U dacht dat drum-‘n-bass dood was? 30.000 man bewijst dit weekend het tegendeel

30.000 drum-‘n- bassfans in twee uitverkochte Sportpaleizen, daarmee zorgt Rampage dit weekend voor een wereldrecord. Tijd voor een hernieuwde kennismaking met het genre dat we allemaal haast vergeten waren.

In het begin van de jaren negentig schudt een nieuwe twist van oude Jamaicaanse muziek, ritmische percussie, samples en diepe bassen het Engelse nachtleven wakker. Met drum-‘n-bass als aanjager explodeert de ravecultuur en maakt ze snel naam buiten het Verenigd Koninkrijk. Was u in de nineties zelf een jong veulen? Veel kans dat uw dansbenen overuren hebben gedraaid op tracks van pioniers zoals Goldie, Roni Size of Andy C.

Vraagt u zich af wie er tegenwoordig nog van het genre wakker ligt? Think again: het feestgedruis van Rampage vult dit weekend maar liefst twee keer het Sportpaleis met oude en nieuwe drum-‘n-bass en dubstep.

Voor organisator Hans Machiels, beter bekend als dj Murdock, is dat geen verrassing. ‘Drum-‘n-bass leeft al 25 jaar in de underground. Breng al die mensen samen op één plek en je beseft dat niet alle muziek teert op mainstreamsucces.’

Radio versus vernieuwing

Artiesten zoals Chase & Status, DJ Fresh en onze eigenste Netsky brachten de drum-‘n-bass enkele jaren geleden naar de radiostations. Een trend die eventjes leek stand te houden, maar nu rustig is uitgedoofd. Niet erg, vindt Machiels. ‘Het commerciële succes van die platen heeft meer met popmuziek te maken dan met drum-‘n-bass. Mensen horen graag leuke deuntjes, en dat is hun volste recht. Als luisteraars dan dieper gaan graven is dat een positieve zaak. De mensen die al wél een passie voor drum-‘n-bass hadden gingen zich afzetten tegen de mainstream, wat dan weer zorgde voor vernieuwende producers. Een win-winsituatie.’

Laat vernieuwing nu net aan de basis liggen van de hedendaagse drum-‘n-bass, aldus Hans Machiels. ‘Geloof het of niet, maar drum-‘n-bass is de meest vooruitstrevende muziek die er bestaat! Nieuwe technieken om geluiden te vervormen zullen altijd eerst in onze scene worden opgepikt. Daarnaast versmelten we een hoop genres tot iets nieuws. Als je tien jaar geleden naar drum-‘n-bass luisterde, zal je een vertrouwd geluid horen op Rampage, maar vandaag is het grootser en meer uitgepuurd.’

Volgens Machiels doet ook de Belgische scene het uitstekend. ‘Andromedik is een producer met hitpotentie. Hij geeft je het gevoel dat hij elk moment een song kan releasen die ook buiten het genre fans zal aantrekken. Upgrade en Turno doen het tegenovergestelde: weinig mainstreampotentieel, maar hun sound is des te unieker.’

Vriendengroep

Toch zijn het artiesten die aansluiting vinden bij de jeugd, nog steeds de belangrijkste doelgroep voor drum-‘n-bass. ‘Waar jouw eigen tienerleven vol drum-‘n-bassfeestjes stopte, is het voor een andere 16-jarige begonnen’, zegt Machiels. Hij hecht veel belang aan de impact van jeugdhuizen. ‘Zalen zoals Kavka, Zappa en IKON, alledrie in Antwerpen, zijn cruciaal. Zonder jongeren kan geen enkel genre overleven. Dat de meeste drum-‘n-bassfans jong zijn, kan ik enkel toejuichen: we kunnen veel experimenteren en hebben een enorme groeimarge.’

Machiels is als organisator en dj misschien wel de verpersoonlijking van deze groei. ‘Sinds de nineties draai ik al bijna wekelijks drum-‘n-bass. Dat we met Rampage 30.000 liefhebbers naar het Sportpaleis kunnen halen is een wereldrecord, maar ook in het buitenland lééft drum-‘n-bass. Het Tsjechische Let It Roll-festival lokt jaarlijks 25000 fans, en ook in Londen doet Hospitality In The Park – een festival van het legendarische platenlabel Hospital Records – het met een tienduizendtal bezoekers enorm goed.’

Voor Machiels is dat geen toeval. ‘Het is wel een wereld waar veel mensen elkaar kennen. De eigen identiteit is enorm belangrijk. Je merkt dat ook op Rampage: mensen maken snel contact en spreken terug af op andere evenementen. Muziek als gemeenschappelijke factor is enorm mooi. Daarnaast hebben we ook nooit vechtpartijen, wat op andere evenementen wel even anders is. Ook al ken je elkaar niet, toch denk je: wij zijn maten, nietwaar?’