Is het droompop? Downtempo rock? Postpunk met triphopinvloeden? De muziek van Warpaint laat zich niet zo makkelijk in een keurslijf wringen. Op haar vorig jaar verschenen derde langspeler ‘Heads Up’ schuift de groep verder op richting hiphop en r&b. Dat liet zich meteen voelen in de AB.
DA GIG: Warpaint in AB, Brussel op 19/3.
IN EEN ZIN: In Brussel kwamen de dance-invloeden van Warpaint steeds nadukkelijker op de voorgrond, waardoor de ijle gitaren het gezelschap meer dan ooit het gezelschap kregen van funky beats en meeslepende grooves.
HOOGTEPUNTEN: ‘Krimson’, ‘Undertow’, ‘No Way Out’, ‘Stars’, ‘Love Is To Die’…
DIEPTEPUNTEN: geen.
QUOTE: “Don’t be afraid to touch each other’s bodies, if you need to dance”
Hun gelaagde, in dikke wolken reverb gedrenkte sound wortelt in de eighties van de vorige eeuw. Op de platen van Warpaint hoor je al eens een echo uit het oeuvre van The Cure of Cocteau Twins, maar de vier Californische vrouwen, die inmiddels al twaalf jaar aan de weg timmeren, zijn tegelijk kinderen van hun tijd. Tegenwoordig rekenen ze dus ook Q Tip, OutKast, Erikah Badu, Kendrick Lamar, Cia en Rihanna tot hun invloeden. Op hun vorige plaat stond al een hommage aan rapper Biggie Smalls en op hun jongste langspeler bewijzen ze eer aan hiphopproducer Dr. Dre.
Een en ander geeft aan dat Warpaint zich momenteel op een kruispunt bevindt. De etherische driestemmige zangpartijen en de verwijzingen naar elektronische shoegaze of psychedelische folk zijn weliswaar nog altijd manifest, maar de songs van het kwartet klinken dezer dagen wat minder anesthetisch en atmosferisch.
Op ‘Heads Up’ primeren spontaneïteit en energie. De dance-invloeden van de groep komen bovendien nadrukkelijker op de voorgrond dan op ‘The Fool’ en ‘Warpaint’. Meeslepende grooves, funky beats en catchy hooks staan in de nieuwe nummers centraal, zodat de luisteraar directer wordt aangesproken. De leden zijn hun gave voor melodie zeker nog niet verloren. Alleen eist de ritmesectie een steeds prominentere rol op in het geluidsbeeld: drumster Stella Mozgawa duwt de songs voortdurend onverwachte richtingen in, terwijl bassiste Jenny Lee Lindberg een portie dub naar binnen smokkelt.
Tribaal
Live blijven de nu eens transparante, dan weer vervormde gitaren van Emily Kokal en Theresa Wayman, die elk om beurten de leadzang voor hun rekening nemen, een belangrijke rol spelen. Alleen klinken ze bij momenten funkier dan we gewoon zijn en moeten ze meer elektronica in hun omgeving dulden.
De songs van Warpaint handelen doorgaans over wankele relaties en figuren die er niet altijd even nobele intenties op na houden. De set in de AB bestond ongeveer voor de helft uit recent materiaal en werd afgetrapt met het traag opgebouwde ‘Heads Up’. Het veerkrachtige ‘Above Control’ nam gaandeweg grilliger vormen aan en in ‘No way Out’ botsten twangy gitaren tegen tribale drumpatronen, een ongedurige bas en hypnotische vocale harmonieën. ‘The Stall’ had de urgentie van een dansvloerkraker van The Chemical Brothers, maar straalde tegelijk kwetsbaarheid uit. ‘So Good’ was dan weer epische en stuiterende postfunk die tot bewegen uitnodigde.
Euforische pop
Toch werden de fans van het eerste uur niet teleurgesteld. Tot drie keer toe greep Warpaint terug op de ep ‘Exquisite Corpse’ uit 2008, wat telkens in geestdriftig herkenningsapplaus uitmondde. ‘Krimson’ bewoog zich op hetzelfde terrein als DIIV, ‘Stars’ kwam sober en intimistisch voor de dag en met ‘Elephants’ trokken de dames de toeschouwers al even moeiteloos mee in hun trip.
Uit ‘The Fool’ werden het dromerige ‘Undertow’ en het al even geslaagde ‘Bees’ opgevist. Naar het einde van het concert toe, sloop er steeds meer schurende elektronica in de totaalsound, wat met ‘Love is To Die’ nog een hoogtepunt opleverde. Dat Warpaint tegenwoordig ook in staat is radiovriendelijke, euforische pop uit de mouw te schudden, bleek tijdens ‘New Song’, dat vorig jaar een poosje op de radiogolven mocht dobberen, maar in zijn hang naar mainstreamdisco in de AB toch een beetje schril afstak tegen de rest van het aanbod.
Naar de publieksreacties te oordelen, beschikt Warpaint in ons land stilaan over een trouwe aanhang. Benieuwd of haar mix van pulserende funkrock en bedeesde postpunk komende zomer ook op het podium van Werchter overeind zal blijven.
Dirk Steenhaut
Warpaint is op zondag 2 juli ook nog te zien tijdens Rock Werchter.
DE SETLIST: Heads Up / Krimson / Undertow / CC / Above Control / No Way Out / The Stall / Bees / Stars / Whiteout / So Good / Elephants / Love Is To Die / New Song / Dre.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
