Hoe mijn vrienden en ik voor honderd euro kaarten voor Taylor Swift kochten, en we ons toch een beetje berooid voelden.
21 juni, 22u31: ‘Jongens, ik ga mij voor nog meer steden inschrijven’
Het nieuws dat de Eras Tour naar onze contreien afzakt, is nog maar net bekend en er heerst al paniek in de groepschat. Doordat Taylor Swift niet in Brussel speelt, ligt de kaart van Europa voor mij en drie mede-Swifties open. Aanvankelijk houden we het op Parijs, Londen of Amsterdam. Maar na twee uur door te brengen in de wachtrij voor wat nog maar de registratie voor de voorverkoop (en dus absoluut geen garantie op tickets) is, neemt ons survivalinstinct het over. We voegen toe: Stockholm, Edinburgh, Londen, Dublin, Wenen, Liverpool, Lissabon, München, Hamburg en Gelsenkirchen – een stad vlakbij Essen en het nieuwe mekka voor Belgische fans, blijkbaar. We willen héél graag naar Taylor Swift.
11 juli, 06u51: ‘We zien wel of we bankroet gaan’
De eerste etappe van de Great War, zoals fans de ticketverkoop noemen, wonnen we een week eerder al: we scoorden twaalf links voor de voorverkoop van Swifts show in negen Europese steden. In een excelbestand houden we de steden bij waarvoor we een link bemachtigden, wie verantwoordelijk is en hoe laat de voorverkoop start. Een Swiftie zijn vraagt enig organisatievermorgen. Het enige vakje dat niet ingevuld raakt, is ons budget. Nergens, in geen enkele mail, vinden we ticketprijzen terug. We kloppen een maximumbudget van 150 euro per ticket af en zetten ons voor onze laptop voor het échte werk.
11 juli, 10u23: ‘Gaan we in protest tegen Ticketmaster?’
‘In de vorm van: we kopen tickets voor Taylor Swift en dan nooit meer’, nuanceren we snel. Na de teleurstellende voorverkoop voor Parijs, waarbij er 531.041 mensen voor ons in de rij stonden, borrelen de frustraties op. We zien de schimmige praktijken van Ticketmaster, de niet-transparante prijzen en de illusie van exclusiviteit die gecreëerd wordt door fans in een systeem van wachtrijen en registratielinks te duwen. We weten dat het risico bestaat dat we in het heetst van de strijd boven ons budget gaan, ook al is een van ons werkzoekend en heeft iemand anders net een hypotheek afgesloten. En toch blijven onze ogen op één doel gericht: tickets versieren.
12 juli, 15u23: ‘We zijn een machine’
We kunnen uiteindelijk tien tickets kopen. Eerst scoren we er vier voor de show in Wenen (99,90 euro voor een staanplaats, via Oeticket), daarna vier voor Amsterdam, onze voorkeursstad (104,72 euro voor een staanplaats, via Ticketmaster). We kopen er nog twee voor München voor collega-Swifties. Anderen krijgen onze tickets voor Wenen en onze ongebruikte links. We kunnen het zelf niet geloven: dit ging best…vlot.
13 juli, 16u09: ‘Zou het Taylor echt niets doen dat iedereen flipt over die tickets?’
Zoals bij iedere gewonnen oorlog komt na de euforie de desillusie. Volgens Forbes en The Washington Post verdient Swift tijdens de Eras Tour 10 tot 13 miljoen dollar per nacht, goed voor een totale opbrengst van 4,1 miljard dollar. Een mooie 85 procent van de winst zou naar Swift zelf gaan. Het is dan ook opvallend dat wanneer de discussie over de hoge ticketprijzen losbarst, bijna uitsluitend naar Ticketmaster wordt gewezen. Het klopt dat de verkoper en moederbedrijf Live Nation monopoliegedrag vertonen en dat de extra hoge fees en dynamische prijszetting (waarbij prijzen fluctueren op basis van vraag en aanbod) fans niet ten goede komen, al zeker in de Verenigde Staten. Maar Swift is niet machteloos. Ze is de grootste popster van het moment. Ze zou transparante ticketprijzen kunnen afdwingen. Ze zou ervoor kunnen kiezen om niet met dynamische prijszetting te werken, of, als ze dat wel doet, erover te communiceren. Tot vandaag is het niet duidelijk in welke mate er in Europa met dat systeem is gewerkt. Ook Ticketmaster houdt de lippen stijf op elkaar.
Intussen volgen andere sterren haar voorbeeld. Olivia Rodrigo gebruikte hetzelfde registratiesysteem voor haar optreden in het Sportpaleis volgend jaar. Wat compleet overbodig bleek, overigens. Er zijn op moment van schrijven nog steeds tickets beschikbaar. En voor u het vraagt: ja, ook voor die show stonden we met zwetende handen in de wachtrij. Die boycot is voor 2024.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
