaan kijken’, legt ze uit aan Rolling Stone.

Charli is overal

‘I’m so everywhere, I’m so Julia’, zingt Charli in 360, een nummer over sterren­dom in het internettijdperk dat verwijst naar Julia Fox. ­Ironisch genoeg gaat ze sinds ze Brat ­begon te promoten net zo viraal als het internet­icoon over wie ze zingt. Er was een TikTok-video waarin ze ­Rachel Sennott en Jordan Firstman ‘viral marketing ideas’ van haar ­label liet voorlezen (waaronder ‘Charli laat haar tepels piercen bij Claire’s’ en ‘Charli lekt een sekstape’). Een video waarin ze betrapt werd toen ze door LA reed en Von Dutch door de luidsprekers schalde. Schreeuw-video’s op de ­Addison Rae-remix van Von Dutch. Het bezorgde haar een Boiler Room-set waarop een recordaantal van 25.000 fans RSVP’den. Ter info: er kunnen 400 ravers in de Boiler Room.

Die snotgroene kleur is bewust gekozen

Charli beschrijft Brat in Billboard als de ‘polar opposite’ van Crash, ­Charli’s vorige plaat uit 2022, een satire op de ­stereotiepe popster bij een groot label. Dit keer wil ze ­‘direct en ­eerlijk’ zijn. De albumcover reflecteert dat. Het zelfportret in bikini op een Corvette maakt plaats voor een snotgroene cover met het woord ‘brat’ in ­een vervaagd Arial-lettertype op. Toen iemand op Twitter zich afvroeg of de art ­directors aan het staken waren, ­sneerde Charli: ‘De constante vraag naar de lichamen en ­gezichten van vrouwen op onze album­hoezen vind ik misogyn en saai.’

Er staat een nummer op over Lorde (min of meer)

Onder de dikke laag clubmuziek schuilt Charli’s ‘meest persoon­lijke plaat’ ooit. Ze schreef over haar kinder­wens, over haar onzekerheid als een ster die ‘beroemd is, maar ook niet helemaal’, over Sophie (de hyperpopballade So I) en over de ‘headfuck’ van vrouw zijn in de muziekindustrie en de bijbehorende competitie met andere vrouwen, zoals Lorde. Sinds een journalist Charli verwarde met Lorde, vragen fans haar als running gag om Royals te spelen. In Rolling ­Stone geeft ze toe dat ze aan­vankelijk heel jaloers was op het succes van ­Lorde. ‘Jaloers zijn wordt vaak onterecht gelijkgesteld met vrouwen niet steunen.’ Charli wil net eerlijk zijn over haar onzekerheden. ‘Je kan jaloers zijn én vrouwen steunen. Ik vermoed dat jaloers zijn gewoon geen sexy eigenschap is.’