Vijf podia, verschillende muziekgenres en diverse eetkraampjes. Keuze genoeg dus op CORE-festival in het Osseghempark in Brussel, dat op vrijdag 27 en zaterdag 28 mei plaatsvond en georganiseerd werd door Tomorrowland en Rock Werchter. Artiesten zoals Denzel Curry, Shygirl, The Blaze en Yeule stonden de tweede dag op het programma en sloten de eerste editie van het gloednieuwe festival vol energie en in een dromerige sfeer af.
Twaalf uur. De zon schijnt en de wind ruist door de bomen. Het Osseghempark loopt stilaan vol, al zijn er nog niet veel dansende mensen te bespeuren. De hoofdactiviteit bestaat momenteel uit liggen in het gras, onder de bomen, een hapje eten of al een pintje bestellen. Enkele vroege vogels of nachtuilen die nog niet geslapen hebben, genieten van de groovy techno beats van Brusselse dj en eigenaar van het label SOUS:SOL Records Karla Böhm, die de tweede dag van het festival opent op het podium ‘Orlo’.
Na een uur ronddwalen op de site op zoek naar eten, trekt quasi het volledige publiek naar het grote podium: ‘Ardo’, waar Blackwave – het Antwerps hip hopduo – de vroege namiddag start met old school, groovy , jazzy en funky nummers, net wanneer de zon volledig achter de wolken tevoorschijn komt. De twee rappers brengen een liveband mee op het podium. De combinatie van drums, trompet, saxofoon, gitaar en bas creëert een echte festivalsfeer. Een groot deel van het publiek danst en springt mee terwijl de rest rustig in het gras zit, met de zon brandend op het gezicht, lichtjes knikkend met het hoofd, genietend van de muziek en flikkerende visuals op de schermen langs het podium.
Yeule is de artiestennaam van Singaporese songwriter en producer Nat Cmiel. Met zwart-witte haren en ‘emohandschoenen’ in dezelfde kleuren, bracht ze ambient, glitch en Aziatische postpop. Je zou het futuristische muziek met een vleugje Gen-Z-vibes kunnen noemen. Dat is ook te merken aan haar uiterlijk: piercings in haar neus, tong en oren, een korte top en tattoos op haar rug en armen, korte, verdrietig-lijkende wenkbrauwen en een horizontale lijn op haar gezicht – die van de ene wang naar de andere loopt. Hoewel de muziek dansbaar is, staat het publiek zo goed als stil en geniet van de show van de Gen Z-zangeres: een sensuele dans en beelden van de zangeres op de twee schermen langs het podium. De bewegende, kleurrijke vormen die over haar lichaam vloeien zijn bijna psychedelisch. Het past perfect binnen de futuristische vibe van Yeule.
Het Osseghempark wordt steeds drukker, aan het podium ‘Ardo’ liggen er zo veel mensen in het gras dat het bijna onmogelijk is er te lopen. Aan het ‘Orlo’-podium stikt het ook van het volk. Geen zittende maar dansende mensen aan de set van Dino Lenny, Italiaanse dj, zanger, producer en plateneigenaar. Met al twintig jaar ervaring in de clubscene en met zijn harde technomuziek, krijgt hij het publiek helemaal warm. En het wordt nog warmer, met de warme namiddagzon die op de gezichten brandt. Al houdt dat niemand tegen om te blijven bewegen. Ogen dicht en het is net alsof je op een technorave bent. Met de ogen open lijk je wel op Tomorrowland terechtgekomen: vrouwen en zelfs mannen met glitters op het gezicht, ballonnen in de vorm van een hart – en zelfs geplukte takken van de struiken – worden in de lucht gezwaaid.
De volgende show, die van Amerikaanse rapper Denzel Curry, is ongetwijfeld de meest energieke. Hij slaagt erin om het publiek volledig mee te krijgen. Nog voor de show start, staan al verschillende mensen te wachten voor het podium. “For those who don’t know who I am, it’s Denzel Curry, people in the back, stand up”, motiveert de artiest de enkelingen die achteraan zijn blijven zitten. En het lukt ook, het publiek gaat volledig uit de bol: springen, handen – en pintjes – in de lucht, moshpits. De show is behoorlijk vurig. De eerste moshpit gaat van start tijdens het nummer Ain’t No Way, maar ook oudere nummers zoals This Life zorgen voor een hyped publiek.
De hele show is goed gebalanceerd: harde, hype beats, afgewisseld met een jazzy nummer en dan weer trappy. Je zou het een ‘gekke’ combinatie kunnen noemen, net als het kapsel van de rapper – exact hetzelfde als het iconische kapsel van rapper Kodak Black – dat blauw kleurde door de lichten. Met Clout Cobain sluit hij de show af. Aan het einde van de geweldige show mag hij een daverend applaus in ontvangst nemen.
Bij de opkomst van Daniel Avery in de vroege avond op het Altverdapodium, lijkt het alsof het publiek van Dino Lenny zich niet verplaatst heeft. Het barst er nog steeds van het volk, samen dansen en springen ze op de dj-set met verschillende subgenres van house en techno: van ambient techno tot bijna hardcore. Opnieuw bevind je je op een technorave wanneer je je ogen sluit.
Net wanneer het donker begint te worden, komt The Blaze op, een Frans muziek- en videoduo. Omdat ze bekend staan voor hun cinematografische video’s, starten ze de show met grote witte schermen voor de draaitafel, met de woorden “No input” op geschreven. Bij het eerste nummer verdwijnen de woorden van het scherm en worden meerdere gezichten getoond, gevolgd door close-ups van ogen. Bij het tweede nummer verdwijnen de schermen stilaan en komen de artiesten tevoorschijn achter de draaitafel. Het publiek danst, springt en zwaait in de lucht met witte of rode ballonnen.
Aan het ‘Endoma’-podium is er een bom van energie wanneer Shygirl opkomt, een Engelse rapper, dj, zanger, songwriter en medeoprichter van het platenlabel Nuxxe. Met industriële hip hop, house, grime en geconstrueerde club krijgt ze het publiek volledig in beweging. Het is pikdonker ondertussen, de bomen worden verlicht in alle kleuren en het lijkt wel of je in een soort wonderland beland bent.
Dj en producer Ross From Friends sluit het festival af aan het Altverdapodium, dat opnieuw wordt omgetoverd in een technorave. Na een set van twee uur nemen we afscheid van de allereerste editie van CORE-festival en kijken we alvast uit naar de volgende edities, die hopelijk even dromerig en technobased zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
