U mag reïncarnatie bedanken voor de nieuwe Ibeyi: ‘Het is geen toeval dat we een tweeling zijn’

Na vijf jaar relatieve radiostilte wil de tweeling Lisa-Kaindé en Naomi Diaz – beter bekend als het duo Ibeyi – u opnieuw betoveren. Deze keer met Spell 31, rechtstreeks uit het Egyptische dodenboek.

Er is ook vijf jaar verstreken sinds onze vorige ontmoeting met de twee zussen. Het lijkt alsof er in die tijd amper iets veranderd is, al was het maar omdat we weer in hetzelfde Brusselse hotel zitten. Maar waar de tweeling toen om de haverklap elkaars zinnen afmaakte, alsof ze één brein vormden, neemt Lisa-Kaindé nu het voortouw. Naomi betoont zich gereserveerder. En ze lijken iets minder fel dan toen ze hun album Ash (2017) kwamen promoten. Opvolger Spell 31 presenteert dezelfde melange van harmonieuze pop, spirituele soul en r&b, maar is opvallend positiever, minder activistischer ook.

Lisa-Kaindé Diaz: Vind je dat wij vroeger activistischer waren? Beetje kwaad misschien, maar dat was een reactie op de tijden. De eerste dag dat we voor Ash in de studio zaten, eind 2016, werd Donald Trump verkozen. Een week later was er in de VS het zoveelste incident van dodelijk politiegeweld met een zwarte man. Er hing destijds veel geweld in de lucht. Onze reactie daarop sloop mee in die plaat. Vandaar ook de titel: het was onze wens dat er uit de as van al dat geweld iets nieuws, iets beters zou ontstaan. En er ís sinds Ash ook veel in de positieve zin veranderd.

Vind je?

Lisa-Kaindé: Er wordt meer gepraat, meer ter discussie gesteld. Dankzij Black Lives Matter en MeToo is het debat over onze minder fraaie kanten veel publieker dan vroeger. Met Trump kwam de geest van het blank nationalisme uit de fles. Veel mensen zijn zo wakker geworden. Dat vind ik positief. Daarom is deze plaat zo anders dan de vorige. Als ik er één overkoepelend term op zou moeten plakken, dan is het ‘helend’.

Naomi Diaz: Voeg daar toch ook maar ‘magie’ aan toe.

De albumtitel verwijst naar het Egyptische dodenboek. De openingstrack heet Sangoma, naar de sjamanistische helers in Zuid-Afrika. Geloven jullie ook echt in die dingen?

Lisa-Kaindé: We zijn half Cubaans, weet je wel? (glimlacht) Ook in Cuba heb je traditionele genezers, voodoo is er nog steeds wijdverspreid. Nu, wat ik zo mooi vond aan het concept van sangoma, is dat wie volgens die cultuur zijn pad als heler niet volgt zélf ziek wordt. Pas wanneer je je lot aanvaardt, kun je opnieuw beter worden, en je roeping als heler hervatten. Daar geloof ik sterk in, dat we allemaal een pad te volgen hebben en zo iets aan de wereld kunnen bijdragen.

Ik geloof in reïncarnatie, en dat het geen toeval is dat we een tweeling zijn, dat ik er bewust voor gekozen heb om samen met Naomi opnieuw ter wereld te komen.

Lisa-Kaindé Diaz

En wat is jouw pad precies?

Lisa-Kaindé: (wijst naar haar zus en zichzelf) Dit. Dat ik teruggekomen ben voor haar.

‘Teruggekomen’?

Lisa-Kaindé: Ik geloof in reïncarnatie, en dat het geen toeval is dat we een tweeling zijn, dat ik er bewust voor gekozen heb om samen met Naomi opnieuw ter wereld te komen. Onze band, onze muziek, dat is onze magie. Familie, voorouders, connectie, lotsbestemming… Bijna al onze songs vertrekken vanuit die thema’s. Zoals Francis Bacon, de Britse schilder, ooit zei dat hij altijd hetzelfde schilderde, maar dat hij duizend verschillende manieren zocht om dat te doen.

‘Twins are spirits of a higher rank’, klinkt het in het nieuwe nummer Foreign Country. Geesten van een hogere orde, dat lijkt…

Lisa-Kaindé: … Alsof we onszelf beter vinden dan anderen? Nee, hoor, wees gerust. (lacht) Maar in de West-Afrikaanse Yoruba-cultuur, waar we langs vaders kant van afstammen, hebben tweelingen wel een speciale, heilige status. Kijk, wanneer wij over onze magie praten, wil dat niet zeggen dat we denken dat we bijzonder zijn. We are all magical. Magie zit in de natuur, in vriendschap, in op reggaeton gaan dansen in de club… Het kan zijn wat je wil, je moet het alleen voor jezelf vinden.

Met Rise Above staat er een cover van de legendarische punkband Black Flag op de plaat. Hoe zijn jullie daarop uitgekomen?

Naomi: Richard Russell (hun producer en de eigenaar van hun label XL Recordings, nvdr.) kwam op een dag met die tekst aanzetten. We waren meteen mee, omdat het zo’n tijd en ruimte overstijgend statement is. Het is een song voor iedereen die op de een of andere manier onderdrukt wordt. Het origineel van Black Flag hebben we trouwens nooit beluisterd. Alleen zo konden we er écht onze eigen stempel op drukken.

‘Dancing in front of the mirror / Singing along with Shakira’, zingen jullie in Sister 2 Sister. Was Shakira ooit het soort popster dat jullie zelf later wilden zijn?

Lisa-Kaindé: Eerst wilde ik de kleine zeemeermin zijn. Dat lukte niet. Daarna, rond mijn vijftiende, wilde ik Nina Simone worden. Dat lukte nog minder. (lacht) En eventjes wilde ik als Beyoncé zijn, maar rond die tijd besefte ik al dat ik het misschien gewoon als mezelf moest proberen.

Naomi: Heb je dat boek Nina Simone’s Gum van Warren Ellis gelezen? Zó mooi! Toen we Warren een tijdje geleden ontmoetten, móést ik op de foto met die kauwgom – of toch het afgietsel ervan dat aan een ketting rond zijn nek hangt.

Verzamelen jullie zelf ook vreemde souvenirs?

Lisa-Kaindé: Ik verzamel en bewaar haarlokken van mensen die ik graag zie. Ik weet niet waarom. (lacht) En kleren van ex-vriendjes. T-shirts vooral. Maar dat doen wel meer meisjes, niet? Zie je, zó speciaal zijn we niet, hoor.