Mr. Boombastic dropt deze week een nieuw album vol reggae-interpretaties van Frank Sinatra en staat volgende maand op het podium van Couleur Café. Een handleiding voor wie geboren is na 2000.
“Wacht. Heet hij nu Shaggy of Mr. Boombastic?”
Technisch gezien Orville Richard Burrell. Shaggy is zijn artiestennaam, maar hij noemt zichzelf ook weleens Mr. Boombastic, Mr. Lover Lover en Mr. Romantic. Sinds kort staat de Amerikaans-Jamaicaanse popster ook bekend als Space Bunny, het ruimtekonijn waarmee hij onlangs deelnam aan de Amerikaanse versie van The Masked Singer. Vreemd genoeg werd hij niet meteen herkend. Shaggy heeft een nogal specifiek stemgeluid.
“Laat me raden: Shaggy had een carrière uit het slop te halen?”
Zoiets. In de jaren negentig was hij niet van de radio weg te slaan met Oh Carolina, Boombastic, It Wasn’t Me en Angel, maar het is alweer even geleden dat Shaggy een hit scoorde. Intussen zocht hij andere manieren om relevant te blijven, om de een of andere reden vaak in België. In 2007 was hij een verleider in de Vlaams-Nederlandse versie van Temptation Island. Een jaar later trad hij met Natalia en En Vogue op in het Sportpaleis. Vier jaar geleden speelde hij dan weer mee in de komedie Game Over, Man!, een Die Hard-rip-off waarin Shaggy wordt gegijzeld en It Wasn’t Me moet zingen terwijl hij onder schot gehouden wordt.
“Klinkt random. En waarom was hij in de nineties zo populair?”
Omdat hij reggae en dancehall naar de popcharts bracht. Omdat hij coole zonnebrillen droeg. Omdat hij zoveel zelfvertrouwen uitstraalde dat je je geen vragen stelde. Omdat niets steek hield in de jaren negentig. En omdat hij een ladies’ man was. Volgens Shaggy heeft onderzoek uitgewezen dat It Wasn’t Me, zijn grootste hit, vooral scoorde bij vrouwen ‘omdat ze in alles beter zijn, zelfs in vreemdgaan’.
“Wablieft?”
Oh, ja. Vergeten te zeggen. In It Wasn’t Me voert Shaggy een morele conversatie met Rikrok over…
“Zei je nu TikTok?”
Nee. Rikrok. De zanger die eigenlijk 70 procent van het nummer zingt. Maar doe geen moeite, niemand kent de man. Hoe dan ook: Rikrok is net betrapt door zijn lief terwijl hij het buurmeisje aan het shaggen was. Eerst op de vloer van de badkamer, vervolgens op de zetel en uiteindelijk ook in de douche. Het is niet helemaal duidelijk waarom Rikrok niet gewoon stopt, maar nieuwe sekslocaties blijft zoeken terwijl zijn vriendin toekijkt. Achteraf schiet hij wél in paniek, maar Shaggy raadt hem aan om alles staalhard te ontkennen. ‘To be a true player you have to know how to play’, vindt hij.
“Een gaslighting anthem, dus?”
Euh. Zo zou je het kunnen noemen. Ter verdediging: ik denk niet dat iemand in 2000 naar de tekst heeft geluisterd. Anders zouden er allicht niet zoveel kinderen gedweept hebben met It Wasn’t Me. Bovendien komt Shaggy op het einde van het nummer tot inzicht en besluit Rikrok alles op te biechten en zich te excuseren. In feite was It Wasn’t Me dus eerder een sensibiliseringscampagne tégen ontrouw.
“(zucht)”
Ik ga nooit meer zorgeloos kunnen genieten van It Wasn’t Me. Bedankt.
“Graag gedaan. Maar dus: Shaggy brengt een nieuw album uit?”
Klopt. Geproducet door Sting, de voormalige frontman van de Britse rockband The Police. Een bromance die niemand had zien aankomen. In 2018 brachten ze samen het album 44/876 uit, volgens Vice‘the most lit collab album of the year’. Op Com Fly wid Mi, hun nieuwe plaat, steken ze klassiekers van Frank Sinatra in een reggaejasje. Wacht. Frank Sinatra ken je, toch?
“Jup, vanop TikTok.”
Uiteraard.
Shaggy
Speelt op 25/6 op Couleur Café.
Com Fly wid Mi
Uit via Mr. Luva Luva.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
