Na een jaartje genieten van haar kersverse moederschap, bestijgt Selah Sue opnieuw het podium en dat doet ze op een verrassende manier. Samen met haar muzikanten liet ze haar nieuwe muzikale ik volledig tot zijn recht komen in een uitverkochte AB.
2017 was een curieus jaar voor Selah Sue. De Leuvense laste voor het eerst een langere rustpauze in na jaren intensief touren en werd, ook voor het eerst, moeder. ‘Tijdens dat eerste jaar heb ik heerlijk liggen cocoonen met mijn kindje in de hangmat’, vertelt ze haar publiek in de AB. Gelukkig voor ons greep Selah Sue, née Sanne Putseys, opnieuw naar de gitaar, maar voorlopig niet om funky towns in brand te steken zoals vroeger.
Zo worden we in de AB, die tot aan de tribunes is volgelopen, niet verwelkomd door de swingende machine die de chanteuse vroeger achter haar had, maar door pianist Joachim Saerens , tevens Mr. Sue, en cellist Simon Lenski die So This Is Love inzetten, het Disney-nummer dat Selah Sue eind vorig jaar coverde in opdracht van het Amerikaanse jazzlabel Verve Records. Wanneer de zangeres zich bij haar muzikanten voegt, heeft ze maar één zin nodig om op slag alle harten te veroveren. De romantische eerste helft van de song vloeit over in een jazz-jam, waarbij vooral Lenski zich al tokkelend mag laten gaan.
Het speelse In A Heartbeat en het sfeervolle You doen vermoeden geven ons stiekem zin om bij Sanne en zoontje Seth in de hangmat te gaan liggen. Mama Sue klinkt oprechter, opgewekter en vreedzamer dan Selah Sue. Het onstuimige heeft plaats moeten maken voor iets intiemers en behaaglijkers.
De drumcomputer waarmee Selah Sue op het podium experimenteert, is jammer genoeg niet altijd op z’n plaats.
Ook de oude nummers van Sue ondergingen een metamorfose, het zijn ‘old songs in new jackets‘, zoals de zangeres in haar beste Flenglish meedeelt. Saerens’ orgelklanken leiden Peace Of Mind in, dat Putseys met behulp van een loopstation vakkundig en on the spot opbouwt tot een muur van klank die monden doet openvallen en heupen doet loszwieren. Met de akoestische uitvoering van Alone geeft het trio ons minder zin om te dansen, maar raakt het ons door merg en been. Ook de openhartige ballad I Need, waarin de hoge noten van Putseys’ stem en van Lenski’s cello naadloos in elkaar overvloeien, doet ons even slikken.
De drumcomputer waarmee Selah Sue op het podium experimenteert, is jammer genoeg niet altijd op z’n plaats. Terwijl de blend tussen akoestisch en elektronisch wel werkt in een nummer zoals Always – waarin een steenharde beat het bloed in onze aderen genadeloos doet meetrillen – werkt die veel minder goed in een nummer als Full Of Life, dat hierdoor wat aan karakter inboet.
Na afsluiter This World – waarbij we de drumpad in onze gedachten toch liever vervangen door de volle koperblazerklanken uit het origineel – heeft Mama Sue de zaal een laatste keer voor zich alleen. De bisronde bestaat uitsluitend uit de suggesties van de luidst roependen uit de zaal. Putseys brengt het meeslepende Break, het hartverscheurende Mommy, het geestige Explanations en haar eigenste Raggamedley op gitaar. Haar verrassende comeback heeft ons zin gegeven in meer van zulke songs, meer van zulke intimiteit, meer van zulke oprechtheid. En meer cocoonen, natuurlijk.
SETLIST: So This Is Love- In A Heartbeat- You – Fyah – Peace Of Mind – I Won’t Go For More – Alone – Full Of Life – Que Sera – I Need – Always – This World // Break – Mommy – Explanations – Raggamedley
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
