Singer-songwriter Anna Rune bedankt haar vrienden met duistere romantiek op ‘For Monumental People’

Anna Rune (alias van Anna De Volder) worstelde jaren met een eetstoornis en verloor haar plezier in muziek. Nu viert ze haar bevrijding in haar tweede album ‘For Monumental People’. ‘Mijn plaat is een mooie boodschap aan mensen die er voor me waren, ik geef ze mijn visie over hen cadeau in een lied’.

De Belgische Anna Rune, die in Rotterdam woont, werd in 2015 de beste Singer-songwriter van Nederland, een talentenjacht waaruit ook Maaike Ouboter en Douwe Bob een carrière haalden. Zeven jaar en een lading levenservaring rijker brengt ze nu haar tweede album For Monumental People uit. Een bundel van elektronische, neoklassieke, triphop-achtige nummers die ze als ode schreef aan iedereen die aan haar zijde stond tijdens haar strijd tegen een eetstoornis. Sinds de wedstrijd won haar stijl aan een stevige dosis duisternis, waar Anna Rune romantiek in weet te vinden.

‘Er zat altijd al dramatiek in mijn nummers, maar vroeger uitte ik die op orkestrale wijze, terwijl ik die nu elektronisch tot leven breng. Ik hield altijd al van de romantische duisternis van Rachmaninov, bijvoorbeeld. Dezelfde intensiteit die zulke klassieke muziek bezit, steek ik met een elektronische, hedendaagse twist in mijn eigen nummers’, licht Anna Rune toe.

Van de grootste huilbui tot bevrijding

De dansbare, elektronische nummers geven haar problematiek en duisternis niet snel weg. Pas met een goed niveau Engels en minstens een tweede luisterbeurt onthullen de ware emoties van de zangeres zich. In het eerste deel van het album zijn het vooral haar zware gedachten die aan de oppervlakte komen. Het deel gaat over de lastige en ruwe momenten die Anna Rune meemaakte.

‘When my limit’s off the table and my brakes just lose control’, zingt ze in de opener Mad Woman. ‘Ik stond er op dat Mad Woman het eerste nummer op de plaat werd. Het gaat over extreme reacties in het dieptepunt van een depressie, over de luidste schreeuw en de grootste huilbui. Ik vind dat iets heel vrouwelijks en daarom ook iets heel moois. Als luisteraars niet op shuffle klikken, weten ze na dit nummer meteen wat te verwachten van de rest van het album. De toon en de thematiek zijn er meteen mee gezet.’ Ook haar eindeloze zelfkritiek, de stem in haar hoofd en haar slechte gewoonte om ’s nachts te piekeren komen in dit deel van het album aan bod.

In het tweede deel vinden we de odes die ze aan dierbare mensen opdraagt. Saint-Francis gaat bijvoorbeeld over haar vriendin Michelle. ‘Het nummer promoot eigenliefde, omdat Michelle me leerde dat ik meer was dan mijn prestaties en dat ik nee kon zeggen tegen de stem in mijn hoofd die bleef doordraven. Toen ik haar openlijk vertelde over mijn eetstoornis, was ze de eerste persoon die me zei dat ik ook zonder muziek een volwaardige vriendin was’, legt de zangeres uit. ‘Het is heel fijn om nummers te maken voor mensen. Als muzikant doe je dat sowieso wel een beetje, maar bij mij is het nog specifieker. Het is een cadeau voor een bepaald persoon en dat is zoveel leuker dan een depressieve plaat te schrijven.’

Het derde en laatste deel van het album begint met een bekentenis en eindigt met Anna Runes bevrijding van haar ziekte. Eind 2021 bracht Anna Rune al haar EP The Secret uit. In het gelijknamige lied vertelt ze voor het eerst openhartig over haar eetstoornis die ze lang geheim hield. ‘Ik walgde van eetstoornissen en ik was ervan overtuigd dat ik er geen had. Pas toen ik uit therapie kwam, besefte ik dat ik ziek was. Ik zong The Secret al een hele tijd, maar ik loog wanneer mensen me vroegen waarover het ging. Toen ik het uitbracht nam ik mezelf voor om eindelijk open kaart te spelen en alles aan de buitenwereld te vertellen.’

Vriendendiensten

Door de eetstoornis worstelde Anna ook met intense paniek, waardoor haar verlangen om muziek te maken een tijdje zoek was. Dat bezingt ze in Love You Have Made Me. Ze vond hulp bij therapie, maar ook bij een oude bekende. Samen met Mark, de producer van For Monumental People, maakte ze compleet ongekunsteld muziek in zijn studio, waaruit alle nummers van het album voortkwamen. ‘Dat was heel therapeutisch voor mij. Het was echt mijn lichtpunt. Alles gebeurde zo intuïtief en ongepland, dat ik eindelijk uit mijn hoofd ging en in mijn gevoel.’

Naast haar eetstoornis moest ze ook door de coronapandemie, zoals vele anderen, de afgelopen jaren vechten om als jonge artieste haar hoofd boven water te houden. Het album is daarom een verzameling van vriendendiensten. ‘Ik heb heel goede karma gekregen denk ik, want iedereen wilde gratis met mij samenwerken voor dit album’, zegt ze. ‘De plaat komt vanuit de liefde die artiesten voor hun vak hebben’, voegt ze eraan toe. ‘Misschien bestaat mijn volgend album wel uit odes aan hen (lacht), want we hebben er samen zoiets moois van gemaakt. Ik had het niet zonder hen kunnen doen en dat maakt de plaat nog waardevoller dan hij al was voor mij.’