Makkelijk was het niet, maar moeilijk gaat ook; The Scabs zorgden op ervaring voor een meer dan prima begin van deze TW Classic.
Ga d’r maar aanstaan, een puffende menigte in beweging krijgen op het broeierigste uur van de dag. Swinnen en de zijnen begonnen aan hun vijfde TW Classic-passage op het moment dat de meeste bezoekers hun zesdelige tuinset nog aan het opzetten waren en eigenlijk zo veel mogelijk krachten wilden sparen voor de headliners. De vlam had het logischerwijze lastig om in de pan te slaan, maar The Scabs wisten uiteindelijk wel raad met de door de hitte neergeslagen massa.
Songs uit het nieuwe ‘Ways Of A Wild Heart’, hun eerste plaat in twintig jaar, werden beperkt tot een drietal en Swinnen pompte de rest van zijn uur vol met songs die de noemer ‘classic’ ondertussen moeiteloos verdiend hebben. ‘I Need You’ en ‘Don’t You Know’ gaven het startschot en wat volgde was een peloton van sterkhouders, waar hier en daar een nieuweling aardig tussenin reed. ‘Turn It Up’ – een zwoele, naar de Stones ruikende brok soul – was zo een nieuweling die makkelijk overeind bleef. ‘Hard Times’ was het voorspelbare meezingmoment, maar ook niet veel meer dan dat, en ‘Nothing On My Radio’ was Willy Willy op zijn allerwulpst.
Tussendoor leek Guy Swinnen hoe langer hoe jonger te worden, al kwam dat misschien door het zweet dat zijn grijze lokken bij elk nummer weer zwarter verfde. Makkelijk was het niet, maar moeilijk gaat ook; The Scabs zorgden op ervaring voor een meer dan prima begin van deze TW Classic.
Toon Heylen
