Vier bands om u opgelicht door te voelen
Deze week twee keer te zien in ons land: The Dire Straits Experience, een groep die bestaat uit één voormalige Dire Strait die niet Mark Knopfler is en zes random muzikanten. En dat is niet eens de meest misleidende band uit de rockgeschiedenis.
The Doors, zonder Jim Morrison
Jim Morrison overleed in 1971. Vreemd genoeg betekende dat niet het einde van The Doors. De band bracht nog twee platen uit zonder de frontman, waarbij gitarist Robby Krieger en toetsenist Ray Manzarek de vocals op zich namen en vooral bewezen waarom ze in de eerste plaats gitarist en toetsenist waren. Enkele maanden na Morrisons dood verscheen het toepasselijk getitelde Other Voices, met op de hoes de drie overgebleven bandleden en een gapende leegte. Een jaar later was er Full Circle, waarvan enkel The Mosquito in de Amerikaanse charts belandde, weliswaar op nummer 85. Een nummer met lyrics als ‘No me moleste mosquito, Let me eat my burrito’.
Creedence Clearwater Revival, zonder John Fogerty
Creedence Clearwater Revival was naast de favoriete band van uw vader toch vooral het geesteskind van frontman en songschrijver John Fogerty. Na hun split in 1972 leek zijn entourage dat evenwel meteen te vergeten. Eerst werd Fogerty door zijn oude label beschuldigd van plagiaat omdat hij te veel als zichzelf klonk en zijn solowerk te hard zou lijken op dat van Creedence Clearwater Revival. Daarna richtten bassist Stu Cook en drummer Doug Clifford Creedence Clearwater Revisited op, waarmee ze vijfentwintig jaar lang de wereld rond tourden met Fogerty’s hits. Echt proper was dat niet.
The Zombies, zonder medeweten van eender welke Zombie
Het vreemdste staaltje oplichterij in de rockgeschiedenis. The Zombies gooide net voor de release van het album Odessey and Oracle (1968) de handdoek in de ring, gefrustreerd door het matige succes van de eerste singles. Als wanhoopsdaad dropte hun label toch nog Time of the Season, waarna het nummer onverwacht een hit werd, er geen band meer was om het succes op te strijken en een ander label dan maar enkele willekeurige Amerikaanse muzikanten optrommelde om te doen alsof ze de Britse band waren. Op een gegeven moment waren er twee nepbands door de VS aan het touren als The Original Zombies. Weliswaar zonder medeweten van de originele Zombies.
Yes, met of zonder Jon Anderson
Wat begon als een rechtlijnige rockband, groeide al snel uit tot een chaotisch allegaartje van zo’n twintig verdwijnende en terugkerende muzikanten. Na een meningsverschil richtte frontman Jon Anderson in de jaren tachtig een eigen versie van de band op, die hij Anderson Bruford Wakeman Howe noemde en die uiteindelijk werd samengevoegd met de oude Yes. Omdat dat niet verwarrend genoeg was, begon hij drie decennia later Yes featuring Jon Anderson, Trevor Rabin, Rick Wakeman. Waardoor er tegelijk een officiële Yes zonder originele bandleden en een onofficiële Yes met de originele frontman bestond. Om maar te zeggen: Yes had beter af en toe nee gezegd.
The Dire Straits Experience 23.11 in Stadschouwburg, Antwerpen en 26.11 in Trixxo Theater, Hasselt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier