Toeters en bellen heeft Tamino niet nodig om twee uur lang te entertainen.
Voor zijn derde album, Every Dawn’s a Mountain, maakt de Belgisch-Egyptische muziekgod, Tamino, een finale stop in zijn geboorteland. Deze tour ziet de indiezanger het groter en waagt hij zich aan Vorst Nationaal. ‘Zal zijn show nog wel intiem genoeg zijn’, klinkt het bij het binnenstromen. Publieksopwarmer Searows brengt geen geruststelling: hoewel Alec Duckaert en zijn tweekoppige band prachtig ingetogen nummers brengen, blijven ze geluidstechnisch niet overeind.
Met een bewerkte versie van My Heroine maakt de 29-jarige singer-songwriter meteen elke aarzeling met de grond gelijk. Hij trakteert Vorst op een uithaal die – vrij letterlijk – de toon zet voor de rest van de show. We krijgen Tamino op zijn best: breekbaar, ingetogen en weemoedig. Bekende songs als Persephone en Indigo Night rekenen op overweldigend applaus, maar het zijn nieuwe nummers als Babylon en Dissolve die echt indruk nalaten.
Fan valt flauw
Het duurt niet lang voor de Belgische eventzalen alweer hun naam waarmaken. Amper een half uur in de show, tijdens het ingetogen A Drop Of Blood, legt Tamino alles stil omdat hij een fan ziet flauwvallen. Nog geen tien minuten later gaat een tweede slachtoffer tegen de vlakte. ‘Kunnen we daar iets aandoen, zodat ik niet telkens de show moet stilleggen?’, vraagt hij richting de organisatie. Het was dan ook bloedheet in de zaal. Vorst Nationaal moest rekenen op kippenvel en muzikale rillingen om zich te verkoelen.
Toeters en bellen heeft Tamino niet nodig om twee uur lang te entertainen. Op enkele onheilspellende lichtscènes na, keert de show terug naar de essentie: vocals en instrumenten. Op dat vlak komt het publiek niets te kort. Tamino wordt geflankeerd door vier klankmeesters. Maar het is cellist, Frederik Daelemans, die de show steelt met een indrukwekkende solo in Habibi tijdens de bisronde.
Gulzig
Of het nu lag aan zijn laatste show, de verjaardag van zijn broer – die hij later ook even op het podium riep voor een rondje Happy Birthday – of Halloween, is onduidelijk, maar het werd in ieder geval een muzikaal, zij het ingetogen, feest. Tamino’s poëtische teksten rollen als zachte golven over het publiek, dat ze gulzig tot zich neemt.
Wie niet vol spanning uitkijkt naar de volgende uithaal, sluit de ogen en laat zich meevoeren naar een aards paradijs. Zelfs na twee uur aan hoge noten, verslapt de show niet. Tamino bewijst opnieuw dat hij een artiest is die pas op het podium echt tot zijn recht komt. Hoe groot zijn publiek ook is, Tamino krijgt het stil. De tour zit erop, maar bij de medewerkers van Vorst Nationaal zal de show alvast nog even blijven nazinderen.