Subtiliteit is niets voor Sarah Kinsley (en gelukkig maar)

In het lang Als kind kreeg Sarah Kinsley tijdens pianolessen en repetities met het orkest waarin ze speelde weleens het verwijt dat ze te intens en te emotioneel was tijdens het musiceren. Vandaag heeft de Chinees-Amerikaanse van die zogezegde zwakte haar sterkte gemaakt en combineert ze de strikte discipline van haar klassieke opleiding met de vrijheid van het singer-songwriterschap. Het resultaat is bombastische alt-pop met monumentale vocals, lyrics over de grote thema’s des levens en knipogen naar Fleetwood Mac, ABBA, Lorde én Chopin. Het soort songs om met wiegende heupen, wilde armbewegingen en potentiële pirouettes mee te kwelen. Om maar te zeggen: subtiliteit is niks voor Sarah Kinsley.

En maar goed ook. In 2021, tijdens haar studie muziektheorie aan Columbia University, ging ze voor het eerst viraal met The King, goed voor vijfenveertig miljoen Spotify-streams. Afgelopen zomer verscheen dan haar derde ep Ascension, die klinkt alsof er een heel orkest voor nodig was, tot je er de credits bij neemt. Van de synths en de strijkers tot de productie en de mastering: alles deed Kinsley zelf in haar New Yorkse homestudio. Wat ze zelf doet, blijkt ze bovendien nog beter te doen ook. Vevo riep haar onlangs uit tot een van de artiesten om dit jaar in de gaten te houden. Binnenkort mag ze op tournee met Mitski, maar eerst passeert ze nog even in Brussel. U weet wat doen.

Een willekeurige quote: ‘Vroeger was ik te verlegen om te zingen. Ik kende mijn instrumenten en de fundamenten van muziek, maar ik durfde niet hardop te zingen. Tot ik mijn muziek online zwierde en mijn vertrouwen groeide. Een vreemd validatieproces.’

In concert op 18.01 in de Botanique, Brussel.