Wet Leg: niets is cooler dan superieur aanmodderen  

4 / 5
© Wouter Van Vaerenbergh
4 / 5

Artiest - Wet Leg

Locatie - Pukkelpop

Soms zijn de gekste invallen ook de geniaalste. Toen twee vriendinnen uit het eiland Wight beslisten samen een groepje op poten te zetten, hadden ze de gevolgen ervan nooit kunnen voorzien. Wet Leg is niet alleen verantwoordelijk voor één van de debuten van het jaar, de band veroorzaakte ook een heuse volksverhuizing op Pukkelpop.

Wet Leg moet zowat het charmantste en onweerstaanbaarste punkpopcombo zijn sinds The Breeders. Het vijftal, aangevoerd door de zangeressen-gitaristes Rhian Teasdale (de donkerharige) en Hester Chambers (de blonde), grossiert in rammelende maar goed geconstrueerde en pretentieloze popliedjes die zo catchy zijn dat ze je nú al stuk voor stuk als greatest hits in de oren klinken.  

© Wouter Van Vaerenbergh

Ze handelen over alledaagse fenomenen als daar zijn: natte dromen, waardeloze minnaars, een negatief banksaldo, boodschappen doen in de supermarkt en feestjes waarop je je zo verdomd eenzaam voelt dat je liefst zo snel mogelijk weg zou rennen. De twee centrale dames geven aan dat hun leven net zo richtingloos is als dat van u en mij, hekelen de prestatiemaatschappij en zijn niet bang knullig over te komen. Dat zelfrelativerende is geruststellend, want we modderen allemaal maar een beetje aan, toch? 

In ieder geval blijkt het publiek zich in de wereld van Wet Leg zeer goed te herkennen: de clubtent liep dermate vol dat er eigenlijk te weinig zuurstof overbleef om iedereen een regelmatige ademhaling te garanderen. Vrolijk op en neer springen en de teksten uit volle borst meebrullen lukte echter nog net. Meteen viel op dat Wet Leg sinds zijn recente passage in de Brusselse Botanique aan podiumvastheid had gewonnen en enkele extra trucjes had geleerd om de toeschouwers op sleeptouw te nemen. Zo werd de oerkreet in Ur Mum door de hele tent mee geslaakt en duurde het tergend lang voor de groep de song weer oppikte. 

© Wouter Van Vaerenbergh

Being in Love, Convincing, Oh NoToo Late Now en Angelica waren één en al veerkracht en klonken je in de oren alsof je ze al je hele leven kende. De enige misstap was het rustpunt Obvious: weliswaar een mooi liedje, maar het bleek niet echt te werken in een festivalcontext en haalde even de vaart uit de set. 

Tijdens afsluiter Chaise Longue gingen zowel bij Wet Leg als hun fans alle remmen los. Het blijft een even gedreven als opwindende punkpopparel die iedere scholier een prima excuus geeft om met een slecht rapport thuis te komen en er nog trots op te zijn ook (‘I went to school and I got a big D’). Ook kunnen we ons al toekomstige symposia voorstellen waar geleerden zich zullen buigen over existentiële vragen van het type ‘Is your muffin buttered?’ of ‘What are you doing sitting down?’ Naar de reacties van de aanwezigen te oordelen, is Chaise Longue een nieuwe volkshymne en daar kunnen we probleemloos mee leven. Het hoeft niet altijd de Brabançonne te zijn.   

© Wouter Van Vaerenbergh

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content