Roméo Elvis ontbolstert in Vorst Nationaal van undergroundrapper tot superster

‘Faut pas commencer le chocolat’, rapt Roméo Elvis op zijn nieuwe plaat. En toch kregen we zijn eigen chocolaatjes cadeau aan de deuren van Vorst Nationaal. Maar trakteerde de grote broer van Angèle tijdens zijn eerste grote arenarondje ook op een goeie show?

‘Bruxelles’, scandeert Roméo Elvis wanneer om klokslag kwart voor negen het licht uitgaat en het doek valt. Een eerste collectieve oerschreeuw weergalmt. De rapper komt, bengelend aan een meterslange kabel, vanuit het dak van Vorst Nationaal neergedaald op de tonen van Chocolat, de titeltrack van zijn nieuwe plaat. Een binnenkomer, heet dat dan. Gezien, Kanye West?

Op Chocolat kleeft het etiket ‘soloalbum’, maar in Vorst valt meteen op dat Roméo Elvis zich nooit eerder door zo veel mensen omringd zag. Links van het podium staan twee toetsenist-gitaristen, rechts een drummer en een bassist. Le nouveau Roméo Elvis – of zoals we het eerder in Knack Focus stelden: Roméo Elvis XL – is een stadionrapper, maar dan wel een mét een volledige liveband.

En dan is er nog het decor, een pronkstuk van Stromaes en Angèles productiefirma Auguri dat bestaat uit twee lichtgevende minipodia voor de muzikanten, een immense videowall en een extra platformpje dat voortdurend over het podium heen zweeft, en waarop zelfverklaard egotripper Roméo Elvis zich even verheven boven al de rest kan voelen.

Macarena 2.0

Het contrast met de Morale Tour, toen het nog ‘juste moi et le Motel‘ was, mag dan wel groot zijn, dat vorige hoofdstuk links laten liggen doet Roméo Elvis in Vorst Nationaal allerminst. Met Dessert, Bébé aime la drogue en Respirer grijpt hij al vroeg in de set terug naar Morale 2 en Morale2luxe, de disques de platine die hem van undergroundrapper tot superster deden ontbolsteren. Drôle de question zet hij dan weer solo in op gitaar en beëindigt hij met een minimedley van Lomepal (Yeux disent) en Damso (Macarena). Het publiek danst de macarena 2.0 maar wat graag mee.

Zwangere Guy komt vervolgens mee herinneringen ophalen – Dobberman van Stikstof, weet u nog? – tijdens Kuneditdoen. Het is grappig hoe dwergachtig Zwangere Guy oogt naast de boomlange Roméo Elvis, maar hun ‘iedereen of niemand / we kunnen dit doen’ is wel nú al het nieuwe tous ensemble. Normal dient zich daarna aan als de ultieme egotrip – met Roméo Elvis die letterlijk op de massa neerkijkt vanop zijn vliegende podium – en tijdens Pogo wordt het middenplein van Vorst Nationaal omgeturnd tot één grote circle pit. Dit is waar ze in Frankrijk het woord dingue voor uitgevonden hebben.

Maar hét Instagrammoment van de avond is het ingetogen J’ai vu met Angèle. Grote broer en kleine zus, oog in oog met elkaar en met een blauw- en roodgloeiende volle maan op het scherm achter hen: beeldiger kan het niet. Tout oublier, uit Brol van Angèle geplukt, maakt het een-tweetje tussen de Van Laekens helemaal af. ‘C’est pas compliqué d’être heureux‘, vanavond is heel Vorst het er roerend mee eens.

La méga violence

Wanneer Roméo Elvis wat later zijn t-shirt uittrekt en zijn ontblote torso laat blinken, weet u dat het tijd is voor de grand finale. ‘C’est parti pour la méga violence‘, waarschuwt Roméo Elvis ook zelf. In 1000 degrés laat hij zijn pôte Lomepal nog opdraven, met de oude liveklassieker Tu vas glisser en het nagelnieuwe 3 étoiles steekt hij Vorst Nationaal eigenhandig in brand. Toetsenist Lennard Vink die zijn synths de vrije loop laat, gitarist-keyboardist Asian Rocky die de megafoon bovenhaalt en Roméo Elvis die zijn stem schor schreeuwt: meer punk dan dit wordt rap niet meer.

‘Est-ce que t’auras assez?’ vraagt Big Roméo. Nog voor u ‘non’ kunt roepen, staan de bisnummers al voor de deur. Tijdens Nappeux – met die onsterfelijke, luidkeels meegebrulde lyric ‘Bruxelles est la capitale d’un pays qui va mal‘ – verandert de videomuur in het Atomium, het als arena-anthem opgezette Malade wordt gespeeld met alle lichten aan. Maar de grote uitschieter is en blijft Bruxelles arrive, de track van de doorbraak voor Roméo Elvis, die het moment aangrijpt om al zijn vrienden bij zich te roepen. Angèle, Lord Gasmique, L’Or du Commun, Todiefor, Le Motel: zowat de hele Brusselse hiphopscene blaast verzamelen op één en hetzelfde podium. En Roméo Johnny Elvis Kiki Van Laeken is er de woordvoerder van.

‘Ik heb het als kleine jongen uit Linkebeek altijd tegen mezelf gezegd: “Un jour je vais remplir Forest National“‘, vertelde hij eerder op de avond. Die missie heeft hij nu met verve volbracht. Met de megalomanie van Kanye West, de allure van Stromae en de punkattitude van hemzélf.