Tourist LeMC toonde zich als rasentertainer op Werchter Parklife

Na passages van onder meer Eefje De Visser, Gabriel Rios en Bart Peeters, was de eer aan Tourist LeMC om het tweede weekend van Werchter Parklife af te sluiten. Hij spaarde kosten noch moeite om iedereen uit zijn stoel te krijgen, en nam evenzeer de tijd om ons diep in de ogen te kijken.

De sfeer zat goed gisterenavond op een zonovergoten, uitverkocht Werchter Parklife, dat dit jaar, afgewerkt met tribune, nog beter en concertvriendelijker georganiseerd is dan de met tafeltjes aangeklede zomerbar-editie van vorig jaar. Dat het lang, te lang geleden was dat we nog eens op een festivalweide zaten, bleek uit het kat-en-muisspel dat het publiek voor aanvang van het concert speelde met de cameraploeg. De amicale strijd om een plekje op de schermen naast het podium zorgde voor heel wat animo.

De toon was dan ook gezet toen Tourist LeMC om kwart voor negen stipt plaats nam tussen zijn zeskoppige band en zijn set zomers opende met het aanstekelijke Ubuntu, dat hij twee jaar geleden schreef als campagnelied voor 11.11.11.

Schaapachtig publiek

‘Joie de vivre’ stond er op zijn T-shirt te lezen, en of de rapper-zanger van ’t stad reden heeft om levenslustig te zijn. Met vier langspelers en evenveel MIA’s op zak, platina voor We Begrijpen Mekaar, een optreden voor een uitverkocht Sportpaleis, een spraakmakende passage in Liefde voor Muziek en een vaste plaats als coach in The Voice van Vlaanderen, is Tourist vastgeklonken aan de top van het Vlaamse muziek- en televisielandschap.

De spreuk prijkt eveneens als titel op zijn meest recente langspeler, Niemandsland, die in april dit jaar verscheen en een maand later al goud behaalde. Toch stond het Parklife-publiek er wat schaapachtig bij toen de 36-jarige Johannes Faes (echte naam) de gelijknamige song met een dreun inzette. Ook andere kanjers van diezelfde plaat, zoals het dansbare Hou Stand en het meezingbare Verwonder Mij, werden niet met het verwachte enthousiasme onthaald.

Gelukkig is Tourist een geduldige leraar die zijn leerlingen maar al te graag bij de les houdt. ‘Als ik zing “We gaan nog niet naar huis”, dan zingen jullie?’ ‘Nee, nee, nee’, klonk het vanop verschillende delen van de weide, terwijl de ingetogen intro van Tramontane door de versterkers galmde. Het nummer werd afgewerkt werd met een indrukwekkende synth-solo.

‘Voila, nu is iedereen wakker’, besliste hij tevreden. Maar Tourist zou Tourist niet zijn als hij niet alle gezichten van dichtbij heeft kunnen bekijken. Tijdens Bilan stapte hij dan ook van het podium af, de weide in. Terwijl Faes zich een weg door het publiek rapte, vlotjes poserend en vuistjes gevend, beseften we wat voor een geboren entertainer, hartelijk mens en beheerst artiest hij is. Moeiteloos kan hij een heel publiek uit zijn hand laten eten terwijl hij feilloos zijn nummer brengt, zonder daarbij zijn menselijkheid te verliezen. Wie denkt dat Tourist maar een showke opvoert, heeft het bij het verkeerde eind: hij kijkt mensen recht in de ogen wanneer hij hen passeert, en dat is wat hem zo uitzonderlijk maakt.

Sentimentele hoogvliegers

Het bleek de ijsbreker waar we al een halve set naar gesmacht hadden: de bombastische intro van En Route kwam plots dubbel zo hard binnen, tijdens We Begrijpen Mekaar vlogen mensen elkaar ongeremd in de armen en als corona er niet was geweest waren we volledig losgebroken tijdens de ophitsende beats van Joie De Vivre.

Natuurlijk konden sentimentele hoogvliegers als Koning Liefde en Horizon niet ontbreken. Terwijl de eerste werd afgewerkt met gevoelige saxofoonintermezzo’s, liet Tourist zich tijdens de laatste bijstaan door Wally, die voor die extra touch zorgde die we nodig hadden om het refrein uitbundig mee te kwelen. Intussen was het concert al een rechtstaande aangelegenheid geworden waarbij we onze armen extatisch heen en weer zwaaiden.

Geboren entertainer

De bisronde opende Tourist met Bal Aan De Voet, waarbij hij een foutje in de lyrics rustig weglachte. De grootste verrassing moest echter nog komen. ‘Lieve mensen, we gaan bidden, we gaan zingen, we gaan bezinnen en daarna gaan we samen springen’, en zo geschiedde tijdens een uitbundige versie van OLV.

En zo eindigde het optreden van Tourist LeMC, dat zo koeltjes begonnen was, toch nog met een sprong. Een sprong waarmee hij ons toonde dat hij een geboren entertainer en charismatische leidersfiguur is die mensen niet zomaar gevoelloos inpakt, maar écht verbinding zoekt met het publiek.