Voor wie na een willekeurige klapper van Frans Bauer – ‘Jij bent de mooiste, allermooiste in mijn leven/ Ik wil je alles, alles, alles, alles geven!’ – het ondermaanse eens van een ándere kant wou ervaren: Savages was geméén.
What’s the fuss?
Vrouwen op het scherp van de snee, that’s the fuss. Savages heeft een claim gelegd op doemerige maar daadkrachtige new waverock waarbij een mens instinctmatig geneigd is voor snijwonden op zijn hoede te zijn. Die polonaise nog even on hold zetten voelde nooit zo goed.
Toch niet beter de toog opgezocht?
Geenszins. I Am Here was een song die vanaf de eerste noten – opstijgend uit de abattoirgitaar van Gemma Thompson – concentratie vereiste. Korrelige zwartwitbeelden kregen vorm op het grote scherm tussen je oren. Intimiderend grotestadsplaveisel onder een nachtelijk hemelgewelf; ratten die uit donkere hoeken schieten; weggegeven exemplaren van De Morgen die tumbleweed spelen. Geen wonder dat de ooggetuigen in Klub C aanvankelijk enige afstand bewaarden.
Ook de schelle stem van Jehnny Beth, commanderend als Siouxsie Sioux, deed een acuut gevoel van mistroostigheid in je neerslaan. Maar dit was wel degelijk pop, amusement! Zij het van een intense soort.
Had ik op tweeënhalve dag Werchter al kennisgenomen van een zanger(es) zo aangrijpend, elegant en begeesterd tegelijk? Pienso que no. Die dress code alleen al: achterovergekamd haar, rode lippen, slechts een zwarte bh onder een zwart jasje met een snit waarover diep was nagedacht. Mag vanaf maandag gerust het straatbeeld beheersen, maar niemand vroeg mij weer wat.
De optredens die je het vaakst navertelt zijn op voorhand geen gewonnen zaak, maar wórden het. Gemma Thompson eigende zich het spanningsveld tussen Gang Of Four en Dead Kennedys toe, bassiste Ayse Hassan verwekte met gesloten ogen een geweldige stuwkracht, drumster Fay Milton evoceerde met haar afranseling van vellen de strakgespannen emoties die Jehnny Beth uit haar bloedbaan jakkerde. Enfin, dat het dus héél goed was.
Materiaal voor uw Snapchatverhaal?
Die eerste virulente blik van Jehnny Beth naar de drommen aan haar benaaldhakte voeten: ‘what’s it gonna be boys and girls, yes or no?‘ Uw antwoord moet haar hebben bevallen, want gedurende de daaropvolgende veertig minuten schonk ze u alles, alles, alles, alles. (KB)
Bekijk hier de concertbeelden
