Van Laura Tesoro tot Arno: 5 opmerkelijke duetten uit de belpopgeschiedenis

Laura Tesoro en Loïc Nottet behaalden samen een gouden plaat. The Voice-winnaars Ibe Wuyts en Charlotte ‘Charles’ Foret brachten net een duet uit. Wat in de Kamer vaak niet lukt, lukt wel achter de microfoon: een taalgrensoverschrijdende samenwerking aangaan zonder geklaag en gezaag.

Luc Steeno & Sandra Kim (1989)

In 1986 wint Sandra Kim het Eurovisiesongfestival met J’aime la vie, waarvan wereldwijd bijna anderhalf miljoen stuks verkocht worden. Enkele weken na haar overwinning ontmoet ze Luc Steeno, die op dat moment door het leven gaat als Will Tura-imitator. In 1989 komt Steeno’s carrière pas echt van grond, wanneer hij met Kim het duet Bel me, schrijf me uitbrengt.

Micha Marah heeft daarvoor de rol van taalleerkracht op zich genomen en Sandra Kims Nederlands gefinetuned. Bel me, schrijf me is een cover van Bend Me, Shape Me van The American Breeds. Waar de makers van het origineel héél graag als The Beatles wilden klinken, maken Steeno en Kim er fletse europop van op maat van Tien om te zien. Het duo staat er tien weken mee in de top 50 en mag optreden voor koning Boudewijn ter gelegenheid van diens zestigste verjaardag. Samen brengen ze ook een Franstalige versie van het nummer uit, Slow moi, rock moi, maar die raakt nooit veel verder dan de jukebox in intussen failliete cafés.

Johan Verminnen & Marka (1996)

Na het einde van cultgroep Allez Allez in de jaren tachtig zet Serge Van Laeken, alias Marka (en tegenwoordig ook bekend als de vader van Angèle en Roméo Elvis), in op een avontuur met een nieuwe band, Les Cactus. Dat wordt geen succes. In 1992 probeert hij het solo, maar pas in 1995 scoort hij in Franstalig België een bescheiden hit met gipsysong Accouplés, een aanstekelijke aaneenschakeling van namen van politici en andere bekende mensen.

Opportunistisch als hij is, wil Marka die truc ook in Vlaanderen toepassen. Een bondgenoot vindt hij in Johan Verminnen (net als hij grote fan van RWDM). Ze vervlaamsen de tekst en geven het nummer de titel Met z’n twee. Hoe het komt dat een songtekst als ‘ Jean-Luc premier, straffe kadee / Jacques Chirac, Louis Tobback / Polle Gazon, Berghmans Gaston’ niet bekroond is met welke award dan ook, blijft een groot raadsel. Vorig jaar heeft Marka trouwens nog samengewerkt met het Antwerpse rariteitenkabinet Borokov Borokov. Ook die song is om onduidelijke reden onder de radar gebleven.

Arno & Starflam (2001)

Viktor Lazlo, Laïs, Zap Mama, Flip Kowlier… Arno Hintjens is nooit vies geweest van samenwerkingen. Een van zijn betere coalities gaat hij begin jaren 2000 aan met de Luikse rapcrew Starflam. Via de zoon van Arno (een fan) hoopt Starflam de Oostendenaar te kunnen strikken voor een gastbijdrage. ‘Na een concert hebben we hem een tape in de handen gedrukt met een briefje erbij: of hij eens wilde nadenken over een samenwerking.

‘De dag daarna belde Arno ons op om te laten weten dat we hem een verkeerde tape hadden gegeven. Blijkbaar stond er iets anders op dan Starflam’, vertelde de groep in Het Nieuwsblad. Nadat ze de juiste cassette hebben opgestuurd, gaat Starflam bij Arno op de koffie. Het resultaat daarvan heet L’amour Suze, terug te vinden op Starflams tweede langspeler Survivant.

Tom Barman & Baloji (2010)

Nadat de vlam van Starflam is uitgedoofd, gaat een van de leden, MC Balo, solo onder de naam Baloji. Op zijn tweede soloplaat Kinshasa Succursale staat Le jour d’après (Indépendance cha-cha), Baloji’s interpretatie van het lied waarmee de Congolese zanger Le Grand Kallé vijftig jaar eerder de onafhankelijkheid van Congo had gefêteerd.

Bij de internationale release van het album laat Baloji Tom Barman zijn innerlijke Gainsbourg aanboren voor een remix van dat nummer. Ter voorbereiding legt hij Barman een luisterdieet van het album Gainsbourg Percussions (1964), met Afrikaanse en latininvloeden, op. Barman zingt op Le jour d’après zowel in het Frans als in het Lingala, al waagt hij zich aan die laatste taal pas nadat zijn Magnus-kompaan CJ Bolland hem ervan overtuigd heeft dat dat het nummer ten goede zal komen.

Tourist LeMC & Alice on the Roof (2018)

Alice Dutoit, aka Alice on the Roof, scoort met Easy Come Easy Go en het bijbehorende album een gouden plaat. Drie jaar later verrast ze vriend en vijand door in ‘ t Aantwaarps op te draven op het derde studioalbum van Tourist LeMC. Voor Oprechte leugens, een prima song, heeft ze fonetisch Antwerps geleerd.

‘Ik heb de tekst van buiten geblokt maar eigenlijk begreep ik niet wat ik zong’, zegt Alice, afkomstig uit Bergen, daarover in interviews. Het legt haar in elk geval geen windeieren. Met den Tourist speelt ze onder meer in het Sportpaleis en op de Lokerse Feesten, al zal ze in Vlaanderen nooit helemaal doorbreken. Volgende keer toch maar naar Micha Marah bellen?