Rosalía serveerde flamenco met een poprandje rond en gaf daarmee hét concert van Rock Werchter.
Angèle rechts, Tamino links. En daarachter, zij aan zij: Herman Schueremans en Chokri Mahassine, de magnaten van onze massafestivals. Ze verzamelden om klokslag half zes allemaal in de frontstage van The Barn voor wat het meest geanticipeerde concert van Rock Werchter 2019 zou worden: dat van Rosalía Vila Tobella.
De in de outskirts van Barcelona opgegroeide zangeres moet nog 26 worden, maar heeft haar halve schouw al vol Latin Grammy’s staan, wordt door iedereen van Madonna tot Almodovár op handen gedragen en heeft samenwerkingen met Billie Eilish en Dua Lipa in de steigers staan. Ze is met haar albums Los Ángeles (2017) en vooral El mal querer (2018) dan ook iets aan het doen dat weinigen voor mogelijk hadden gehouden: de mainstreampopwereld binnendringen met flamenco. Flamenco op maat van 2019, welteverstaan, want Rosalía serveert haar palmas (Spaans voor handclaps) het liefst met een poprandje errond of zelfs een trapbeat eronder.
Blockbuster-r&b
Opener Pienso en tu mirá was al meteen een stevig shot blockbuster-r&b, dat gepaard ging met in monochroom licht badende visuals en een choreografie waar zelfs Beyoncé jaloers op zou zijn geweest. Die werd uitgevoerd door zes danseressen, net als Rosalía zelf kortgerokt en in het wit gekleed. Als ze niet voor, achter en rond Rosalía aan het tollen waren, vormden ze wel een menselijke piramide, met hun frontvrouw in de punt ervan. En dan stonden er ook nog vier achtergrondvocalisten annex handenklappers en een percussionist mee op podium, die songs als Que no salga la luna van extra pimientos de padrón voorzagen.
Heel af en toe bouwde Rosalía ook een solomomentje in. De elektropopballad Barefoot in the park, de enige song die ze (deels) in het Engels zong, ook al was dat zonder duetpartner James Blake, was er zo een. Net als Catalina, de eeuwenoude flamenco-traditional die ze quasi volledig a capella én met een uitmuntende vibratostem naar haar hand zette.
Motorgeluiden
En dan, zowat halfweg de set, dreef Rosalía het tempo weer wat op. Gesampelde motorgeluiden dreven De aquí no sales aan en verraadden Rosalía’s verleden als marina. In Bagdad ging ze aan de haal met Cry Me A River van Justin Timberlake, maar dan wel en español. En met Brillo en Con Altura, allebei nummers die ze samen met de Columbiaanse reggaetonsuperster J Balvin in elkaar bokste, ging ze de dancehalltoer op, waardoor ze de tot op het einde opgespaarde radiohit Malamente nadien alleen nog maar voor het binnenkoppen had. Tra, tra!
Wie zondag in de vroege avond in The Barn was voor Rosalía – en dat was verre van iedereen, want de tent zat niet afgeladen vol – heeft hét concert van Rock Werchter 2019 gezien. Hét concert van Rock Werchter 2019 waar in de toekomst nog over gesproken zal worden, ook. Want gezien het ijltempo waaraan latinartiesten als Rosalía, J Balvin en co. dezer dagen de mainstreampop aan het overnemen zijn, is het slechts een kwestie van tijd eer ook onze festivalaffiches er helemaal vol van zullen staan. En dan zal blijken dat Rock Werchter dit jaar met Rosalía de eerste steen heeft gelegd, en zal u maar weer mooi kunnen zeggen: ik was erbíj.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
